Αντιπολίτευση παντός καιρού

Του Πάσχου Μανδραβέλη

«​Παράλογη κι εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου φορολογία» χαρακτήρισε τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση ο αρμόδιος υπουργός κ. Νίκος Φίλης (ΒήμαFM 15.10.2015) και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί του. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Ο ίδιος είναι υπουργός της κυβέρνησης, η οποία αποφάσισε αυτόν τον συγκεκριμένο φόρο ως «αριστερό» (τρομάρα μας!) ισοδύναμο απέναντι στον ΦΠΑ στο βόειο κρέας. Το τελευταίο κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν «το κρέας του λαού» ενώ τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια είναι των ελίτ.

Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μάθει τόσο καλά την αντιπολίτευση που την κάνει ακόμη κι όταν είναι κυβέρνηση. Εχει γίνει σαν τον σκορπιό του μύθου που θα θανατώσει τον βάτραχο εν μέσω ποταμού διότι «το να κεντρίζω είναι η φύση μου». Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι
δύο βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωσαν πριν από τρεις μέρες εναντίον της παραχώρησης εκτάσεων του Δημοσίου από τον ΟΛΠ που συνοδεύει την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της εταιρείας; Διαδήλωσαν δηλαδή εναντίον μιας σύμβασης που ψήφισαν οι ίδιες στη Βουλή. Το έλεγε ο αξέχαστος Παναγιώτης Λαφαζάνης πως όταν έχει διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο του θα κατεβαίνει στον δρόμο για να συμμετέχει και μετά θα επιστρέφει στον υπουργικό του θώκο, αλλά νομίζαμε ότι επρόκειτο για ένα από εκείνα τα ακατανόητα αριστερά καλαμπούρια. Δεν φανταζόμασταν να το δούμε στην πράξη. Τώρα -ευτυχώς για όλους μας- ο κ. Λαφαζάνης μπορεί να διαδηλώνει όσο θέλει. Η δε συμμετοχή του στην ίδια διαδήλωση κατά της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού αποδεικνύει την πολιτική κλίση του ανδρός. Είναι απείρως καλύτερος διαμαρτυρόμενος, απ’ ό,τι ήταν υπουργός· ένα εξάμηνο έλαμψε διά της ανεπάρκειάς του.
Γενικώς, η διαμαρτυρία είναι πιστοποιητικό αριστερού φρονήματος και είναι ατυχές για τη χώρα που οι πολίτες αντί να κρατήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στον φυσικό του χώρο του έδωσαν την κυβέρνηση, όπου τα έχει θαλασσώσει. Ετερο παράδειγμα: ο πρόεδρος του ΟΑΣΑ κ. Γρηγόρης Δημητριάδης έκανε μια πρόταση για μετατροπή του αδικήματος της λαθρεπιβίβασης, από πταίσμα σε πλημμέλημα. Ο υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σπίρτζης, ανέβηκε στο βήμα της βουλής για να δηλώσει «εγώ λέω να τους εκτελούμε κιόλας». Αυτό θα ήταν κορυφαία στιγμή για έναν αντιπολιτευόμενο βουλευτή, αλλά δεν συνάδει με τα καθήκοντα του υπουργού, ο οποίος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για το θέμα και όφειλε απλώς να αρνηθεί την πρόταση.
Αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε κυβέρνηση παντός καιρού. Τα στελέχη της υπολόγιζαν ότι διαπραγματευόμενοι με τα πουκάμισα έξω θα μπορούσαν να εκβιάσουν για δανεικά χωρίς υποχρεώσεις, έτσι ώστε να μοιράζουν αφειδώς λεφτά. Τώρα θα ακούσουμε πολλά από τους υπουργούς που αποφάσισαν να εφαρμόσουν μια πολιτική την οποία ρητορικώς αντιπολιτεύονται. Ολόκληρη η πολιτική μαθητεία στην Αριστερά δημιούργησε στελέχη τα οποία δεν ξέρουν να λύνουν προβλήματα, αλλά μόνο να διαμαρτύρονται γι’ αυτά. Ο «άλλος κόσμος», ο ονειρικός, είναι ένας κόσμος άπλετων πόρων και ουχί δύσκολων επιλογών. Το πρόβλημα όμως γι’ αυτούς είναι πως ισχύει πάντα η ρήση του Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ ότι «η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η τέχνη της επιλογής μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού». Και δεν είναι πρόβλημα μόνο γι’ αυτούς. Είναι πρωτίστως για όλους μας.
Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή