To «τρελό» παιχνίδι με τα ισοδύναμα

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Η καλλιέργεια σύγχυσης και αβεβαιότητας είναι η τέλεια συνταγή αποτυχίας. Κι αυτή η κυβέρνηση, κυρίως αυτή, ακολουθεί αυτή την πολιτική με συνέπεια και θαυμαστή πειθαρχία.

Αλλάζει συνεχώς άποψη, κάνει ένα βήμα μπροστά κι ένα βήμα πίσω, αρνείται να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν πιστεύει, αλλά αδυνατεί να χαράξει και μια άλλη αξιόπιστη, παλινδρομεί, δεν ξέρει με ποιον να πάει και ποιον να αφήσει.

κι ας γνωριζει οτι αυτή η αμφιθυμία και το αέναο κυνήγι για αυτοδύναμα μέτρα δρα σαν βραχυκύκλωμα και αποδυναμώνει κάθε προσπάθεια να εφαρμοστεί μια πολιτική εξόδου από την κρίση.

Η χώρα έτσι κινείται σε μια συνεχή περιδίνηση, αφού το ένα μέτρο αναιρεί το προηγούμενο κι όλα μαζί προκαλούν πολιτική σύγχυσης και αβεβαιότητας που δεν οδηγεί πουθενά.

Άλλωστε, αυτή είναι και η βασική αιτία που έξι χρόνια τώρα η Ελλάδα παρά τα σκληρότατα μέτρα που έχει λάβει δεν μπορεί να ξεφύγει, όταν όλες οι άλλες χώρες που εφάρμοσαν πιο χαλαρά τα μνημόνια τα έχουν καταφέρει.

Αυτό το μπρος - πίσω είναι φυσικό να «σκοτώνει» κάθε προοπτική. Την ώρα που το κλίμα βελτιώνεται και αναζωπυρώνονται οι ελπίδες, έρχεται η «σταγόνα» που ξεχειλίζει το ποτήρι και όλα αρχίζουν από την αρχή και κάτω από χειρότερες βάσεις.

Τώρα όλη η αξιολόγηση του προγράμματος βραχυκύκλωσε για 250 εκατ. ευρώ.

Αρχικά το ποσό θα εξοικονομούνταν από την επιβολή ΦΠΑ 23% στο βοδινό κρέας.

Η κυβέρνηση μετάνιωσε και πρότεινε αντ’ αυτού την επιβάρυνση των διδάκτρων στα ιδιωτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια.

Ακολούθησαν οι γνωστές αντιδράσεις και όλη η κυβέρνηση αναζητά ισοδύναμα μέτρα.

Και στο μεταξύ η χώρα στερείται την εκταμίευση της πρώτης δόσης ύψους 2 δισ. ευρώ, την ώρα που σε λίγες ημέρες πρέπει να ψηφισθεί το δεύτερο και πιο δύσκολο πακέτο με τα προαπαιτούμενα, όπου ο κύκλος της αναζήτησης «ισοδύναμων» θα ανοίξει και πάλι.

Έτσι με τα μπρος - πίσω τίποτε δεν τελειώνει, τίποτε δεν αρχίζει.

Η κυβέρνηση αδυνατεί να χαράξει μια σταθερή γραμμή πλεύσης και συντηρεί το κλίμα αβεβαιότητας.

Στο τέλος, ως συνήθως, επιλέγει τη χειρότερη δυνατή λύση, που επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά στην κοινωνία.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και τρανταχτά. Ο ΦΠΑ στο βοδινό κρέας μεταφέρθηκε στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και στη συνέχεια στα τέλη κυκλοφορίας, για να ξαναγυρίσει τελευταία πάλι στο βοδινό.

Το ίδιο ετοιμάζεται να γίνει και με το ασφαλιστικό. Ο αρμόδιος υπουργός για να μη θίξει τις συντάξεις 20ετίας και 15ετίας ετοιμάζεται να ρίξει νέα βάρη σ’ αυτούς που κατέβαλαν τις πιο πολλές εισφορές και σχεδιάζει να επιβαρύνει και τις επιχειρήσεις, παρ' όλο που αυτό θα αυξήσει την ανεργία και διογκώσει την εισφοροδιαφυγή και τη μαύρη εργασία.

Και η οικονομία συνεχίζει έτσι να παραπαίει αναζητώντας όλο και νέα ισοδύναμα που όμως δεν βρίσκονται...

ΗΜΕΡΗΣΙΑ