Του Γιώργου Καρελιά Ο κ. Τσίπρας λοιδορούσε συχνά-πυκνά το success story του κ. Σαμαρά, αλλά εδώ και κάμποσους μήνες το μιμείται αδιαλείπτως. Σε κάθε συνάντηση που έχει με άλλους Ευρωπαίους ηγέτες -ομαδική ή ατομική- ανακαλύπτει και μια «επιτυχία», που η κυβερνητική προπαγάνδα αναλαμβάνει στη συνέχεια να συντηρήσει. Αυτό, βεβαίως, κρατάει λίγο, αφού «κάθε θαύμα τρεις ημέρες».
Δεν είναι απαραίτητο να φτάσουμε ως τις πρώιμες ημέρες της «αντίστασης» της νέας κυβέρνησης, τότε που ο ανεκδιήγητος Βαρουφάκης έπαιρνε «παράταση» του προηγούμενου Μνημονίου, αλλά δεν έπαιρνε ούτε φράγκο από τους κουτόφραγκους της Ευρώπης, αφού υπερηφάνως δεν ζήτησε. Ήταν, φυσικά, μια «επιτυχία», όπως έλεγε η προπαγάνδα της εποχής. Αυτά φαντάζουν μακρινά, αν και η ρίζα των επόμενων δεινών εκεί είναι, μόλις οκτώ μήνες πίσω.
Ας το αφήσουμε. Οι μήνες πέρασαν και το κολασμένο καλοκαίρι του 2015 η νέα κυβέρνηση -απαλλαγμένη από το βαρουφάκειον άγος- αποφάσισε να κάνει τη στροφή. Ύστερα από «σθεναρή» διαπραγμάτευση, οδηγείται σε μια συμφωνία -μάλιστα την πρότεινε η ίδια!- χειρότερη από αυτήν που είχαν προτείνει οι δανειστές. Έκπληκτοι οι Eυρωπαίοι αξιωματούχοι αποκαλύπτουν τώρα ότι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τι ήθελε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Γιατί απέρριπταν μια συμφωνία, για να προτείνουν αμέσως μετά μια άλλη με χειρότερους όρους; Έτσι το λένε ορθά κοφτά. Όμως, τότε, μέσα στο εθνικό παραμύθιασμα του «Όχι» (που έγινε «Ναι»), ήταν άλλη μια «επιτυχία». Όπως λέει κι ο Γιούνκερ «εκπληκτικό κατόρθωμα».
Πάει κι αυτό. Η λαϊκή ψήφος το επιδοκίμασε και «τα σκυλιά δεμένα». Αλλά οι επιπτώσεις φαίνονται τώρα, που οι συντάξεις θα σφαγιαστούν, τα κόκκινα δάνεια θα πουληθούν σε «αρπακτικά», οι εύποροι θα πληρώσουν 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση (ευτυχώς, μαζί τους και ο εύπορος πρωθυπουργός -μετριάζεται έτσι ο πόνος των άλλων…). Και πάει λέγοντας.
Τελευταία -αλλά όχι έσχατη- «επιτυχία»: η σκληρά διαπραγματευόμενη κυβέρνησή μας απέτρεψε -λέει- την δημιουργία μιας πόλης 50.000 προσφύγων στην Αθήνα, όπως ζητούσαν οι της κεντρικής Ευρώπης. Και αντ’ αυτού θα δημιουργήσουμε περισσότερες μικρές πόλεις για συνολικά 30.000. Σ’ αυτούς θα προστεθούν άλλες 20.000 με επιδότηση ενοικίου κτλ.
«Είσαι ευτυχής, Αλέξη, με τη σύμφωνία;» (λέγεται ότι) ρώτησε η Μέρκελ τον δικό μας. Δεν ξέρουμε πώς ορίζεται η «ευτυχία» εν προκειμένω, αλλά η επίσημη φωτογραφία, με τον Τσίπρα δύσθυμο στην άκρη, μόνο κάτι τέτοιο δεν μαρτυράει.
Στις διεθνείς σχέσεις και στα νταραβέρια, όταν υποχρεώνεσαι να δίνεις κάτι επαχθές για σένα, είθισται να το αντισταθμίζεις με κάτι άλλο. Αλήθεια, ο πρωθυπουργός εξασφάλισε κάποιο «ισοδύναμο» για την προσφορά που τους έκανε; Κάποια ελάφρυνση, ας πούμε, στο ισχύον νέο πρόγραμμα; Και τι θα γίνει αν τους επόμενους μήνες η χώρα βρεθεί να φιλοξενεί πολλές χιλιάδες παραπάνω πρόσφυγες, που δεν θα μπορούν να φύγουν, γιατί δεν θα τους επιτρέπουν να περάσουν τα βόρεια σύνορά μας;
Δεν υπάρχει απάντηση. Οπότε ας αρκεστούμε (και) στην σημερινή «επιτυχία» και ας ξορκίσουμε τα εφιαλτικά ερωτήματα. Θα είναι μια μικρή και πρόσκαιρη ευτυχία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου