Την ώρα που κάποιοι έμεναν...με το ψηφοδέλτιο στο χέρι, κάπου αλλού είχε ήδη σημάνει υψηλός συναγερμός και είχαν τεθεί σε εφαρμογή οι προβλεπόμενες διαδικασίες σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης.
Είναι ολοφάνερο, όμως, ότι εμάς δεν χρειάζεται να μας σαμποτάρει κάποιος απ’ έξω, την ώρα που κάλλιστα μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας με μεγαλύτερη μάλιστα επιτυχία.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ενσαρκώνουν εναλλάξ το ρόλο του Γκούφυ του γκαφατζή, την ώρα που το κοινό αποθεώνει τα γαλάζια μάτια του Κρητικού μελισσοκόμου.
Κοινώς καμία ελπίδα σοβαρότητας. Πιθανόν, όμως, να είναι κι αυτός ο λόγος που καταφέρνουμε μέχρι σήμερα να επιβιώνουμε, όπως επιβιώνουμε, την ώρα που ο κόσμος καίγεται.
Πολλοί αναρωτιούνται πως θα ήταν τα εθνικά μας αντανακλαστικά σε μια κατάσταση ανάλογη με αυτή της Γαλλίας ή του Βελγίου. Δεν θέλουμε να το μάθουμε, αλλά η διαχείριση κρίσεων λέει ότι δεν είναι θέμα του αν αλλά του πότε.
Χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο για την αντιμετώπιση έκρυθμων καταστάσεων, κανονικά θα έπρεπε να αισθανόμαστε ανασφαλείς. Συμβαίνει, όμως, το αντίθετο. Oλο αυτό το know-how στη δημιουργία μπάχαλου που με τα χρόνια έχουμε συσσωρεύσει, θα απέτρεπε ακόμα και τους πιο τολμηρούς από το να επιχειρήσουν να τα βάλουν μαζί μας. Οπότε κοιμόμαστε ακόμα ήσυχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου