Μας…κοροϊδεύουν στην ΕΛΜΕ Κοζάνης-Πήραν ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Λέσβου, άλλαξαν δυο παραγράφους και την παρουσίασαν ως δική τους-Δείτε τα δυο κείμενα!

Από το kozanimedia.gr
Δε φτάνει που…θυμήθηκε να εκδώσει ανακοίνωση για τα προβλήματα και τα κενά στα σχολεία της περιοχής 50 και πλέον ημέρες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, αλλά το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΜΕ Κοζάνης απέστειλε σήμερα, Δευτέρα 2 Νοεμβρίου, στα τοπικά ΜΜΕ, ως δική της ανακοίνωση, ένα κείμενο που, ουσιαστικά, έγραψε η ΕΛΜΕ…Λέσβου, με ημερομηνία…30 Σεπτεμβρίου!!!

Φαίνεται, πραγματικά, απίστευτο, αλλά οι διοικούντες σήμερα την ΕΛΜΕ Κοζάνης (Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της οποίας ανήκει στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) είτε…βαρέθηκαν, είτε δεν είναι σε θέση καν να συγγράψουν μια δική τους ανακοίνωση, παρά προτίμησαν να παρουσιάσουν ως δική τους την ανακοίνωση των συναδέλφων τους, καθηγητών, της Λέσβου, θεωρώντας τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους πολίτες της περιοχης μας ως… ιθαγενείς, που τρώνε κουτόχορτο!

Δείτε, λοιπόν, τα δυο κείμενα, το σημερινό της ΕΛΜΕ Κοζάνης και εκείνο της ΕΛΜΕ Λέσβου (30 Σεπτεμβρίου) και βγάλτε τα συμπεράσματά σας…
ΕΛΜΕ ΛΕΣΒΟΥ (http://elmeles.blogspot.gr/2015/09/blog-post.html)

Ανακοίνωση για τα κενά

Η νέα σχολική χρονιά άρχισε με προβλήματα που συσσώρευσαν στα σχολεία οι μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας και κυρίως με μεγάλες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, με συμπτύξεις τμημάτων και με οικονομική ασφυξία στα λειτουργικά έξοδα. Μια σειρά επιλογών ή παραλείψεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδείνωσαν την κατάσταση: αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των υπηρεσιακών μεταβολών, στις διαδικασίες πρόσληψης αναπληρωτών, μη αποδέσμευση των αποσπασμένων εκπαιδευτικών, κοπτορραπτική μέχρι τελευταία στιγμή στα προγράμματα σπουδών κ.λπ.. Σήμερα, μετά την καθυστερημένη πρώτη φάση πρόσληψης αναπληρωτών, πολλά κενά ακόμα παραμένουν σε όλη την Ελλάδα. Στη Λέσβο καλύφθηκε μόλις το 50% των κενών περίπου. Ακόμα, δύο ιδιαίτερα ευαίσθητοι κλάδοι της εκπαίδευσης, η Ειδική Αγωγή και η Τεχνική Εκπαίδευση, παραμένουν φτωχοί συγγενείς, με μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις. Παρόλα αυτά, αρμόδιοι παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης εξακολουθούν να δηλώνουν αμέριμνοι ότι «όλα βαίνουν καλώς» στα σχολεία.
Μαθητές, γονείς και τοπική  κοινωνία πρέπει να γνωρίζουν τα εξής για τα κενά:

1. Τα κενά σε εκπαιδευτικούς δεν προκύπτουν με ένα μεταφυσικό τρόπο αλλά από την πολιτική των μηδενικών διορισμών. Τα τελευταία έξι χρόνια ο αριθμός των μόνιμων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μειώθηκε κατά 30.000 περίπου. Εκπαιδευτικοί που συνταξιοδοτούνται δεν αναπληρώνονται ενώ δεν τηρήθηκε ούτε καν η μνημονιακή δέσμευση για μία πρόσληψη στις δέκα αποχωρήσεις.
2. Μόνιμοι διορισμοί στη δευτεροβάθμια έχουν να γίνουν δυο χρόνια, όταν και τότε έγιναν ελάχιστοι. Ακόμα και οι λίγοι φετινοί διορισμοί, για τους οποίους υπάρχει πρόβλεψη στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δεν έγιναν, χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση από το Υπουργείο Παιδείας. Η Ο.Λ.Μ.Ε. ήδη από τον Ιούνιο κατέθεσε μετριοπαθή πρόταση στο Υπουργείο για τις εκτιμώμενες ανάγκες σε προσωπικό, απαιτώντας οι θέσεις να καλυφθούν με μόνιμους διορισμούς. Η πρόταση ζητούσε τουλάχιστον τόσους διορισμούς όσοι ήταν οι αναπληρωτές που εργάστηκαν το σχολικό έτος 2014-15 συν όσος ήταν ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων της χρονιάς αυτής.
3. Η κυβέρνηση γνωρίζει τα πραγματικά κενά των σχολείων, που ανέρχονται σε 7.000 περίπου για όλη την Ελλάδα (εκτίμηση ΟΛΜΕ-αιρετών), αλλά προσλαμβάνει αναπληρωτές με το σταγονόμετρο προκειμένου να γίνεται προσπάθεια να συμπιέζονται στο μεταξύ περισσότερο οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί (με υπερωρίες, συμπτύξεις τμημάτων κ.λπ.). Επειδή όμως η πρόσληψη αναπληρωτών απαιτεί μια γραφειοκρατική διαδικασία που αργεί, τα κενά παραμένουν για εβδομάδες, πλήττοντας κυρίως τα πιο απομακρυσμένα σχολεία.
4. Οι αναπληρωτές είναι σαφές ότι δεν καλύπτουν έκτακτες ανάγκες, όπως προβλέπεται από τον χαρακτήρα της εργασιακής τους σχέσης, αλλά καλύπτουν οργανικά κενά (πάγιες και διαρκείς ανάγκες), μια κατάσταση που επιχειρείται να νομιμοποιηθεί ως εύλογη ενώ είναι εντελώς παράλογη και αντισυνταγματική.
5. Τα σχολεία αν στέκονται ακόμα στα πόδια τους οφείλεται στην αυτοθυσία των εκπαιδευτικών και στην ανοχή τους μπροστά στην τραγική επιδείνωση των συνθηκών εργασίας τους. Αν δεν υπήρχε η αύξηση του διδακτικού ωραρίου τους κατά δύο ώρες την εβδομάδα, οι συμπτύξεις τμημάτων, οι μετακινήσεις από σχολείο σε σχολείο, η διάλυση δομών, όπως οι σχολικές βιβλιοθήκες και τα ΓΡΑΣΕΠ, τα κενά θα ήταν ακόμα περισσότερα.
6. Η διοίκηση της εκπαίδευσης εμφανίζει τον εαυτό της να δίνει μάχη για να λειτουργήσουν τα σχολεία «κανονικά», δηλώνοντας με κάθε τρόπο ότι τα κενά ελαχιστοποιούνται ή και καλύπτονται. Το θέμα τους είναι «να φαίνεται» ότι γίνεται μάθημα και όχι «να γίνεται» ουσιαστικά. Για αυτό και δεν διστάζουν λ.χ. να συμπτύσσουν τμήματα ή να εγκρίνουν «συνδιδασκαλίες» προκειμένου να κρύψουν κενά, παραβλέποντας ότι η ποιότητα του μαθήματος δεν μπορεί να είναι ικανοποιητική σε τόσο μεγάλα τμήματα, κυρίως εις βάρος των πιο αδύναμων μαθητών και όσων δεν πάνε φροντιστήριο.
7. Το τρίτο μνημόνιο περιλαμβάνει πρόβλεψη για πλαφόν στη μισθολογική δαπάνη του δημοσίου για τα επόμενα χρόνια. Αυτό για την εκπαίδευση σημαίνει δύο πράγματα: περαιτέρω μείωση του εισοδήματος των ήδη υπηρετούντων εκπαιδευτικών με το νέο μισθολόγιο από 1/1/2016 και παράταση της πολιτικής των μηδενικών διορισμών. Άρα και τα επόμενα χρόνια τα σχολεία τον Σεπτέμβρη θα ανοίγουν χωρίς καθηγητές.

Η πραγματικότητα είναι ότι η σχολική «κανονικότητα» έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα από την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση: γιατί οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν διευρυνθεί και έχουν γίνει κυρίαρχες στο δημόσιο σχολείο, γιατί ο εκπαιδευτικός έχει γίνει λάστιχο και δεν γνωρίζει πού θα εργάζεται την επόμενη χρονιά, άρα δεν μπορεί να προγραμματίσει, να οργανώσει τη δουλειά του κ.λπ., γιατί τα σχολεία δεν έχουν τα υλικά μέσα προς βοήθεια του εκπαιδευτικού, γιατί οι σχολικές συνθήκες δεν καλύπτουν τις ανάγκες της προετοιμασίας των μαθητών για τις πανελλαδικές στο Λύκειο, γιατί η εγκατάλειψη του δημόσιου σχολείου έχει στρέψει τα παιδιά και τους γονείς τους στα φροντιστήρια.
Για το ζήτημα των κενών λοιπόν πάγια θέση μας είναι ότι αυτά θα πρέπει να καλύπτονται από μόνιμους διορισμούς. Είναι η μόνη θέση που δίνει απάντηση και στο αίτημα της μόνιμης, σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας για τους εκπαιδευτικούς και στο αυτονόητο αίτημα να έχουν στις 11 Σεπτέμβρη όλα τα σχολεία τους εκπαιδευτικούς στη θέση τους για να λειτουργήσουν κανονικά.
Οι μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών δεν είναι ένα ευχολόγιο αλλά αναγκαίο κομμάτι διεκδίκησης μιας άλλης πολιτικής, που θα θέτει ως προτεραιότητα τις κοινωνικές ανάγκες κόντρα στις επιταγές κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ-τραπεζών. Αυτό απαιτεί άμεσα να ανοίξουν μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στα μέτρα του τρίτου μνημονίου, το οποίο έχει στο στόχαστρο την Παιδεία και τις θεμελιώδεις κοινωνικές ανάγκες. Στον αγώνα αυτό οι εκπαιδευτικοί θα συστρατευτούν με όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και με τους εργαζόμενους συνολικά.

ΕΛΜΕ ΚΟΖΑΝΗΣ
Για μία ακόμη φορά η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τεράστια προβλήματα που συσσωρεύουν στα σχολεία οι μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας (κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων και σχολείων, οικονομική ασφυξία στον χώρο της εκπαίδευσης). Σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους και μετά από δύο φάσεις προσλήψεων αναπληρωτών, στα σχολεία της ΠΕ Κοζάνης εξακολουθούν να υπάρχουν δεκάδες κενά και χιλιάδες διδακτικές ώρες να χάνονται. Οι μαθητές, οι γονείς καθώς και η τοπική κοινωνία έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν ότι τα κενά στα σχολεία δεν προκύπτουν με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, αλλά οφείλονται στην πολιτική των μηδενικών διορισμών. Διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών δεν έχουν γίνει τα δυο προηγούμενα χρόνια και συνολικά τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν γίνει ελάχιστοι, ενώ στο ίδιο διάστημα αποχώρησαν από την υπηρεσία πάνω από 25.000 εκπαιδευτικοί.
Το Υπουργείο Παιδείας γνωρίζει τα κενά και τις ανάγκες των σχολείων, δυστυχώς όμως επιλέγει να κάνει διορισμούς αναπληρωτών με το σταγονόμετρο με σκοπό να συμπιέσει όσο περισσότερο μπορεί τους μόνιμους εκπαιδευτικούς (υπερωρίες, συγχωνεύσεις τμημάτων, συνδιδασκαλίες κτλ) και να κερδίσει όσο περισσότερους «ανθρωπομήνες» μπορεί από τις πιστώσεις των αναπληρωτών. Τα σχολεία αν καταφέρνουν ακόμη να στέκονται όρθια, το οφείλουν στην ευσυνειδησία και στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών.
Από την μεριά της η διοίκηση προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση με τακτικές όπως :
• η αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα κατά 10%,
• με μοίρασμα των αναπληρωτών σε περισσότερα από 2 σχολεία στην λογική να έχουν όλοι από λίγο,
• με ανάθεση υπερωριών.
Σε κάθε περίπτωση οι συγκεκριμένες τακτικές με τις οποίες διαφωνούμε, δεν δίνουν ουσιαστική λύση, κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί και επιδεινώνουν τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών καθώς και την εκπαιδευτική διαδικασία γενικότερα.
Η ουσία είναι ότι η σχολική «κανονικότητα» έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα εξαιτίας της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση. Καταστάσεις «ανώμαλες/μη κανονικές» έχουν γίνει τόσο συνηθισμένες που πλέον τις αποδεχόμαστε έστω και σιωπηρά. Για μία ακόμη φορά συζητάμε και αναζητούμε τα αυτονόητα. Για το ζήτημα των κενών πάγια θέση μας είναι ότι αυτά θα πρέπει να καλύπτονται από μόνιμους διορισμούς. Είναι η μόνη θέση που δίνει απάντηση και στο αίτημα της μόνιμης, σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας για τους εκπαιδευτικούς και στο αυτονόητο αίτημα να έχουν στις 11 Σεπτέμβρη όλα τα σχολεία τους εκπαιδευτικούς στη θέση τους για να λειτουργήσουν κανονικά.
Οι μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών δεν είναι ένα ευχολόγιο αλλά αναγκαίο κομμάτι διεκδίκησης μιας άλλης πολιτικής, που θα θέτει ως προτεραιότητα τις κοινωνικές ανάγκες κόντρα στις επιταγές κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ-τραπεζών. Αυτό απαιτεί άμεσα να ανοίξουν μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στα μέτρα του τρίτου μνημονίου, το οποίο έχει στο στόχαστρο την Παιδεία και τις θεμελιώδεις κοινωνικές ανάγκες. Στον αγώνα αυτό οι εκπαιδευτικοί θα συστρατευτούν με όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και με τους εργαζόμενους συνολικά.

Π.Π.