Του Γιάννη Κάρμαλη*
Το περασμένο Σαββάτο ζήσαμε ακόμη ένα αποκορύφωμα πολιτικού τακτικισμού και ενός ξεπερασμένου πολιτικού ελιγμού της κυβέρνηση και του κ. Τσίπρα προσωπικά, υπό τον κίνδυνο εγκλωβισμού της κυβέρνησης στις πολιτικές επιπτώσεις του ασφαλιστικού και κυρίως στις εκρηκτικές διαστάσεις που προσλαμβάνει το προσφυγικό.
Προσπάθησε ο κ. Τσίπρας ατυχώς αλλά και υποκριτικά να ακολουθήσει μια αρκετά παλιά τακτική που ακολούθησαν παλαιότερα αρκετοί πρωθυπουργοί. Εμφανίστηκε διατεθειμένος να δημιουργήσει (οψίμως) περιβάλλον συναίνεσης ή εθνικής συνεννόησης, ξεγελώντας για ακόμη μια φορά τον ελληνικό λαό για τις πραγματικές του προθέσεις.
Ο λαός κ. Τσίπρα δεν μπορεί να ξεχάσει ότι μόλις πριν ένα χρόνο, δεν δίνατε το παραμικρότερο ίχνος συναίνεσης σαν αξιωματική αντιπολίτευση που ήσασταν τότε ακόμη και για το κορυφαίο ζήτημα του πολιτικού μας συστήματος που ήταν η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μόλις πριν ένα χρόνο κουνούσατε αυστηρά το δάκτυλο και απειλούσατε αυτούς που το προηγούμενο Σάββατο τους ζητούσατε την συναίνεση.
Δυστυχώς για εσάς κ. Τσίπρα ο λαός, ή εν πάση περιπτώσει, αρκετοί πολίτες , σας πήραν χαμπάρι. (Δες τε λίγο την φθορά που έχει η κυβέρνησή σας μέσα σε δυο μήνες) και έτσι δεν « τσιμπάνε» στο τέχνασμα που επιχειρήσατε να βάλετε το περασμένο Σάββατο. Δηλαδή να διαμορφώσετε αυτές τις συνθήκες που θα σας επιτρέψουν να αποδώσετε ευθύνες στα άλλα κόμματα στην περίπτωση που η κυβέρνησή σας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στραβοπατήσει στην πορεία προς την τελική αξιολόγηση της μνημονιακής προόδου για την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Εν’ το μεταξύ μας προξενεί μεγάλη εντύπωση (με όλο το σεβασμό τόσο προς τον θεσμό, όσο και στο ίδιο το πρόσωπο), η άκομψη και ατυχέστατη θέση και στάση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας.
Γνωρίζει ο κ. Πρόεδρος, σαν καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ότι δεν εμπίπτει στα καθήκοντά του η σύγκληση σύσκεψης πολιτικών αρχηγών για την συζήτηση θεμάτων κυβερνητικής πολιτικής, όπως είναι το ασφαλιστικό και η αναθεώρηση του συντάγματος. Διότι πέραν του γεγονότος ότι αυτό μπορεί να θίξει το κύρος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ρυθμιστή του πολιτεύματος, αποτελεί και παρέμβαση σε θέματα που είναι αρμοδιότητα της Βουλής.
Τέλος επιχειρώντας ο κ. Τσίπρας να ομαδοποιήσει θέματα όπως το ασφαλιστικό και το προσφυγικό και δίνοντας τα πάντα στους «κουτόφραγκους» ευρωπαίους για το προσφυγικό και προσπαθώντας να πάρει αναβολή ή χαλάρωση για το ασφαλιστικό, αυτό που πετυχαίνει είναι να εξοργίσει τους εταίρους μας και να τους δίνει το δικαίωμα να λένε και να πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Και δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε γιατί πιστεύουμε και εκλέγουμε πολιτικούς που είναι ανίκανοι να κάνουν αυτά που πρέπει, αλλά και δυστυχώς δεν πιστεύουν σ΄ αυτά που πρέπει να κάνουν.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι πρωτοβουλίες που θα μπορούσε να πάρει ο κ. Τσίπρας σ΄ αυτό το πολιτικό περιβάλλον μειώνονται σταδιακά. Η κρίση που δεσπόζει στην δεξιά παράταξη και ο κίνδυνος διάσπασή της είναι σοβαρή και δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Έτσι λοιπόν τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι αναγκαία η ενδυνάμωση του χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Είναι ο χώρος, η παράταξη, που μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο, να προτείνει αξιόπιστες λύσεις, έτσι ώστε να ξεκολλήσει την χώρα από το τέλμα και να την πάει μπροστά.
Το περασμένο Σαββάτο ζήσαμε ακόμη ένα αποκορύφωμα πολιτικού τακτικισμού και ενός ξεπερασμένου πολιτικού ελιγμού της κυβέρνηση και του κ. Τσίπρα προσωπικά, υπό τον κίνδυνο εγκλωβισμού της κυβέρνησης στις πολιτικές επιπτώσεις του ασφαλιστικού και κυρίως στις εκρηκτικές διαστάσεις που προσλαμβάνει το προσφυγικό.
Προσπάθησε ο κ. Τσίπρας ατυχώς αλλά και υποκριτικά να ακολουθήσει μια αρκετά παλιά τακτική που ακολούθησαν παλαιότερα αρκετοί πρωθυπουργοί. Εμφανίστηκε διατεθειμένος να δημιουργήσει (οψίμως) περιβάλλον συναίνεσης ή εθνικής συνεννόησης, ξεγελώντας για ακόμη μια φορά τον ελληνικό λαό για τις πραγματικές του προθέσεις.
Ο λαός κ. Τσίπρα δεν μπορεί να ξεχάσει ότι μόλις πριν ένα χρόνο, δεν δίνατε το παραμικρότερο ίχνος συναίνεσης σαν αξιωματική αντιπολίτευση που ήσασταν τότε ακόμη και για το κορυφαίο ζήτημα του πολιτικού μας συστήματος που ήταν η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μόλις πριν ένα χρόνο κουνούσατε αυστηρά το δάκτυλο και απειλούσατε αυτούς που το προηγούμενο Σάββατο τους ζητούσατε την συναίνεση.
Δυστυχώς για εσάς κ. Τσίπρα ο λαός, ή εν πάση περιπτώσει, αρκετοί πολίτες , σας πήραν χαμπάρι. (Δες τε λίγο την φθορά που έχει η κυβέρνησή σας μέσα σε δυο μήνες) και έτσι δεν « τσιμπάνε» στο τέχνασμα που επιχειρήσατε να βάλετε το περασμένο Σάββατο. Δηλαδή να διαμορφώσετε αυτές τις συνθήκες που θα σας επιτρέψουν να αποδώσετε ευθύνες στα άλλα κόμματα στην περίπτωση που η κυβέρνησή σας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στραβοπατήσει στην πορεία προς την τελική αξιολόγηση της μνημονιακής προόδου για την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Εν’ το μεταξύ μας προξενεί μεγάλη εντύπωση (με όλο το σεβασμό τόσο προς τον θεσμό, όσο και στο ίδιο το πρόσωπο), η άκομψη και ατυχέστατη θέση και στάση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας.
Γνωρίζει ο κ. Πρόεδρος, σαν καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ότι δεν εμπίπτει στα καθήκοντά του η σύγκληση σύσκεψης πολιτικών αρχηγών για την συζήτηση θεμάτων κυβερνητικής πολιτικής, όπως είναι το ασφαλιστικό και η αναθεώρηση του συντάγματος. Διότι πέραν του γεγονότος ότι αυτό μπορεί να θίξει το κύρος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ρυθμιστή του πολιτεύματος, αποτελεί και παρέμβαση σε θέματα που είναι αρμοδιότητα της Βουλής.
Τέλος επιχειρώντας ο κ. Τσίπρας να ομαδοποιήσει θέματα όπως το ασφαλιστικό και το προσφυγικό και δίνοντας τα πάντα στους «κουτόφραγκους» ευρωπαίους για το προσφυγικό και προσπαθώντας να πάρει αναβολή ή χαλάρωση για το ασφαλιστικό, αυτό που πετυχαίνει είναι να εξοργίσει τους εταίρους μας και να τους δίνει το δικαίωμα να λένε και να πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Και δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε γιατί πιστεύουμε και εκλέγουμε πολιτικούς που είναι ανίκανοι να κάνουν αυτά που πρέπει, αλλά και δυστυχώς δεν πιστεύουν σ΄ αυτά που πρέπει να κάνουν.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι πρωτοβουλίες που θα μπορούσε να πάρει ο κ. Τσίπρας σ΄ αυτό το πολιτικό περιβάλλον μειώνονται σταδιακά. Η κρίση που δεσπόζει στην δεξιά παράταξη και ο κίνδυνος διάσπασή της είναι σοβαρή και δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Έτσι λοιπόν τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι αναγκαία η ενδυνάμωση του χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Είναι ο χώρος, η παράταξη, που μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο, να προτείνει αξιόπιστες λύσεις, έτσι ώστε να ξεκολλήσει την χώρα από το τέλμα και να την πάει μπροστά.
Πολιτευτή Δημοκρατικ
kozan.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου