Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" στις 16/1/09 στο σύνδεσμο http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=250849&ct=6Στην αντιμετώπιση ακραίων κρίσεων η κοινωνία έχει ανάγκη ανθρώπων που αισθάνονται μέσα τους αφιερωμένοι στο γενικό καλό. Μα πάνω απ΄ όλα πρέπει οι ηγέτες της (πολιτικοί, πνευματικοί, θρησκευτικοί) να αποδεικνύουν συνεχώς ότι δεν διστάζουν, αλλά οργανώνουν· δεν μεταχειρίζονται, αλλά επικοινωνούν· δεν κατευθύνουν, αλλά εμψυχώνουν· δεν συσκοτίζουν, αλλά ενημερώνουν.
Η πολιτική υπευθυνότητα είναι κατ΄ αρχήν ένα πρόβλημα που ο καθένας πρέπει να θέσει στον ίδιο του τον εαυτό. Πρέπει να τονιστεί ότι ανευθυνότητα δεν είναι μόνο να κρύβουμε την προσωπική μας ευθύνη, είναι και να κάνουμε «αποδιοπομπαίους τράγους» τους άλλους. Η αντιπαλότητα που απομακρύνει από το κοινό καλό θα έχει ως ανταμοιβή τα ερείπια της κοινωνίας μας. Δεν μπορούμε να αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στην ήσυχη και στην ένοχη συνείδηση. Πρέπει να υποτάξουμε και τη μια και την άλλη σε μια συνείδηση υπευθυνότητας. Ας πάψουμε να τροφοδοτούμε την κουλτούρα σύμφωνα με την οποία η αποφυγή της προσωπικής ευθύνης αντισταθμίζεται με την καταγγελία των υπευθύνων, δηλαδή αυτών που έχει επιλέξει ο λαός για να τον κυβερνήσουν. Είναι αλήθεια, οι κυβερνώντες έχουν την άνεση να τείνουν το χέρι συνεργασίας και να εγκαινιάζουν τον διάλογο. Πρέπει η βούληση αυτή να έχει τα χαρακτηριστικά της ειλικρίνειας και να υιοθετεί τις διαδικασίες διαχείρισης της διαφωνίας. Από την πλευρά τους οι εξωκυβερνητικοί παράγοντες πρέπει να έχουν γεμάτη τη φαρέτρα τους με επιχειρήματα και προτάσεις, ώστε η αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων να είναι προϊόν σύνθεσης.
Στην πατρίδα μας το μεγάλο πρόβλημα είναι η Παιδεία. Ολοι οι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να έχουν κατά νου ότι η κοινωνία τους βλέπει. Εκφράζουν τη «συνείδηση» και τον λόγο της. Την αποχή από τον διάλογο την πλήρωσε η Παιδεία μας, και το μέλλον της πατρίδας μας, πανάκριβα. Το πρόβλημα της Παιδείας, που ενσωματώνει την περιπέτεια της πατρίδας μας, δεν αντιμετωπίζεται μόνο με μιας κατεύθυνσης σκέψη, αλλά με τη σύνθεση των απόψεων όλων των κατευθύνσεων.
Πρόταση: Να συγκροτηθεί μια διακομματική επιτροπή της Βουλής, η οποία με πρόταση (και συνεργασία) του ΕΣΥΠ, να διορίσει μια επιστημονική επιτροπή κύρους που θα διαχειριστεί τον διάλογο για την αντιμετώπιση, συνολικά, του προβλήματος της Παιδείας. Το πόρισμά της να έρθει προς ψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία, η οποία με ενισχυμένη πλειοψηφία να εφοδιάσει την πατρίδα μας με ένα νομοθέτημα κύρους, που θα της δώσει τη δυνατότητα να καταστεί χώρος Παιδείας. «Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η δημοκρατία δεν αποσκοπεί να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους ούτε ν΄ αγαπιόμαστε όλοι μεταξύ μας. Είναι μόνο μια συμφωνία να διαχειριζόμαστε καλύτερα τις διαφωνίες μας.» (R. Debray)
Η πολιτική υπευθυνότητα είναι κατ΄ αρχήν ένα πρόβλημα που ο καθένας πρέπει να θέσει στον ίδιο του τον εαυτό. Πρέπει να τονιστεί ότι ανευθυνότητα δεν είναι μόνο να κρύβουμε την προσωπική μας ευθύνη, είναι και να κάνουμε «αποδιοπομπαίους τράγους» τους άλλους. Η αντιπαλότητα που απομακρύνει από το κοινό καλό θα έχει ως ανταμοιβή τα ερείπια της κοινωνίας μας. Δεν μπορούμε να αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στην ήσυχη και στην ένοχη συνείδηση. Πρέπει να υποτάξουμε και τη μια και την άλλη σε μια συνείδηση υπευθυνότητας. Ας πάψουμε να τροφοδοτούμε την κουλτούρα σύμφωνα με την οποία η αποφυγή της προσωπικής ευθύνης αντισταθμίζεται με την καταγγελία των υπευθύνων, δηλαδή αυτών που έχει επιλέξει ο λαός για να τον κυβερνήσουν. Είναι αλήθεια, οι κυβερνώντες έχουν την άνεση να τείνουν το χέρι συνεργασίας και να εγκαινιάζουν τον διάλογο. Πρέπει η βούληση αυτή να έχει τα χαρακτηριστικά της ειλικρίνειας και να υιοθετεί τις διαδικασίες διαχείρισης της διαφωνίας. Από την πλευρά τους οι εξωκυβερνητικοί παράγοντες πρέπει να έχουν γεμάτη τη φαρέτρα τους με επιχειρήματα και προτάσεις, ώστε η αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων να είναι προϊόν σύνθεσης.
Στην πατρίδα μας το μεγάλο πρόβλημα είναι η Παιδεία. Ολοι οι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να έχουν κατά νου ότι η κοινωνία τους βλέπει. Εκφράζουν τη «συνείδηση» και τον λόγο της. Την αποχή από τον διάλογο την πλήρωσε η Παιδεία μας, και το μέλλον της πατρίδας μας, πανάκριβα. Το πρόβλημα της Παιδείας, που ενσωματώνει την περιπέτεια της πατρίδας μας, δεν αντιμετωπίζεται μόνο με μιας κατεύθυνσης σκέψη, αλλά με τη σύνθεση των απόψεων όλων των κατευθύνσεων.
Πρόταση: Να συγκροτηθεί μια διακομματική επιτροπή της Βουλής, η οποία με πρόταση (και συνεργασία) του ΕΣΥΠ, να διορίσει μια επιστημονική επιτροπή κύρους που θα διαχειριστεί τον διάλογο για την αντιμετώπιση, συνολικά, του προβλήματος της Παιδείας. Το πόρισμά της να έρθει προς ψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία, η οποία με ενισχυμένη πλειοψηφία να εφοδιάσει την πατρίδα μας με ένα νομοθέτημα κύρους, που θα της δώσει τη δυνατότητα να καταστεί χώρος Παιδείας. «Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η δημοκρατία δεν αποσκοπεί να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους ούτε ν΄ αγαπιόμαστε όλοι μεταξύ μας. Είναι μόνο μια συμφωνία να διαχειριζόμαστε καλύτερα τις διαφωνίες μας.» (R. Debray)
1 σχόλιο:
Καλά τα λέει ο κύριος πρύτανης αλλά το κόμμα του τα έκανε θάλασσα. Οι επιτροπές σοφών και ο εθνικός διάλογος ήταν φούσκες. Ποιος θα διασφαλίσει 1. ότι η διακομματική δεν θα είναι μια μικρή βουλή (πλειοψηφία ΝΔ, μειοψηφίες οι υπόλοιποι) 2. ότι το ΕΣΥΠ λειτουργεί όπως θα έπρεπε 3. ότι ο επόμενος υπουργός δε θα ξανακάνει μεταρρύθμιση 4. ότι θα έχουν λόγο όλοι ισότιμα (φοιτητές, σπουδαστές, καθηγητές, συνδικαλιστές, διοικητικά στελέχη, αδιόριστοι, μαθητές, κλπ)
Δημοσίευση σχολίου