«Λύκος! Λύκος!»

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Δύο μήνες πέρασαν από τις τελευταίες εκλογές, δέκα από τις προηγούμενες και η κυβέρνηση παραπαίει.

Παραπαίει κοινοβουλευτικά με μια συρρικνωμένη πλειοψηφία 153 βουλευτών - που θα ήταν ήδη 152 αν δεν είχε παραιτηθεί ο Σακελλαρίδης…

Παραπαίει πολιτικά αφού δεν εκπέμπει πλέον κανένα συγκροτημένο πολιτικό αφήγημα για ό,τι κάνει ή δεν κάνει.

Παραπαίει κυβερνητικά αφού επιδεικνύει μια απίστευτη διαχειριστική ανεπάρκεια - στο υπουργείο Υποδομών δεν κατάφεραν να συντηρήσουν ούτε τα μηχανήματα και έπεσε το σύστημα έκδοσης αδειών κυκλοφορίας!..   

Ουσιαστικά τι τους έχει απομείνει; Το παραμύθι των συμφερόντων και της διαπλοκής που (υποτίθεται) θέλουν να τους ρίξουν.

Προχθές η «Αυγή» κατηγορούσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι κάνουν αντιπολίτευση όχι επειδή αυτή είναι η δουλειά τους και γι' αυτό τα ψήφισε ο κόσμος αλλά επειδή «δέχτηκαν σοβαρές πιέσεις από τους διαπλεκόμενους υποστηρικτές τους» για να ρίξουν την κυβέρνηση «πριν ισχυροποιηθεί».

Μετά τα μέσα ενημέρωσης, τα «συμφέροντα», τους «ακραίους συντηρητικούς κύκλους» της Ευρώπης, τη «διαπλοκή» και τους διαφωνούντες της Αριστεράς, τώρα η κυβέρνηση θεωρεί ύποπτη και την αντιπολίτευση επειδή δεν τη βοηθάει να κυβερνήσει με την ησυχία της. Αλλα αντί άλλα, της Παρασκευής το γάλα!..

Οπως στο γνωστό παραμύθι φωνάζουν «Λύκος! Λύκος!» με κάθε ευκαιρία αλλά, όπως και στο γνωστό παραμύθι, η κατάληξη θα είναι η ίδια.

Διότι, αν η κυβέρνηση νομίζει ότι κάποιοι θέλουν να τη ρίξουν «πριν ισχυροποιηθεί», μπορώ με μεγάλη ευκολία να τους καθησυχάσω. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση αυτή η κυβέρνηση να ισχυροποιηθεί. Θα συρθεί μέχρι να πέσει και θα πέσει μόνη της χωρίς να τη ρίξει κανείς.

Για τρεις λόγους:

Πρώτον, επειδή ούτως ή άλλως η διαχείριση της κατάστασης είναι εξαιρετικά δύσκολη. Αν έφυγαν τρεις για τους πλειστηριασμούς, να δούμε τι θα γίνει τώρα με τα νέα προαπαιτούμενα, τους αγρότες και το Ασφαλιστικό.

Δεύτερον, επειδή για όσα τους συμβαίνουν δεν τους φταίει κανείς παρά μόνο το κακό τους το κεφάλι. Ουδείς τους υποχρεώνει να μετέχουν σε διαγωνισμό καθημερινής ανοησίας.

Τρίτον, επειδή το προπατορικό λάθος της κυβέρνησης είναι η επιλογή του Πρωθυπουργού να ξαναφτιάξει μια κυβέρνηση περιορισμένης πλειοψηφίας με τον Καμμένο αντί να επιδιώξει μια ευρύτερη πλειοψηφία με τα ευρωπαϊκά κόμματα.

Προφανώς το βράδυ των εκλογών αισθάνθηκε πανίσχυρος. Αλλά τα λάθη πληρώνονται.
ΤΟ ΒΗΜΑ