

Ο διαχωρισμός είναι ανόητος, ανιστόρητος και τελικά απολίτικος. Γιατί το Μνημόνιο - το οποίο η Ελλάδα επιδίωξε, δεν της επιβλήθηκε - είναι δυο πράγματα. Πρώτον: δάνειο που εξυπηρετεί παλαιότερα δάνεια. Δεύτερον: πακέτο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Τις επιβάλλουν - μέσω της τρόικας - οι δανειστές, για να καταστεί η ελληνική οικονομία ικανή να τους πληρώσει τα δάνεια. Οτι η συνταγή που εφαρμόζουν είναι λάθος και οδηγεί σε ύφεση, άρα σε μεγαλύτερη αδυναμία αποπληρωμής, είναι πρόβλημα πάνω στο πρόβλημα.
Πάμε στην πράξη. Κατ' εφαρμογήν του Μνημονίου Νο 2 τον Ιούνιο θα ληφθούν μέτρα - ύψους κάπου 12 δισ. ευρώ. Αρα, πρέπει να υπάρχει κυβέρνηση που θα τα λάβει. Προφανώς και Βουλή που θα τη στηρίξει. Αν η Βουλή είναι αυτή που εικάζεται, δεν θα υπάρχει κυβέρνηση. Ή θα υπάρχει κυβέρνηση που θα καταγγείλει το Μνημόνιο και δεν θα πάρει μέτρα.
Αυτομάτως θα σταματήσει ο δανεισμός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα οφείλονται τα προηγούμενα δάνεια. Οποιος το λέει είναι άσχετος ή κοροϊδεύει.
Δηλαδή από τα δύο σκέλη του Μνημονίου δεν μπορείς να αλλάξεις το πρώτο, πάρα μόνο προς το χειρότερο. Και αυτοκτονείς αν δεν υλοποιήσεις το δεύτερο: αν δεν αποκτήσει η χώρα τη δυνατότητα να συντηρεί αξιοπρεπώς τον πληθυσμό της και παράλληλα να αποπληρώνει τα δάνειά της.
Για να το καταφέρει πρέπει ταυτοχρόνως: να διατηρηθεί η τρέχουσα δανειακή αιμοδοσία και να αλλάξει η χώρα. Να μεταρρυθμιστεί η οικονομία, να λειτουργεί το κράτος, να παράγονται προϊόντα, να υπάρχει σταθερό, έντιμο και ικανό πολιτικό σύστημα και πειθαρχημένη κοινωνία. Πιθανόν αυτά να γίνονται και χωρίς την τρόικα - αλλά δεν γίνεται να μη γίνουν. Οι κουτοπονηριές τύπου: «Ψηφίστε μας για να καταγγείλουμε το Μνημόνιο, να μην εξοφλούμε τα δάνεια και όλα να είναι ωραία και καλά» - και η Ελλάδα εντός ευρωζώνης - παραπέμπουν στον Βολταίρο: «Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή».
1 σχόλιο:
την περιουσια και το μισθο του κυριου στη δημοσιοτητα παρακαλω κι επειτα γινομαι κι εγω μνημονιακος
Δημοσίευση σχολίου