Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα τοποθετηθώ επί της τροπολογίας που έχουμε καταθέσει μαζί με συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σχετικά με την μετεγκατάσταση του οικισμού της Ακρινής στο Νομό Κοζάνης. Η τροπολογία είναι εξαιρετικά σύντομη. Επιτρέψτε μου να σας τη διαβάσω: «Κατά παρέκκλιση των ήδη ισχυουσών διατάξεων για τη μετεγκατάσταση οικισμών, αποφασίζεται η μετεγκατάσταση του οικισμού της Ακρινής Νομού Κοζάνης, γιατί έχει υποστεί ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική ζημία. Η μετεγκατάσταση θα πραγματοποιηθεί εντός εύλογου χρόνου και ακολουθώντας ανάλογες διαδικασίες με αυτές των άλλων οικισμών».
Ο οικισμός της Ακρινής βρίσκεται στο Δήμο Ελλησπόντου στο Νομό Κοζάνης. Είναι ένα χωριό πολύ κοντά στο σταθμό του Αγίου Δημητρίου που είναι από τους μεγαλύτερους σταθμούς παραγωγής της Δ.Ε.Η.. Βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο ορυχείο του Νοτίου Πεδίου. Οι κάτοικοι του οικισμού έχουν τριών ειδών προβλήματα. Κατ’ αρχήν έχουν ένα πρόβλημα περιβάλλοντος, τόσο από τη λειτουργία του σταθμού παραγωγής όσο και από τη λειτουργία του ορυχείου. Δίπλα σ’ αυτό έχουν ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν στο Νομό Κοζάνης επιδημιολογικές μελέτες μακράς διαρκείας για να μπορέσει κάποιος να το πιστοποιήσει απολύτως έγκυρα επιστημονικά. Υπάρχουν, όμως, πολλές μελέτες και πάρα πολλά κρούσματα αυξημένων θανάτων και ασθενειών που δείχνουν ότι υπάρχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Νομίζω ότι αυτό το πιστοποιεί κάποιος και με μια απλή επίσκεψη, βλέποντας τις συνθήκες υπό τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Τρίτον, υπάρχει ένα πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας των κατοίκων του χωριού. Αυτό είναι, γιατί η Δ.Ε.Η. έχει απαλλοτριώσει μέχρι τώρα 3.500 στρέμματα του κάμπου και ετοιμάζεται να απαλλοτριώσει άλλα 4.000. Η προοπτική είναι η απαλλοτρίωση του συνόλου του κάμπου της Ακρινής τα επόμενα χρόνια.
Αυτά τα οποία σας λέω δεν είναι απλώς δικές μου διαπιστώσεις. Πριν από μερικούς μήνες επισκέφθηκε την περιοχή η Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής. Σας διαβάζω κάποια από τα κεντρικά προβλήματα που διαπιστώθηκαν από την Επιτροπή στο Νομό. «Προβληματική εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων των εγκαταστάσεων. Υψηλές εκπομπές ατμοσφαιρικών ρύπων και αερίων του θερμοκηπίου από τις ενεργειακές μονάδες. Δέσμευση μεγάλων εκτάσεων και μη επαναπόδοσή τους στην τοπική κοινωνία μετά την αποκατάστασή τους. Μη μετεγκατάσταση οικισμών που βρίσκονται πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις και έλλειψη ενημέρωσης του πληθυσμού ως προς τα επίπεδα ρύπανσης»
Εδώ και τρία χρόνια περίπου έχει ξεκινήσει μία συζήτηση με τους κατοίκους του οικισμού της Ακρινής να ζητούν την μετεγκατάσταση του οικισμού. Αυτή η συζήτηση έχει γίνει με οργανωμένο τρόπο, με συλλογική εκπροσώπηση των κατοίκων. Και σ’ αυτήν τη συζήτηση έχουν εμπλακεί πέραν της Δ.Ε.Η., η Νομαρχία, ο τοπικός Δήμος Ελλησπόντου, η γραμματεία της περιφέρειας και το αρμόδιο Υπουργείο. Το πρόβλημα είναι ότι μετά από τρία χρόνια οι κάτοικοι αισθάνονται ότι πηγαίνουν από τον Άννα στον Καϊάφα. Πλησιάζουν τη Δ.Ε.Η. και η Δ.Ε.Η. τους παραπέμπει στο Υπουργείο. Πλησιάζουν στο Υπουργείο και το Υπουργείο τους παραπέμπει στη Δ.Ε.Η.. Και κάπου στη μέση βρίσκεται η περιφέρεια, η οποία αγοράζει χρόνο, χωρίς να δίνει καμία οριστική απάντηση. Πρόσφατα σε ακρόασή του στη Βουλή ο Πρόεδρος της Δ.Ε.Η. κ. Αθανασόπουλος ξεκαθάρισε επιτέλους τις προθέσεις της επιχείρησης. Σε δική μου ερώτηση απάντησε «ότι όσον αφορά στην Ακρινή δεσμεύθηκα από το Νοέμβριο ότι δεν προτιθέμεθα να μετεγκαταστήσουμε οικισμούς, οι οποίοι δεν έχουν λιγνίτη. Οπωσδήποτε, όμως, τα θέματα τα οποία αναφέρατε περιβάλλοντος, υγείας κ.λπ., είναι σοβαρά, είναι θέματα στα οποία πρέπει και η πολιτεία να συνδράμει για να βρούμε λύση από κοινού».
Εδώ είμαστε λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με την πολιτεία να πρέπει να αναλάβει το ρόλο που της ανήκει σ’ αυτό το ζήτημα. Παραπέμπω και πάλι στις προτάσεις της μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, η οποία λέει ότι «χρειάζεται εμπεριστατωμένη μελέτη για επέκταση του μέτρου της μετεγκατάστασης οικισμών του νομού, των οποίων το περιβάλλον και η δημόσια υγεία υπόκειται ή πρόκειται να υποστεί σημαντική επιβάρυνση από τις λιγνιτικές δραστηριότητες χωρίς να προαπαιτείται η ύπαρξη κοιτασμάτων λιγνίτη στο υπέδαφός τους». Να θυμίσω στους συναδέλφους ότι η λιγνιτική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού να προβαίνει σε απαλλοτριώσεις οικισμών και να μετακινεί, να γίνονται δηλαδή μετεγκαταστάσεις οικισμών, όπου υπάρχει κάτω από το χωριό λιγνίτης προς εκμετάλλευση. Αυτό έχει γίνει στο παρελθόν και σύμφωνα με το νέο στρατηγικό σχέδιο της Δ.Ε.Η. αυτό πρόκειται να γίνει για δύο άλλα χωριά του Νομού Κοζάνης, αλλά όχι για το συγκεκριμένο χωριό.
Και εδώ υπάρχει ένα κενό στη νομοθεσία, ένα κενό το οποίο πρέπει να δούμε. Το κενό αυτό έχει να κάνει με οικισμούς, οι οποίοι ενώ ακριβώς κάτω από το χωριό μπορεί να μην έχουν λιγνίτη, η περιβαλλοντική επιβάρυνση, η επιβάρυνση της δημόσιας υγείας αλλά και η οικονομική ασφυξία στο συγκεκριμένο οικισμό από τις δραστηριότητες της Δ.Ε.Η. είναι τόσο μεγάλη, που πρέπει εδώ ένας συνδυασμός της πολιτείας και της Δ.Ε.Η. να βρουν λύσεις για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε ένα σωστό περιβάλλον. Αυτό είναι μια γενική αρχή που προβλέπεται από όλες τις ευρωπαϊκές συμβάσεις, το Σύνταγμα της χώρας μας και έχει να κάνει με τα δικαιώματα και την προστασία της υγείας των πολιτών. Θέλω με αφορμή την υπόθεση της Ακρινής να θέσω και ένα ευρύτερο ζήτημα που έχει να κάνει με την ανάγκη -ακριβώς επειδή ζητήματα όπως αυτά συναντώνται όλο και περισσότερο- να φροντίσει η πολιτεία να θεσμοθετήσει ένα μόνιμο μηχανισμό συνεννόησης, διαβούλευσης, συναπόφασης της Δ.Ε.Η. με την τοπική κοινωνία. Αυτή τη στιγμή έχουμε κατοίκους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τι θα γίνει στο μέλλον και έχουμε τη μεν Δ.Ε.Η. να παραπέμπει στην πολιτεία και η πολιτεία στη Δ.Ε.Η. Αυτή η κατάσταση είναι ανεπίτρεπτη. Χρειάζεται ένας μόνιμος μηχανισμός διαβούλευσης τον οποίο θα θεσμοθετήσει η πολιτεία, στον οποίο να εμπλέκεται η Δ.Ε.Η., το επίσημο κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι κοινωνικοί φορείς, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, ένας μηχανισμός μόνιμος, ο οποίος θα κοιτάει προβλήματα περιβάλλοντος, ζητήματα αποκατάστασης εδαφών, ζητήματα μετεγκατάστασης οικισμών, ζητήματα τοπικής ανεργίας, θέματα σύνδεσης με τις τοπικές επιχειρήσεις, όλο δηλαδή το πλέγμα των ζητημάτων που σ’ ένα νομό, όπως είναι ο δικός μας, στον οποίο οι δραστηριότητες της Δ.Ε.Η. είναι πάρα πολύ σημαντικές, είναι κρίσιμα και πρέπει να αντιμετωπίζονται μ’ ένα συντεταγμένο τρόπο.
Ελλείψει ενός τέτοιου μηχανισμού βρισκόμαστε στην αδυναμία και χάνει η πολιτεία από τη δική της μεριά απολύτως την αξιοπιστία της απέναντι στους κατοίκους, η δε Δ.Ε.Η. επικαλείται πότε τον χαρακτήρα της ως εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο και πότε το δημόσιο χαρακτήρα της ανάλογα με το τι την βολεύει. Άρα, λοιπόν, για να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε, σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο χρειάζεται πρώτον να ξαναδούμε τη λιγνιτική νομοθεσία και γενικότερα τη νομοθεσία που αφορά τις μετεγκαταστάσεις οικισμών. Δεύτερον, χρειάζεται να δούμε το ζήτημα ενός μόνιμου μηχανισμού διαβούλευσης για να λυθούν τα προβλήματα αυτά. Μέχρι τότε όμως καλώ την Κυβέρνηση να δεχθεί τη συγκεκριμένη τροπολογία που αφορά ένα επείγον ζήτημα -στο οποίο νομίζω ότι θα συμφωνήσουν και οι Βουλευτές του Νομού από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας- ένα ζήτημα για το οποίο χρωστάμε μια καθαρή απάντηση στους κατοίκους του συγκεκριμένου οικισμού. Ευχαριστώ πολύ.
Σχόλιο ai-vreS: Η συγκεκριμένη ανάρτηση φαινομενικά δεν αφορά άμεσα την περιοχή μας. Για σκεφτείτε όμως τι θα γίνει αν πραγματοποιηθεί η επέκταση του λιγνιτωρυχείου στο Τριγωνικό. Μήπως θα συζητούμε για τη μετεγκατάσταση του Τριγωνικού του Προσηλίου και του Πολυρράχου; Και μήπως θα ανησυχούμε για τις επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών μας; Δεν υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες στην περιοχή Κοζάνης λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου, υπάρχουν όμως αυξημένα κρούσματα θανάτων και ασθενειών. Νομίζει κανείς ότι η περιοχή μας θα μείνει ανεπηρέαστη;
Ο οικισμός της Ακρινής βρίσκεται στο Δήμο Ελλησπόντου στο Νομό Κοζάνης. Είναι ένα χωριό πολύ κοντά στο σταθμό του Αγίου Δημητρίου που είναι από τους μεγαλύτερους σταθμούς παραγωγής της Δ.Ε.Η.. Βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο ορυχείο του Νοτίου Πεδίου. Οι κάτοικοι του οικισμού έχουν τριών ειδών προβλήματα. Κατ’ αρχήν έχουν ένα πρόβλημα περιβάλλοντος, τόσο από τη λειτουργία του σταθμού παραγωγής όσο και από τη λειτουργία του ορυχείου. Δίπλα σ’ αυτό έχουν ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν στο Νομό Κοζάνης επιδημιολογικές μελέτες μακράς διαρκείας για να μπορέσει κάποιος να το πιστοποιήσει απολύτως έγκυρα επιστημονικά. Υπάρχουν, όμως, πολλές μελέτες και πάρα πολλά κρούσματα αυξημένων θανάτων και ασθενειών που δείχνουν ότι υπάρχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Νομίζω ότι αυτό το πιστοποιεί κάποιος και με μια απλή επίσκεψη, βλέποντας τις συνθήκες υπό τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Τρίτον, υπάρχει ένα πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας των κατοίκων του χωριού. Αυτό είναι, γιατί η Δ.Ε.Η. έχει απαλλοτριώσει μέχρι τώρα 3.500 στρέμματα του κάμπου και ετοιμάζεται να απαλλοτριώσει άλλα 4.000. Η προοπτική είναι η απαλλοτρίωση του συνόλου του κάμπου της Ακρινής τα επόμενα χρόνια.
Αυτά τα οποία σας λέω δεν είναι απλώς δικές μου διαπιστώσεις. Πριν από μερικούς μήνες επισκέφθηκε την περιοχή η Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής. Σας διαβάζω κάποια από τα κεντρικά προβλήματα που διαπιστώθηκαν από την Επιτροπή στο Νομό. «Προβληματική εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων των εγκαταστάσεων. Υψηλές εκπομπές ατμοσφαιρικών ρύπων και αερίων του θερμοκηπίου από τις ενεργειακές μονάδες. Δέσμευση μεγάλων εκτάσεων και μη επαναπόδοσή τους στην τοπική κοινωνία μετά την αποκατάστασή τους. Μη μετεγκατάσταση οικισμών που βρίσκονται πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις και έλλειψη ενημέρωσης του πληθυσμού ως προς τα επίπεδα ρύπανσης»
Εδώ και τρία χρόνια περίπου έχει ξεκινήσει μία συζήτηση με τους κατοίκους του οικισμού της Ακρινής να ζητούν την μετεγκατάσταση του οικισμού. Αυτή η συζήτηση έχει γίνει με οργανωμένο τρόπο, με συλλογική εκπροσώπηση των κατοίκων. Και σ’ αυτήν τη συζήτηση έχουν εμπλακεί πέραν της Δ.Ε.Η., η Νομαρχία, ο τοπικός Δήμος Ελλησπόντου, η γραμματεία της περιφέρειας και το αρμόδιο Υπουργείο. Το πρόβλημα είναι ότι μετά από τρία χρόνια οι κάτοικοι αισθάνονται ότι πηγαίνουν από τον Άννα στον Καϊάφα. Πλησιάζουν τη Δ.Ε.Η. και η Δ.Ε.Η. τους παραπέμπει στο Υπουργείο. Πλησιάζουν στο Υπουργείο και το Υπουργείο τους παραπέμπει στη Δ.Ε.Η.. Και κάπου στη μέση βρίσκεται η περιφέρεια, η οποία αγοράζει χρόνο, χωρίς να δίνει καμία οριστική απάντηση. Πρόσφατα σε ακρόασή του στη Βουλή ο Πρόεδρος της Δ.Ε.Η. κ. Αθανασόπουλος ξεκαθάρισε επιτέλους τις προθέσεις της επιχείρησης. Σε δική μου ερώτηση απάντησε «ότι όσον αφορά στην Ακρινή δεσμεύθηκα από το Νοέμβριο ότι δεν προτιθέμεθα να μετεγκαταστήσουμε οικισμούς, οι οποίοι δεν έχουν λιγνίτη. Οπωσδήποτε, όμως, τα θέματα τα οποία αναφέρατε περιβάλλοντος, υγείας κ.λπ., είναι σοβαρά, είναι θέματα στα οποία πρέπει και η πολιτεία να συνδράμει για να βρούμε λύση από κοινού».
Εδώ είμαστε λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με την πολιτεία να πρέπει να αναλάβει το ρόλο που της ανήκει σ’ αυτό το ζήτημα. Παραπέμπω και πάλι στις προτάσεις της μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, η οποία λέει ότι «χρειάζεται εμπεριστατωμένη μελέτη για επέκταση του μέτρου της μετεγκατάστασης οικισμών του νομού, των οποίων το περιβάλλον και η δημόσια υγεία υπόκειται ή πρόκειται να υποστεί σημαντική επιβάρυνση από τις λιγνιτικές δραστηριότητες χωρίς να προαπαιτείται η ύπαρξη κοιτασμάτων λιγνίτη στο υπέδαφός τους». Να θυμίσω στους συναδέλφους ότι η λιγνιτική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού να προβαίνει σε απαλλοτριώσεις οικισμών και να μετακινεί, να γίνονται δηλαδή μετεγκαταστάσεις οικισμών, όπου υπάρχει κάτω από το χωριό λιγνίτης προς εκμετάλλευση. Αυτό έχει γίνει στο παρελθόν και σύμφωνα με το νέο στρατηγικό σχέδιο της Δ.Ε.Η. αυτό πρόκειται να γίνει για δύο άλλα χωριά του Νομού Κοζάνης, αλλά όχι για το συγκεκριμένο χωριό.
Και εδώ υπάρχει ένα κενό στη νομοθεσία, ένα κενό το οποίο πρέπει να δούμε. Το κενό αυτό έχει να κάνει με οικισμούς, οι οποίοι ενώ ακριβώς κάτω από το χωριό μπορεί να μην έχουν λιγνίτη, η περιβαλλοντική επιβάρυνση, η επιβάρυνση της δημόσιας υγείας αλλά και η οικονομική ασφυξία στο συγκεκριμένο οικισμό από τις δραστηριότητες της Δ.Ε.Η. είναι τόσο μεγάλη, που πρέπει εδώ ένας συνδυασμός της πολιτείας και της Δ.Ε.Η. να βρουν λύσεις για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε ένα σωστό περιβάλλον. Αυτό είναι μια γενική αρχή που προβλέπεται από όλες τις ευρωπαϊκές συμβάσεις, το Σύνταγμα της χώρας μας και έχει να κάνει με τα δικαιώματα και την προστασία της υγείας των πολιτών. Θέλω με αφορμή την υπόθεση της Ακρινής να θέσω και ένα ευρύτερο ζήτημα που έχει να κάνει με την ανάγκη -ακριβώς επειδή ζητήματα όπως αυτά συναντώνται όλο και περισσότερο- να φροντίσει η πολιτεία να θεσμοθετήσει ένα μόνιμο μηχανισμό συνεννόησης, διαβούλευσης, συναπόφασης της Δ.Ε.Η. με την τοπική κοινωνία. Αυτή τη στιγμή έχουμε κατοίκους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τι θα γίνει στο μέλλον και έχουμε τη μεν Δ.Ε.Η. να παραπέμπει στην πολιτεία και η πολιτεία στη Δ.Ε.Η. Αυτή η κατάσταση είναι ανεπίτρεπτη. Χρειάζεται ένας μόνιμος μηχανισμός διαβούλευσης τον οποίο θα θεσμοθετήσει η πολιτεία, στον οποίο να εμπλέκεται η Δ.Ε.Η., το επίσημο κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι κοινωνικοί φορείς, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, ένας μηχανισμός μόνιμος, ο οποίος θα κοιτάει προβλήματα περιβάλλοντος, ζητήματα αποκατάστασης εδαφών, ζητήματα μετεγκατάστασης οικισμών, ζητήματα τοπικής ανεργίας, θέματα σύνδεσης με τις τοπικές επιχειρήσεις, όλο δηλαδή το πλέγμα των ζητημάτων που σ’ ένα νομό, όπως είναι ο δικός μας, στον οποίο οι δραστηριότητες της Δ.Ε.Η. είναι πάρα πολύ σημαντικές, είναι κρίσιμα και πρέπει να αντιμετωπίζονται μ’ ένα συντεταγμένο τρόπο.
Ελλείψει ενός τέτοιου μηχανισμού βρισκόμαστε στην αδυναμία και χάνει η πολιτεία από τη δική της μεριά απολύτως την αξιοπιστία της απέναντι στους κατοίκους, η δε Δ.Ε.Η. επικαλείται πότε τον χαρακτήρα της ως εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο και πότε το δημόσιο χαρακτήρα της ανάλογα με το τι την βολεύει. Άρα, λοιπόν, για να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε, σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο χρειάζεται πρώτον να ξαναδούμε τη λιγνιτική νομοθεσία και γενικότερα τη νομοθεσία που αφορά τις μετεγκαταστάσεις οικισμών. Δεύτερον, χρειάζεται να δούμε το ζήτημα ενός μόνιμου μηχανισμού διαβούλευσης για να λυθούν τα προβλήματα αυτά. Μέχρι τότε όμως καλώ την Κυβέρνηση να δεχθεί τη συγκεκριμένη τροπολογία που αφορά ένα επείγον ζήτημα -στο οποίο νομίζω ότι θα συμφωνήσουν και οι Βουλευτές του Νομού από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας- ένα ζήτημα για το οποίο χρωστάμε μια καθαρή απάντηση στους κατοίκους του συγκεκριμένου οικισμού. Ευχαριστώ πολύ.
Σχόλιο ai-vreS: Η συγκεκριμένη ανάρτηση φαινομενικά δεν αφορά άμεσα την περιοχή μας. Για σκεφτείτε όμως τι θα γίνει αν πραγματοποιηθεί η επέκταση του λιγνιτωρυχείου στο Τριγωνικό. Μήπως θα συζητούμε για τη μετεγκατάσταση του Τριγωνικού του Προσηλίου και του Πολυρράχου; Και μήπως θα ανησυχούμε για τις επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών μας; Δεν υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες στην περιοχή Κοζάνης λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου, υπάρχουν όμως αυξημένα κρούσματα θανάτων και ασθενειών. Νομίζει κανείς ότι η περιοχή μας θα μείνει ανεπηρέαστη;
1 σχόλιο:
Ας ξαναδούμε συνολικά το πρόβλημα του λιγνιτωρυχείου, μετά τις διαπιστώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου, στην τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή, για τη μετεγκατάσταση της Ακρινής
Τι μας λέει λοιπόν;
Οι κάτοικοι των περιοχών όπου λειτουργούν λιγνιτωρυχεία, έχουν τριών ειδών προβλήματα. Έχουν πρόβλημα περιβάλλοντος, πρόβλημα δημόσιας υγείας, πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας των κατοίκων του χωριού.
(Για όσους θεωρούν ανάπτυξη την επέκταση του λιγνιτωρυχείου Προσηλίου)
Η Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, που επισκέφθηκε την περιοχή, διαπιστώνει την προβληματική εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων των εγκαταστάσεων.
(Για όσους πιστεύουν ότι, αφού υπάρχει περιβαλλοντική μελέτη, όλα θα εφαρμόζονται)
Δεν υπάρχουν στο Νομό Κοζάνης επιδημιολογικές μελέτες μακράς διαρκείας.
Από όλες τις ευρωπαϊκές συμβάσεις, το Σύνταγμα της χώρας μας, προβλέπεται ότι οι άνθρωποι και τα παιδιά τους, δικαιούνται να ζουν σε ένα περιβάλλον, όπου προστατεύεται η υγεία και η ζωή τους. Εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
(Για όσους δεν κατάλαβαν, ότι το σύνταγμα δεν θα ισχύει στην περιοχή μας, όπως το γνωρίζουμε μέχρι τώρα)
Η λιγνιτική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στις εταιρείες, να προβαίνουν σε απαλλοτριώσεις οικισμών και να τους μετακινεί, να γίνονται δηλαδή μετεγκαταστάσεις οικισμών, όπου υπάρχει κάτω από το χωριό λιγνίτης προς εκμετάλλευση.
(Για όσους πιστεύουν ότι δε θα φτάσει το λιγνιτωρυχείο στο Τριγωνικό και δε θα καταστρέψει το Προσήλιο και το Πολύρραχο)
Σε μέρη όπου λειτουργούν λιγνιτωρυχεία, χρειάζεται ένας μόνιμος μηχανισμός διαβούλευσης τον οποίο θα θεσμοθετήσει η πολιτεία, στον οποίο οι εταιρείες, το επίσημο κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι κοινωνικοί φορείς, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, ένας μηχανισμός μόνιμος, ο οποίος θα κοιτάει προβλήματα περιβάλλοντος, ζητήματα αποκατάστασης εδαφών, ζητήματα μετεγκατάστασης οικισμών, ζητήματα τοπικής ανεργίας.
(Για όσους πιστεύουν ότι υπάρχουν, οι θεσμικοί φορείς μπορούν να δίνουν λύσεις στα προβλήματα που δημιουργούνται)
Χρειάζεται να ξαναδούμε τη λιγνιτική νομοθεσία.
(Για όσους δεν κατάλαβαν ότι η λιγνιτική νομοθεσία έχει αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά)
Δημοσίευση σχολίου