Δήλωση του Θέμη Μουμουλίδη, βουλευτή Π.Ε.Κοζάνης για την επέτειο της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Η επίθεση της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι εναντίον της χώρας μας τα ξημερώματα της 28^ης Οκτωβρίου 1940, σηματοδοτεί ουσιαστικά την επίσημη  είσοδο της χώρας μας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα πόλεμο που θα άλλαζε την παγκόσμια ισορροπία.  Το γεγονός αυτό καθ’ αυτό αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι σήμερα το έναυσμα της ιστορικής έρευνας  τόσο των γεγονότων, που προηγήθηκαν της κήρυξης του πολέμου, όσο και αυτών που ακολούθησαν (κατοχή, απελευθέρωση, εμφύλιος).

Έχουν  γραφτεί πολλά για την περίοδο αυτή της ιστορίας μας. Οι προσεγγίσεις διαφοροποιούνται ανάλογα με την ιδεολογική – πολιτική προσέγγιση του καθενός. Όμως κάθε προσέγγιση συγκλίνει στην άποψη  ότι ο πόλεμος ήταν η μόνη οδός που μπορούσε να ακολουθήσει η χώρα μας τον Οκτώβριο του 1940. Ανατρέχοντας λοιπόν στα γεγονότα εκείνης της εποχής, ανεξάρτητα από την πολιτική του τοποθέτηση, καθένας  μπορεί να διακρίνει κάποια στοιχεία, που εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και αναγκαία σήμερα , πολύ περισσότερο λόγω των οικονομικών συνθηκών, που βιώνει ο λαός μας.

Το σημαντικότερο στοιχείο, που αναδεικνύεται από την περίοδο εκείνη είναι η ομόθυμη αποφασιστικότητα του συνόλου του ελληνικού λαού να προασπίσει την εθνική του κυριαρχία, την ακεραιότητα της χώρας , την αξιοπρέπεια και την τιμή του, ανεξάρτητα από την πολιτική του τοποθέτηση. Το σύνολο του ελληνικού λαού , εκείνη την κρίσιμη στιγμή έθεσε το εθνικό συμφέρον πάνω από τα πολιτικά του πιστεύω, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πόλεμος ξέσπασε ενώ την Ελλάδα κυβερνούσε το δικτατορικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά και ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που πρόσκειτο στην Αριστερά είτε ήταν ήδη εξόριστο, είτε βρίσκονταν υπό διωγμό στην παρανομία. Εντούτοις  αυτό το τμήμα του λαού , σύσσωμο συστρατεύτηκε στην κοινή προσπάθεια απόκρουσης του εχθρού.

Η ελληνική κοινωνία του 1940 διαιρεμένη από τους προηγηθέντες πολέμους και διχασμούς, ενώθηκε και όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στους εισβολείς, που επιβουλεύονταν όχι μόνο το έδαφος , αλλά ταυτόχρονα το φρόνημα και την ταυτότητά του. Ο εισβολέας  απειλούσε το υπέρτατο αγαθό, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Ελλήνων ως λαού.

Το μήνυμα της ενότητας και της ομόθυμης απόφασης του λαού μας, να αντισταθεί στην εισβολή ενός υπέρτερου [στρατιωτικά] εχθρού προκειμένου να προασπίσει την ύπαρξη του, αποτελεί το σημαντικότερο αλλά και πάντα επίκαιρο μήνυμα της επετείου του ‘’ΟΧΙ’’.

Το ίδιο μήνυμα είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ επίκαιρο καθώς η ενότητα του λαού μας απέναντι στις προκλήσεις, που δέχεται  από την επιβολή-εισβολή  των μνημονίων, είναι το βασικό προαπαιτούμενο για την απεμπλοκή της χώρας από αυτά το συντομότερο.

Η επιβολή των μνημονιακών πολιτικών από τους δανειστές , παρά την σθεναρή προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματευθεί την επίτευξη μιας έντιμης συμφωνίας, με στόχο να σταματήσουν οι πολιτικές λιτότητας, αποδεικνύει ότι όπως και τότε έτσι και σήμερα η χώρα απειλείται και τίθεται σε δοκιμασία η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Ο πόλεμος του 1940, ένωσε και συνήγειρε τον ελληνικό λαό. Το ‘’ΟΧΙ’’ του 1940 αποτέλεσε την φυσική συνέχεια του ‘’Μολών λαβέ’’ και του ξεσηκωμού κατά του Οθωμανικού ζυγού. Αποτέλεσε έναν ακόμη κρίκο της αντιστασιακής αλυσίδας και του αντιστασιακού πνεύματος, που διατρέχει την ελληνική ιστορία.

Η σημερινή κρίση ,που ταράσσει τις βεβαιότητες και διαλύει τα στερεότυπα των προηγούμενων δεκαετιών, επιβάλλει να την αντιμετωπίσουμε ενωμένοι. Να δούμε ενωμένοι που βρισκόμαστε, ποιοι είμαστε και που πάμε.

Έτσι λοιπόν  η σημερινή κρίση , έχει αναμφίβολα ευδιάκριτες αναλογίες με τον πόλεμο του 1940. Το αντιστασιακό πνεύμα που διατρέχει την ελληνική ιστορία αλλά και το πνεύμα ομόθυμης υπεράσπισης της ταυτότητας και της συνοχής της χώρας μπορεί και πρέπει να εκδηλωθεί δημιουργικά στις δύσκολες μέρες που διανύουμε.