Ανταπόκριση από το 2015 μ.Χ.

Του Νίκου Δήμου

Aγαπητέ ιστορικέ του μέλλοντος
Αποφάσισα να σου στέλνω ανταποκρίσεις από το παρόν μας. Μπορεί να σου φανούν χρήσιμες, αν ποτέ αποφασίσεις να ασχοληθείς με αυτή την περίεργη γωνιά του πλανήτη. Ίσως να μην είναι τόσο σημαντική όσο πιστεύει - αλλά σίγουρα είναι ιδιότυπη και ενδιαφέρουσα.
Θα είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός γιατί αν αποφασίσεις να βασιστείς στις αγορεύσεις των πολιτικών ή την αρθρογραφία των εφημερίδων, δεν θα καταλάβεις τίποτα και μάλλον θα τα παρατήσεις γρήγορα.

Λοιπόν εδώ στην Ελλάδα, το σωτήριον έτος 2015, έχουμε μία κυβέρνηση της Αριστεράς από ιδεολόγους ερασιτέχνες που εφαρμόζουν πολιτικές της Δεξιάς - και μία Δεξιά αντιπολίτευση που δεν εφαρμόζει τίποτα, γιατί εδώ και μήνες ασχολείται με το αν, πότε, και πώς θα εκλέξει τον αρχηγό της. Επειδή απογοητεύθηκαν από τους υπολογιστές, υπολογίζουν τώρα να επανεισάγουν τον άβακα.
Έχουμε ακόμα οικονομολόγους που ομολογούν ότι
δεν εξοικονομούν τίποτα. Χάσανε γύρω στα ογδόντα δισ. διαπραγματευόμενοι επί εξάμηνο, άλλα εικοσιπέντε ανακεφαλαιώνοντας τις τράπεζες (που δεν θα χρειάζονταν ανακεφαλαίωση αν δεν τις είχαν αποκεφαλίσει). Μάλιστα προσπαθώντας να αλώσουν τις τράπεζες και να τις κάνουν κρατικές, καταφέρανε απλώς να τις αφελληνίσουν εντελώς, εκχωρώντας τις σε ξένους.
Η αποτυχία είναι η κυρίαρχη εμπειρία αυτής της εποχής - σχεδόν οτιδήποτε επιχειρείται, αποτυγχάνει. Από πολιτική πρωτοβουλία μέχρι θεατρική παράσταση. Χρυσάφι πιάνουμε, χώμα γίνεται. Ένα δημοψήφισμα κάναμε και βγήκε ανάποδο. Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, στο χειρότερο επίπεδο των τελευταίων ετών. Μόνον ο πληθυσμός αυξάνεται με τη ροή των προσφύγων. Όσο για την εξωτερική πολιτική, την έχουμε εμπιστευθεί σε έναν σοφό καθηγητή που διδάσκει ταυτόχρονα στο Χάρβαρντ, στην Οξφόρδη και στο Μάρμπουργκ. Μονάχα στο πανεπιστήμιο Πειραιώς δεν διδάσκει, γιατί έχει πάρει άδεια.
Εκεί που πάντα πετυχαίνουμε είναι τα χρέη. Εκτός από το κρατικό εξωτερικό χρέος, που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, χρωστάμε παντού. Δεκάδες έγχρωμα δισ. στις Τράπεζες, πολλά δισ. οι φορολογούμενοι στην Εφορία, δυόμισι δισ. οι καταναλωτές στη ΔΕΗ. Άλλα δέκα δισ. χρωστάει το κράτος στον ιδιωτικό τομέα, έξι δισ. χρωστάει ο ΕΟΠΥ... Δισ. να δεις! Οι πάντες χρωστάμε παντού (και όλοι μαζί στη Μιχαλού).
Στη φωτογραφία το κρατικό «Βραβείο της στυμμένης λεμονόκουπας» που είχα θεσπίσει το 1980 στα «Επίκαιρα». Η εικαστική απόδοση είναι του γλύπτη Θόδωρου. ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
protagon.gr