Π. Κουκουλόπουλος: «Να μην επιτρέψουμε πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα».

Την πρόταση του να μην επιτραπεί πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα, κατέθεσε για μια ακόμα φορά ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Κοζάνης Πάρις Κουκουλόπουλος, μιλώντας στις 14 Ιουλίου στην ολομέλεια της Βουλής, στα πλαίσια της συζήτησης του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών, με θέμα «Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις».  

 Ο κ. Κουκουλόπουλος διατύπωσε την πρόταση του αυτή λέγοντας ότι «Θα πρέπει να μην επιτρέψουμε στην τρόικα ή στον ΣΕΒ και σε όποιον άλλο θέλει, να προχωρήσει σε πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα, γιατί στην Ελλάδα αμείβουμε την ίδια εργασία στο δημόσιο με περισσότερα λεφτά απ΄ όσα στον ιδιωτικό τομέα, όταν μάλιστα στο δημόσιο υπάρχει και εργασιακή ασφάλεια. Είναι μία πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανισορροπία της χώρας, η οποία πρέπει να ανατραπεί».

Ο βουλευτής σχολιάζοντας το ρόλο που έχουν επωμιστεί σήμερα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τόνισε πως «Καλούμαστε το επόμενο διάστημα να ανοίξουμε τη δική μας πολιτική ατζέντα που θα αφορά τη δίκαιη κατανομή των βαρών, το χτύπημα της ρεμούλας και της διαφθοράς με τις υπέρογκες δαπάνες που υπάρχουν σε ατέλειωτους θύλακες του δημοσίου και φυσικά να ανοίξουμε το δρόμο της ανάπτυξης, για να βγάλουμε γρήγορα από τη στενωπό τη χώρα, στην οποία βρίσκεται σήμερα».

            Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Κουκουλόπουλου έχει ως εξής:  

«Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το ασφαλιστικό, τόσο την προηγούμενη εβδομάδα όσο και στη σημερινή συνεδρίαση δεν άκουσα, δυστυχώς, να τίθεται εκ μέρος των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, ένα ερώτημα και να δίνεται φυσικά και απάντηση σ΄ αυτό. Χωρίς παρέμβαση-τομή το υφιστάμενο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας έχει μέλλον;

Για μας βέβαια η απάντηση είναι προφανής, γι’ αυτό και η Κυβέρνηση πήρε τις δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες της περασμένης και της τωρινής εβδομάδας.

            Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται ο διάλογος για το ασφαλιστικό έχει πάρει έντονα πολιτικό χαρακτήρα. Απόδειξη αυτού είναι το ότι και τα τέσσερα κόμματα της Αντιπολίτευσης καταψηφίζουν τις δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης και αυτό δεν επέτρεψε βέβαια να συζητηθούν επαρκώς σοβαρές ρυθμίσεις που αφορούν πολύ μεγάλες ομάδες ασφαλισμένων. Αναφέρομαι φυσικά σε θετικές ρυθμίσεις, από τη διαδοχική ασφάλιση μέχρι τη ρύθμιση θεμάτων που αφορούν ευπαθείς ομάδες όπως οι διαβητικοί. Από το σταμάτημα της ντροπής που λέγεται εθελούσιες έξοδοι μέχρι τα ζητήματα εξαγοράς χρόνου, είναι πάρα πολλές οι θετικές ρυθμίσεις που αξίζουν πραγματικά την προσοχή μας.

            Από την πλευρά μου θα σταθώ σε τρία θεμελιώδη και κεντρικά πολιτικά ζητήματα που έχουν σχέση με τις τελευταίες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, οι οποίες επί της ουσίας αποτελούν μία ενιαία, αδιάσπαστη πολιτική πρωτοβουλία που αφορά τη διάσωση, καταρχήν, και τη διασφάλιση της ύπαρξης του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.  

Το πρώτο σημείο στο οποίο πιστεύω πως οφείλουμε όλοι να σταθούμε, είναι ότι μέσα σε δέκα ημέρες ρυθμίζεται το ασφαλιστικό στην Ελλάδα, χωρίς να ξεχωρίζουμε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι μια κεφαλαιώδης πολιτική πρωτοβουλία, δεν είναι καθόλου δευτερεύουσα, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι στο πολιτικό σύστημα της χώρας ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις, ο τρόπος με τον οποίο έχουν δομηθεί διάφορες συντεχνίες του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούν διαρκώς με το πολιτικό σύστημα, έχει δημιουργήσει θύλακες που καταντούν να είναι η πλειοψηφία με διάφορα προνόμια, τα οποία βλέπει η υπόλοιπη κοινωνία και, αν μη τι άλλο, απορεί. 

Γι΄ αυτό θα ήθελα να τονίσω δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι θα πρέπει το επόμενο διάστημα, όταν θα μας το επιστρέψουν οι συνθήκες και οι περιστάσεις, να προχωρήσουμε σε περαιτέρω εξομοίωση. Δεν μπορεί δηλαδή στον ιδιωτικό τομέα να μην έχουμε το προνόμιο των ασφαλισμένων προ του ’83, όπως ισχύει για τον δημόσιο. Πρέπει να το αλλάξουμε για να ενισχύσουμε ακριβώς το ενιαίο της ρύθμισης που υπάρχει για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το δεύτερο, που είναι πιο σημαντικό, έχει σχέση με κάτι με το οποίο τελείωσα την ομιλία μου στο ασφαλιστικό της προηγούμενης εβδομάδας και δίνει βέβαια και τον τόνο της σημασίας που έχει να κάνει με το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Θα πρέπει να μην επιτρέψουμε στην τρόικα ή στον ΣΕΒ και σε όποιον άλλο θέλει, να προχωρήσει σε πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα, γιατί στην Ελλάδα αμείβουμε την ίδια εργασία στο δημόσιο με περισσότερα λεφτά απ΄ όσα στον ιδιωτικό τομέα, όταν μάλιστα στο δημόσιο υπάρχει και εργασιακή ασφάλεια. Είναι μία πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανισορροπία της χώρας, η οποία πρέπει να ανατραπεί.

Το δεύτερο σημείο, το οποίο θεωρώ θεμελιώδες, αφορά τη δικαιακή βάση ή αλλιώς την αλληλεγγύη των γενεών. Δεν θα μιλήσω με δικά μου λόγια, θα μιλήσω με ένα συγκλονιστικό στοιχείο που έχει φέρει στην επιφάνεια την περασμένη εβδομάδα μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Η σημερινή γενιά των πενηντάρηδων και εξηντάρηδων δαπανά το 60%, περίπου, του εισοδήματος της για καταναλωτικές ανάγκες και το 40% για ασφάλιση και συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Η νέα γενιά, έτσι όπως διαμορφώθηκε πλέον η κατάσταση στη χώρα, έχει ακριβώς αντεστραμμένα ποσοστά. Δηλαδή μόνο το 40% της περισσεύει για κατανάλωση και άλλες ανάγκες και το 60% υποχρεούται να το δεσμεύει για ασφάλιση και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Θα επαναλάβω για μια ακόμα φορά ότι πιστεύω πως κανένας μας σε αυτήν την Αίθουσα δεν θέλει να καταγραφούμε ως μέλη μιας γενιάς η οποία έζησε καλά εξαιτίας των προηγούμενων και εις βάρος των επόμενων.

Το τρίτο και τελευταίο πολιτικό σημείο που θέλω να τονίσω είναι ότι τόσο οι τροπολογίες που σήμερα ο κύριος Υπουργός έφερε στη Βουλή, όσο και η τελική μορφή του νομοσχεδίου, όπως ακριβώς και την προηγούμενη εβδομάδα, παρέχουν ατράνταχτες αποδείξεις ότι διαπραγμάτευση υπήρξε. Επιτέλους, απευθύνω για μια ακόμα φορά, όπως έκανα και την περασμένη εβδομάδα, μια έκκληση από το Βήμα της Βουλής. Να σταματήσουν οι λογικές του στιλ «είμαστε εντολοδόχοι» ή ότι «η χώρα τελείωσε». Αυτές είναι λογικές οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά. Κάποιοι μπορεί να εκφράζουν μύχιες επιθυμίες ή να είναι παρασυρμένοι από διάφορες λογικές που εκπέμπουν τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά διαπραγμάτευση υπήρξε, παρ’ ότι γνωρίζουμε όλοι πως τα πλαίσια είναι ασφυκτικά και αυτό είναι που έχει τεράστια σημασία.

Όλοι εμείς οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θα ψηφίσουμε και αυτό το ασφαλιστικό, γνωρίζουμε ότι τα δύο ασφαλιστικά νομοσχέδια του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα είναι οριακά και πολιτικά, γιατί δοκιμάζουν τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με συγκεκριμένες ομάδες, με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ έχει προνομιακή πολιτική σχέση, αλλά και κοινωνικά, γιατί θέτουν σε σοβαρή δοκιμασία προγραμματισμό ζωής που έχουν κάνει συγκεκριμένες κοινωνικές και ηλικιακές ομάδες βασιζόμενες στους μύθους που έπλασε με επιμέλεια το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης.

 Ο στόχος που έβαλε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός από το Βήμα της Βουλής για τη δέκατη τρίτη και τη δέκατη τέταρτη σύνταξη δείχνει το δρόμο. Καλούμαστε το επόμενο διάστημα να ανοίξουμε τη δική μας πολιτική ατζέντα που θα αφορά τη δίκαιη κατανομή των βαρών, το χτύπημα της ρεμούλας και της διαφθοράς με τις υπέρογκες δαπάνες που υπάρχουν σε ατέλειωτους θύλακες του δημοσίου και φυσικά να ανοίξουμε το δρόμο της ανάπτυξης, για να βγάλουμε γρήγορα από τη στενωπό τη χώρα, στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Για εμάς τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν διλήμματα, δεν υπάρχει η ευχάριστη και η δυσάρεστη ατζέντα. Για εμάς αυτά που ψηφίζουμε σήμερα με αυτά που θα κληθούμε να στηρίξουμε αύριο είναι μία ενιαία, αδιάσπαστη, πολιτική. Η σωτηρία της χώρας που μας έλαχε να την υπηρετήσουμε σε αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο σαφώς δεν έχει μόνο δημοσιονομικό χαρακτήρα. Απλά ο δημοσιονομικός χαρακτήρας προηγείται. Καλούμαστε να δώσουμε ελπίδα και προοπτική σε έναν τόπο που τις έχει χάσει προ πολλού. Και είμαστε εδώ για να τη δώσουμε την ελπίδα και την προοπτική».