Η περίοδος του «Ας...»

Του Πάσχου Μανδραβέλη
Σ​​τις δημοτικές εκλογές του 1978, ο λαοφιλής δήμαρχος Κοζάνης Ιωάννης Παπαγιάννης ήταν υποψήφιος για δεύτερη φορά και αντιμετώπιζε τη σφοδρή κριτική του αντίπαλου του για διάφορα θέματα. Τότε γεννήθηκε το πιο λακωνικό σύνθημα στην ιστορία της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σε κάθε (δίκαιη και άδικη) αιτίαση των αντιπάλων, οι οπαδοί του αείμνηστου δημάρχου απαντούσαν «Ας...». Πήγαιναν, π.χ., στα καφενεία οι αντίπαλοι για να διαβάλουν τον δήμαρχο: «Ο Παπαγιάννης είναι μπήξε-δείξε». «Ας...» (σ.σ.: ας είναι) απαντούσαν οι οπαδοί του δημάρχου. Η λέξη «Ας...» έγινε κύριο σύνθημα της εκστρατείας που κέρδισε τις εκλογές: κυκλοφόρησε σε φέιγ βολάν και δονούσε τις πλατείες. «Μας λένε ότι δεν κάναμε δρόμους», έλεγε από το μπαλκόνι ο δήμαρχος. «Ας...» απαντούσαν εν χορώ οι συγκεντρωθέντες.

Κάθε κυβέρνηση περνάει μια περίοδο του «Ας...». Οταν είναι νέα και φρέσκια, οι αιτιάσεις (δίκαιες ή άδικες) της αντιπολίτευσης πέφτουν αυτομάτως στο κενό. «Ας...», απαντούν σε κάθε καταγγελία οι ψηφοφόροι.
Είναι η εποχή που ο πρωθυπουργός μοιάζει με μάγο, ο οποίος βγάζει διαρκώς λαγούς από το καπέλο του. Τίποτε δεν τον αγγίζει και οι κατηγορίες εναντίον του γίνονται μπούμερανγκ. Τότε δημιουργούνται οι ψευδαισθήσεις περί πολιτικής κυριαρχίας των κυβερνώντων που θα κρατήσει πολλά χρόνια· έμεινε ιστορική η εκτίμηση διευθυντού εφημερίδας προς τον κ. Κώστα Καραμανλή, όταν στο τέλος του 2007 τον ρώτησε ποια είναι τα σχέδιά του για την... τρίτη τετραετία του!
Πριν από την κρίση, η περίοδος του «Ας...» κρατούσε μία τετραετία και κάτι μήνες. Ο κ. Κώστας Σημίτης επανεξελέγη το 2000. Επειδή είχε κάνει σοβαρή δουλειά την προηγούμενη κυβερνητική περίοδο μπόρεσε να εξαντλήσει την τετραετία. Ο κ. Κώστας Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές του 2007, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνησή του αποδείχθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει τις πιο φονικές πυρκαγιές της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδος, οι οποίες μάλιστα μαίνονταν στην Πελοπόννησο κατά την προεκλογική περίοδο. Αντεξε μόνο δύο χρόνια· η πολιτική του «άσ’ το για αργότερα» δεν μπορεί να πάει έναν πρωθυπουργό μακριά.
Η εποχή του «Ας...» πέρασε ανεπιστρεπτί για την κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο η κρίση που επιτάχυνε τον πολιτικό κύκλο. Είναι και το γεγονός ότι ξόδεψε νωρίς όλα τα πολεμοφόδιά της για πυροτεχνήματα. Με πομφόλυγες, μεγαλοστομίες, διαπραγματεύσεις για το θεαθήναι, μέτρα που ήταν σαν μπαταριές στον γάμο του Καραγκιόζη και ξεδιάντροπες μπαγαποντιές, ξόδεψε απερίσκεπτα το πολιτικό της κεφάλαιο. Απόδειξη, η μεγάλη ήττα στο κορυφαίο για την Αριστερά θέμα της απλής αναλογικής. Πλην κάποιων λεβέντηδων, ουδείς εμπιστεύτηκε τον κ. Αλέξη Τσίπρα ότι θέλει να κάνει κάποια σοβαρή πολιτική τομή. Το ΚΚΕ έκανε απλώς μια τακτική κίνηση· υπερψήφισε αφού είδε ότι οι 200 ψήφοι έτσι κι αλλιώς δεν συγκεντρώνονται.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συμπίεσε έτι περαιτέρω τον έτσι κι αλλιώς συμπιεσμένο πολιτικό της χρόνο. Από τον Σεπτέμβριο οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να τις διαχειριστεί. Η καταγγελιολογία, την οποία αφειδώς και απερίσκεπτα χρησιμοποίησε την προηγούμενη περίοδο για να κρύψει την αδυναμία της να κυβερνήσει, έχει κι αυτή τα όριά της.
Ο,τι και να κάνει η κυβέρνηση, έχει φάει τα ψωμιά της. Για την ακρίβεια, τα έχει πετάξει στα διαρκώς πεινασμένα σκυλιά του λαϊκισμού. Θα βρει μπροστά της την πρόχειρη και επιβλαβή διαχείριση όλων των θεμάτων, προβλήματα στα οποία τσαλαβούτησε χωρίς να αντιμετωπίσει. Και τα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται, πάντα εκδικούνται.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ