Η νεότερη ελληνική ιστορία είναι ουσιαστικά η αφήγηση πολλών χαμένων ευκαιριών, καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων, όπως γίνεται αντιληπτό εκ του αποτελέσματος, δεν προκρίθηκαν οι πολιτικές λύσεις που περιλάμβαναν τον επικερδή –ως ένα σημείο- συμβιβασμό, αναγκαίο στοιχείο της πολιτικής.
Από την αρνητική τροπή των διαπραγματεύσεων μεταξύ αριστερών δυνάμεων και Τσόρτσιλ, μέχρι τις αλλεπάλληλες αποτυχίες στο διπλωματικό πεδίο (Κυπριακό και Σκοπιανό) γίνεται προφανές ότι κάθε διαπραγμάτευση που δεν γίνεται από θέση ισχύος,
την επόμενη φορά οδηγεί σε διαπραγμάτευση από ακόμα χειρότερη θέση. Το θέμα είναι κατά πόσο εκείνοι που βρίσκονται στις διαπραγματεύσεις αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα τη ρεαλιστικότητα των στόχων τους και αρπάζουν την ευκαιρία της συμφωνίας ή του συμβιβασμού εγκαίρως. Πριν οι απώλειες γίνουν ασύμμετρες.
40 χρόνια από την τούρκικη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο η κατάσταση παραμένει χωρίς λύση. Στη διαδικασία λύσης του Κυπριακού μπαίνουν εμπόδιο οι ακραίες φωνές ένθεν κακείθεν, οι οποίες σαφώς δεν αφήνουν πολύ χώρο για μια ψύχραιμη ματιά στα πράγματα.
Η εξισορρόπηση, η σύνθεση απόψεων και ο διάλογος δεν είναι επ’ ουδενί ένδειξη αδυναμίας. Στον αντίποδα, οι εξάρσεις δίκην επίδειξης ισχύος για εσωτερική ή εξωτερική κατανάλωση οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε επιλογές που απομακρύνουν από τις ρεαλιστικές εναλλακτικές. Η πολιτική ατζέντα έχει περισσότερο χώρο για πολιτικές υπερβάσεις προς όφελος των λαών, καθώς ο δρόμος προς αυτές έχει εδώ και πολλά χρόνια ανοίξει.
Ιωάννα
1 σχόλιο:
καλοκαιρινη μπουρδολογια
Δημοσίευση σχολίου