Αθηναϊκός όρθρος

Του Β. Π. Καραγιάννη

5 παρά 10 στον Κηφισό. Εντελώς ήσυχος ο σταθμός ΚΤΕΛ με τους ταξιτζήδες σε τάξη πρωτοφανή για την τάξη αυτή, ίσως εκ του πρωινού. Το αστικό λεωφορείο (51) προς κέντρον άνευ εισιτηρίου, όπως πάντα δηλ. δεν πληρώνει κανείς άλλωστε και να θες δεν υπάρχει εκδοτήριον κι ο εκ της επαρχίας ερχόμενος ξημερώματα που να ‘βρει; 5 και 20 πρωί Κυριακής των Μυροφόρων στην Ομόνοια δεν είδα ούτε ένα λαθρομετανάστη να ηλιάζεται στου ΝΕΟΝ τις αντηλιές
που να τα είχανε φυτέψει τα θρύψαλά τους από την ελπίδα... 6, στο Σύνταγμα κομμάτια νεότητας μεθυσμένες αλλαξοκωλιές

 Οι  μόνοι διημερεύοντες χώροι στο Σύνταγμα δύο γρηγοροφαγεία  ξένων αλυσίδων. Μια παρέα νεαρών αλλάζει θεωρίες  για τους μπαμπάδες τους που τους συντηρούν και τους σπουδάζουν· μόλις είχαν σχολάσει από ξενυχτάδικο. Μια συνομίλική τους, νεαρά υπάλληλος στο μαγαζί, μάζευε τα σκουπίδια  τους (και τις θεωρίες). 

             Ερμού. Καπνικαρέα καθαρισμένη. Στην πλατεία στο Μοναστηράκι ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ανοιχτός μεν αλλά ο όρθρος  της αργεί. Δεν έχεις που να καθίσεις όταν πρωί ταξιδεύεις.

             Προς Πλάκα. Στα ερείπια  της Βιβλιοθήκης του Ανδριανού κάτω από δύο κίονες φρουρούς κοιμούνται δύο αδέσποτοι φύλακες του χρόνου.

              Προσπερνάς ναούς και ναϊδρια στα οποία υπάρχει μία κινητικότητα, Κυριακή άλλωστε και γιορτή· Αγίας Αικατερίνης ας πούμε.            

              Στο Ζάππειο ετοιμάζεται ο ποδηλατικός γύρος της Αθήνας. Απότιση φόρου μνήμης στη προτομή Γεώργιου Σουρή έξω απ’ τα τείχη του Κήπου. Μικρός μαθητής γυμνασίου αγόραζα σε τεύχη εβδομαδιαία τα άπαντά του που περιείχαν ως δώρο τα έργα του Γ. Βιζυηνού από ένα μαγαζάκι της πόλεώς μας (Μαρκόπουλου) επί της Στοάς, όπου περιμέναμε το αστικό για το χωριό. 

             Ρώσικη εκκλησία με τους περίεργους άγιους: Νικόδημος, Μόδεστος, Ερμογένης, Γρηγόριος, Σεραφείμ του Σάρωφ, αγία Ματρώνα. Οι πιστοί περιφέρονται και με διάφορα καμώματα ανάβουν κεριά κατασπαζόμενοι εικόνες και σύμβολα. Κάποια φιλούσε το κερί... Από τα κεριά που άναψα δύο έγειραν το ένα πάνω στο άλλο και κάηκαν μαζί. Ο όρθρος στα ελληνικά άρχισε επιτέλους.

             Στο Σύνταγμα αλλαγή φρουράς. Καμιά 20ρια κινεζοφιλέλληνες και 1 - 2 εχθρονεοέλληνες φωτογραφίζουν τα «σπαστκά» καμώματα ευζώνων και τσολιάδων σ’ αυτή την ακατανόητη μπαλλετική  τους παράσταση.  

             Εδώ και όλη η Βουλή των νεοελλήνων προεστών σε παρδαλή διάταξη και διάπραξη έργου με την αριστότερη σύνθεση στην ιστορία της! Εντός της περιθάλπονται και 5 της Κοζάνης 4 κυβερνητικοί κι ένας ακυβέρνητος  (σε «Ακυβέρνητες πολιτείες»). Ισως ό, τι καλύτερο είχαμε να δείξουμε ως περιοχή από την μεταπολίτευση! Μπροστά σ’ αυτούς ο επί της Βασιλίσσης Σοφίας έχων το γραφείο του (κάποτε δηλαδή), Μιχ. Παπακωνσταντίνου θα ωχριούσε, αν ζούσε. Εχουμε ακριβώς αυτούς που μας  χρειάζονται· αρχίσαμε να τους μοιάζουμε κιόλας...

           Υπουργείο εξωτερικών ένθα ο νυν νομέας και κάτοχός του επί χρόνια δούλευε, θεωρητικώς πάντα, υπέρ ξένης κρατικής υποστάσεως (κατ’ ομολογίαν του και με πλατιά διασταλτική ερμηνεία ο λόγος).

           Αγιος Νικόλαος  των Πτωχών ανακαινισθείς υπό εφοπλιστού, έναντι του Πολεμικού Μουσείου. Ο όρθρος συνεχίζεται.

            Διονυσίου Αρειοπαγίτου. Δεν είχα ξαναπάει. Εν μεγαλείω και λαμπρότητι, εδώ όμως τους έτυχα στο Ευαγγέλιο. Περνά κι η ώρα.

            Χάθηκα ώσπου να βρω την οδό Μπουμπουλίνας (Υπουργείο Πολιτισμού) όπου γινόταν οι εκλογές της Εταιρείας Συγγραφέων.