Μεγάλη αναταραχή, αναγκαίο ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα αντίστασης κι ανατροπής

Του Αλέξη Λιοσάτου
Πριν 25 μέρες περίπου, ολοκληρώθηκε η ιδρυτική Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ. Σε αυτή τη διαδικασία αναδείχθηκε η συσπείρωση ενός πολύτιμου δυναμικού χιλιάδων αγωνιστών κι αγωνιστριών που επιμένει στην Ελλάδα για την ανατροπή της λιτότητας και των μνημονίων από αριστερή σκοπιά. Η Λαϊκή Ενότητα επιβεβαίωσε τον προσανατολισμό της στην πάλη για την από τα αριστερά ανατροπή της κυβέρνησης και συνολικά του μνημονιακού μπλοκ (από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΝΔ). Ενάντια στη ντόπια αστική τάξη, τις υπερεθνικές συμμαχίες της (ΕΕ-ΝΑΤΟ κλπ) και τις φασιστικές δυνάμεις (όπως η Χρυσή Αυγή), η ΛΑΕ πήρε καθαρά θέση για μια ταξική-φιλολαϊκή σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση από τη σκοπιά των λαϊκών στρωμάτων και σε βάρος του κεφαλαίου, των μηχανισμών και του πολιτικού προσωπικού της.

Η ΛΑΕ απεφάνθη ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα και τα τετελεσμένα αυτού του μνημονιακού καθεστώτος, ότι θα παλέψει με όλες τις της δυνάμεις σε πολιτικό και κινηματικό επίπεδο για την ακύρωσή τους, ότι όσοι βαρύνονται με τα μνημονιακά εγκλήματα  πρέπει να λογοδοτήσουν πολιτικά και ποινικά. Τάσσεται υπέρ της μονομερούς ανατροπής της λιτότητας και των μνημονίων, της μονομερούς παύσης πληρωμών στο χρέος, της εθνικοποίησης των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων της χώρας, της εξόδου από το ευρώ.

Σημαντική ήταν η απόφαση για άμεση και πλήρη ρήξη με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (σε όσες παρατάξεις είχε παραμείνει ως τώρα η «συγκατοίκηση») σε συνδικαλιστικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο. Εξίσου σημαντική ήταν η ξεκάθαρη θέση ταξικής αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες , ενώ είναι η ΛΑΕ γίνεται η πρώτη πολιτική δύναμη στην Ελ­λά­δα που ολο­κλή­ρω­σε την απόρ­ρι­ψη στην ομο­φο­βία, εγκρί­νο­ντας με άνετη πλειο­ψη­φία την τρο­πο­λο­γία για το δι­καί­ω­μα τε­κνο­θε­σί­ας στα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια. Η όλη διαδικασία διαλόγου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και γόνιμη, ενώ υπήρξαν και τροπολογίες επί των προτάσεων του ηγετικού «επιτελείου» κι εγκρίθηκαν από το σώμα των συμμετεχόντων με ψηφοφορίες.

Η Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, παρά τις όποιες αδυναμίες, επιβεβαίωσε ότι αποτελεί έναν –στοιχειωδώς μαζικό- πόλο συνάντησης και κοινής δράσης της Αριστεράς κι έναν κρίσιμο κρίκο της απάντησης που αναζητείται για την αντεπίθεση απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα και συνολικά στο μνημονιακό καθεστώς. Η κρισιμότητα της περιόδου που διεξήχθη η Συνδιάσκεψη (και η ανάγκη ανασυγκρότησης της Αριστεράς) φάνηκε περίτρανα εκείνες και τις αμέσως επόμενες μέρες: 

-Σε διεθνές επίπεδο είχαμε την κορύφωση της μάχης του γαλλικού εργατικού κινήματος ενάντια στην κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς, το Brexit , την κλιμάκωση στις ΗΠΑ των δολοφονικών αστυνομικών επιθέσεων απέναντι σε μαύρους Αμερικανούς πολίτες,  τις επιθέσεις του ISIS (Ιράκ, Τουρκία, Γαλλία…), το τουρκικό πραξικόπημα. Τα τραπεζικά συστήματα συνέχισαν να κλυδωνίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο, με τις Ιταλικές Τράπεζες να κατρακυλούν όπως κι η Deutsche Bank, ενώ η ΕΕ αποφάσισε να επιβάλει κυρώσεις σε Πορτογαλία και Ισπανία. Πυκνώνουν τα σημάδια ότι ο διεθνής καπιταλισμός σαπίζει ,η ακροδεξιά ακονίζει τα μαχαίρια της, οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί κλιμακώνονται και σύννεφα πολέμου επιμένουν να σκεπάζουν τη Μέση Ανατολή (και όχι μόνο)…

-Εντός συνόρων, αμέσως μετά τη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ έσκασε το «κανόνι» του Μαρινόπουλου και της Jet Oil (με την αυτοκτονία του προέδρου της) αφήνοντας στο δρόμο απολυμένους , το ψαλίδισμα μέχρι κατάργησης του ΕΚΑΣ για 150.000 συνταξιούχους και οι νέες απαιτήσεις των δανειστών, που ζητάνε: Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα , μείωση του κατώτατου μισθού , ομαδικές απολύσεις, νέες περικοπές στο δημόσιο και νέοι περιορισμοί στις προσλήψεις κ. ο .κ.  Εν τω μεταξύ, ακάθεκτη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις (αυτές τις μέρες δρομολογήθηκε και το ξεπούλημα του 24% του ΑΔΜΗΕ) κατασχέσεις και πλειστηριασμούς (που αυξάνονται ραγδαία, με ένα κίνημα να αρχίζει να γεννιέται από τον απλό κόσμο και τη στήριξη των αριστερών δυνάμεων και να πετυχαίνει ενίοτε την ακύρωσή τους) ενώ συνεχίζει να κάνει «το βίο αβίωτο» στους πρόσφυγες.

-Στην περιοχή μας, σε εκ νέου αναστολή προχώρησαν τις εργασίες τους λίγες μέρες πριν οι εργολάβοι της ΔΕΗ , προσθέτοντας άλλους 1500 απολυμένους. Το παζλ συμπλήρωσαν απειλές και «νουθεσίες» προς συμβασιούχους και  μόνιμους εργαζομένους της ΔΕΗ «να βάλουν πλάτη», ενώ η επιχείρηση βαδίζει προς τη συρρίκνωση και το ξεπούλημα. Στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από πρώτο χέρι (δηλαδή από τους εκπροσώπους των εργαζομένων στη Δημόσια Υγεία) για την κατάσταση διάλυσης στην οποία βρίσκονται νοσοκομεία κι ΕΚΑΒ στο νομό μας, στην ανοιχτή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 14/7 στο Δημαρχείο Πτολεμαΐδας,  μετά από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Πολιτών Εορδαίας. Για την υποστελέχωση που οδηγεί βασικές κλινικές όπως η Παθολογική κι η Παιδιατρική αλλά και το ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) να μένουν χωρίς γιατρούς ,  για τη συνεχή μείωση του προσωπικού , τα εξοντωτικά καθήκοντα για όσους εργαζόμενους παραμένουν ενεργοί  και τον τελείως ανεπαρκή αριθμό θέσεων επικουρικών γιατρών που εξαγγέλλονται (και τελικά δεν καλύπτονται ούτε κι αυτές), για τα τρία ασθενοφόρα σε επίπεδο νομού που δεν αρκούν ούτε στο ελάχιστο για τις ανάγκες των 150.000 κατοίκων.

Απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα, απαιτείται άμεση ανασυγκρότηση των δυνάμεων που έχουν διάθεση να αντισταθούν. Με πλατιές κι ενωτικές κινηματικές πρωτοβουλίες  πρέπει να συγκεντρωθεί και να συντονιστεί το υπαρκτό δυναμικό που έχει διάθεση να παλέψει ενάντια στη μνημονιακή πολιτική σε κάθε εργασιακό χώρο, περιοχή και πόλη, ώστε να παίξει το ρόλο «μαγιάς» στο ξεδίπλωμα ευρύτερων αντιστάσεων και διεκδικήσεων. Αλλά για να δώσουμε αποτελεσματικά τη μάχη,  έχουμε την ανάγκη και για πολιτικά «εργαλεία» και απαντήσεις. Και καλούμαστε να τα δημιουργήσουμε.  Απέναντι στην προαναφερθείσα ζοφερή πραγματικότητα, η Λαϊκή Ενότητα έχει δεσμευτεί να αγωνιστεί με όλες της τις δυνάμεις για να την αλλάξει. 

Αν δε θέλουμε να δούμε το παρόν και το μέλλον μας να κατακρεουργούνται και τον τόπο μας να ερημώνει , πρέπει οι ίδιοι να δράσουμε, να φτιάξουμε οι ίδιοι τις οργανώσεις και τα «όπλα» για το συλλογικό μας αγώνα. Είναι προφανές ότι δε ζούμε σε μια «κανονική» εποχή. Και καλούμαστε να απαντήσουμε εξίσου ανατρεπτικά, μαζικά και ριζοσπαστικά. Μόνο οι ίδιοι οι απλοί άνθρωποι, οι «από κάτω» μπορούμε με τη δράση μας να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας.  Χωρίς να αναζητούμε «προστάτες» , «μεσσίες»  και κούφιες «υποσχέσεις ειδικών». Οι «μεγάλοι ηγέτες» μας τελείωσαν. Η ανάγκη όμως να ξεφορτωθούμε με το ταχύτερο και ριζικότερο τρόπο τον «παλαιό» κόσμο που σαπίζει είναι πιο ισχυρή από ποτέ. 

(Του Αλέξη Λιοσάτου, μέλους της ΛΑΕ ΠΕ Κοζάνης)