Αντισυμβατικότητα της πλάκας

Του Τάκη Καραγιάννη, protagon.gr

Η φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα με τα πόδια σε στάση ημιανάπαυσης έχει γίνει, ήδη, viral. Προβλέπω πως θα ξεπεράσει σε αναφορές και χρήσεις την εικόνα του κυρίου με το πουλόβερ στους ώμους και το ποτήρι με Aperol στα χέρια από την περίοδο του δημοψηφίσματος. Αλλά, οι δύο περιπτώσεις είναι διαφορετικές. Κι αν ο κύριος με το πουλόβερ ενόχλησε την αισθητική ορισμένων, η στάση του Τσίπρα ενοχλεί μια ολόκληρη χώρα. Ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να ενοχλεί.

Στον στρατό, όταν κάποιος κάθεται λες και περιμένει να εκτελέσει φάουλ ο Κριστιάνο Ρονάλντο, την ώρα που η μπάντα παίζει τον εθνικό ύμνο ή όταν ο ταξίαρχος επιθεωρεί το άγημα, ο λοχαγός θα του ρίξει φυλακή όταν η σεμνή τελετή λάβει τέλος. Τα υπόλοιπα φαντάρια απλά θα τον αποκαλέσουν «γιωτόμπαλο» και θα τον λιώσουν στην καζούρα.

Όταν, μάλιστα, αυτή την εκδήλωση την έχεις διοργανώσει εσύ ο ίδιος και την προσβάλλεις με την στάση σου, είσαι διπλά απαράδεκτος.

Μπορείς να το παίζεις επαναστάτης και αντικομφορμιστής, μπορείς να το παίζεις αντισυμβατικός και έξω από τις νόρμες του πρωτοκόλλου, αλλά δεν μπορείς να ακολουθείς τις επιταγές του κατά το ήμισυ. Ή δεν το κάνεις καθόλου, ή το κάνεις καλά από την στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να διοργανώσεις μια επίσημη τελετή για έναν αρχηγό κράτους.

Προσωπικά, είμαι απόλυτα αντιμιλιταριστής και ενοχλούμαι ιδιαίτερα από τις στρατιωτικές τελετές. Δεν με αφορούν ούτε οι ύμνοι, ούτε τα εμβατήρια, ούτε τα πανιά πάνω στους ιστούς. Αντιλαμβάνομαι, ωστόσο, πως έτσι λειτουργεί το σύστημα, έτσι γίνεται παντού στον κόσμο κι έτσι έγινε –με επιλογή Τσίπρα- και χθες. Απλά, έγινε όπως όλα στη χώρα. Ερασιτεχνικά και με λογική «έλα μωρέ τώρα που θα κάτσουμε και προσοχή». Η απόλυτη νεοελληνική νοοτροπία, δηλαδή. Αντισυμβατικότητα στους τύπους.

Το όλο περιστατικό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα αν αναλογιστείς το ατυχές περιστατικό στη Γαλλία. Ο Ολάντ έμαθε για το δυστύχημα στην πατρίδα του με τους 40 νεκρούς καθ’ οδόν για το Σύνταγμα. Φόρεσε μαύρη γραβάτα, ως ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα. Ο Τσίπρας κουνιόταν πέρα-δώθε σαν τον μαθητή της Δ’ Δημοτικού που βαριέται στον εκκλησιασμό που πάει με το σχολείο, μια φορά στο τόσο. Ο Τσίπρας δεν ήταν αντισυμβατικός. Ήταν αγενής και προσβλητικός. Απέναντι στον Ολάντ και σε όλους εμάς. Τόσο απλά.

Υπάρχουν κι άλλα που μπορείς να σχολιάσεις για την στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Για το ότι ο Γαβράς μας έκανε για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά ο Λαζόπουλος είναι καλύτερη παρέα για ποτάκι. Για το ότι ο σερβιτόρος στο Προεδρικό ήταν καλύτερα ντυμένος από τον τρίτο πολιτειακό παράγοντα της χώρας. Αλλά αφήστε το, δεν θα ακούσει κανείς. Θα σφυρίξουν αδιάφορα, όπως περίπου έκανε ο Τσίπρας όταν καθόταν σε στάση ημιανάπαυσης, δίπλα στον Ολάντ.

protagon.gr