Η αγωνία του κ. Τσίπρα να είναι αρεστός στο «καφενείο»

Του Πάρι Κουκουλόπουλου

Στη χθεσινή του ομιλία με το βαρύγδουπο τίτλο νέα μεταπολίτευση, ο κ. Τσίπρας πρότεινε μεταξύ των άλλων και τις δύο πιο κάτω αλλαγές στο Σύνταγμα:

1. «Προτείνουμε θεσμοθέτηση στις θητείες των Βουλευτών με ανώτατο όριο τις δύο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους ή για οκτώ συνεχόμενα έτη».
2. «Επίσης την υποχρέωση Πρωθυπουργός, εκτός των υπηρεσιακών, να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από το λαό δηλαδή μόνο εν ενεργεία Βουλευτής».

Δε χρειάζονται γνώσεις Συνταγματικού Δικαίου παρά μόνο κοινή λογική για να καταλάβει κανείς το αποτέλεσμα από την τυχόν παράλληλη εφαρμογή των δύο προτάσεων.

Πολύ απλά οι Πρωθυπουργοί εφεξής θα έχουν Κοινοβουλευτική εμπειρία 4-5 χρόνων, στην καλύτερη περίπτωση.

Μια τέτοια εξέλιξη τροφοδοτεί με υλικό όχι τη Συνταγματική Αναθεώρηση αλλά μάλλον  την….. καλοκαιρινή επιθεώρηση.

Εκτός κι αν μας προτείνει να τον κλωνοποιήσουμε μιας και ο ίδιος ανέλαβε Πρωθυπουργός με 5,5 χρόνια Κοινοβουλευτική εμπειρία.

Τότε ξέχασε να προτείνει και ένα ειδικό ταμείο με 100 δισ ευρώ για κάθε επόμενο Πρωθυπουργό, όσα κόστισε δηλαδή στην πραγματική οικονομία και το πρώτο 7μηνο του κ. Τσίπρα.

Τότε που προσπαθούσε να υλοποιήσει τις αυταπάτες του, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε από το βήμα της Βουλής.

Τι συμβαίνει τελικά, το γύρισε στην επιθεώρηση ή μήπως βρήκε πηγάδι με τρισεκατομμύρια?

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει αριστερές και άλλες αγωνίες παρά μόνο να αρέσει στο «καφενείο» και αυτό οδηγεί σε απροσεξίες.