«Μισή αλήθεια». Μισοί οι μισθοί...

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Τελευταία άρχισε να καλλιεργείται ένας ακόμη μύθος. Πως μπορεί και είναι πολύ πιθανόν να χρεοκοπήσει η χώρα, αλλά το όποιο πιστωτικό γεγονός δεν θα επηρεάσει τη λειτουργία του κράτους.

Μην ανησυχείτε λοιπόν, λέει το «τρελό» παραμύθι.

Οι μισθοί θα καταβάλλονται κανονικά και στην ώρα τους, τα ασφαλιστικά ταμεία θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις ίδιες υπηρεσίες και να πληρώνουν τις ίδιες συντάξεις, το Δημόσιο θα παραμείνει ως έχει, τίποτε δεν θα αλλάξει.

Απλώς, όπως λένε όσοι διακινούν τον μύθο αυτό, δεν θα εξοφλούνται οι τοκοχρεολυτικές δόσεις των δανείων και έτσι οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι μόνο οι πιστωτές.

Όλα ωραία λοιπόν. Υπουργοί, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, σχεδόν όλα τα κυβερνητικά στελέχη, ακόμη και εντός του Μεγάρου Μαξίμου, με ηρεμία διαβεβαιώνουν πως ό,τι και να γίνει δεν θα θιγούν μισθοί και συντάξεις.

«Εάν δεν πάρουμε τη δόση θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και όχι το ΔΝΤ», είναι η μόνιμη επωδός τους στα τηλεπαράθυρα και στις ομιλίες στη Βουλή.

Μάλιστα, πρόσφατα ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών προχώρησε ένα βήμα ακόμη, τονίζοντας ότι «στις 9 Απριλίου (σήμερα δηλαδή που λήγει η προθεσμία για την πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ) κάποιος είναι κοντά στο τέλος».

Φυσικά αυτή η οικονομική ακροβασία για πληρωμή μόνο μισθών και συντάξεων, έγινε και χιλιοειπωμένο επιχείρημα για να καταδειχθεί η κοινωνική ευαισθησία που υπερισχύει όλων κατά την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης.

Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι η μισή αλήθεια, που πολλές φορές είναι χειρότερη και από τον μύθο.

Γιατί σε όλους είναι γνωστό ότι σε μια δυστυχισμένη πολιτεία δεν μπορεί να υπάρχουν ευτυχισμένοι εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι.

Σαφώς και η σειρά επιλογής είναι η σωστή. Εάν δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και να εξοφληθούν δόσεις δανείων, είναι επόμενο να αθετηθεί η υποχρέωση προς τους δανειστές και να προτιμηθεί η καταβολή της μισθοδοσίας.

Αλλά αυτό, σίγουρα, θα είναι προσωρινό. Σε κανένα πολιτικό σύστημα και κυρίως στη Δημοκρατία δεν έχει παρατηρηθεί κάτι διαφορετικό.

Ο λόγος είναι προφανής. Ακόμη δεν έχει εφευρεθεί ο τρόπος να χρεοκοπήσει μια χώρα, αλλά να «πονέσει» μόνο τους δανειστές και όχι οι πολίτες.

Το βέβαιο και λογικό είναι ότι μπορεί όχι άμεσα, αλλά σίγουρα πολύ γρήγορα, η χρεοκοπία να σκοτεινιάσει τα πάντα.

Άλλωστε, καμία χώρα περίκλειστη και απομονωμένη, ακόμη και σε άλλες εποχές -προ της παγκοσμιοποίησης- δεν κατάφερε να διατηρήσει και μετά τη χρεοκοπία στα ίδια επίπεδα το βιοτικό επίπεδο των πολλών της.

Η «διολίσθηση» είναι αναπόφευκτη και αψευδής μάρτυς η ίδια οικονομική ιστορία της Ελλάδας.

Δυστυχώς, αυτή είναι η όλη και πικρή αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι «μισές αλήθειες» και λαϊκισμοί.

imerisia.gr