Μεγάλη Δευτέρα στο Ναό και στο Λαογραφικό Μουσείο

Β. Π. Καραγιάννης

Το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας («Της ξηρανθείσης συκής») στον καθεδρικό της πόλεως και σε όλους τους ναούς της Ορθοδοξίας διαβάζουν το μακρύ Ευαγγέλιο με τους διαξιφισμούς του Ιησού με τους Φαρισαίους και Σαδουκαίους για τον «κήνσον» δηλ. το βαρύ κεφαλικό φόρο που πληρώναν οι Εβραίοι και στέναζαν (κάτι σαν το σημερινό μας ΕΝΦΙΑ), για τη γυναίκα με τους 7 άνδρες (αδέλφια) και άλλες παραβολές με τις οποίες κατατροπώνονταν οι Σαδουκο-Φαρισαίοι και στο τέλος με το ξετύλιγμα του ειληταρίου με τα ΟΥΑΙ κατά των υποκριτών εν γένει. Το ίδιο βράδυ στη Βουλή τα ΟΥΑΙ έδιναν και έπαιρναν κι ο κάθε πικραμένος τα πηγαινοέφερνε  στον αντίπαλό του. Το Ευαγγέλιο τέλειωνε: «Λέγω γαρ υμίν ου μη με ίδητε άρτι έως αν είπητε: ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

            Την ώρα εκείνη πας απερχόμενος  του ναού και προσεγγίζων το Λαογραφικό Μουσείο (ήταν κι άλλος δεν ξέρω;) όπου δινόταν  μεγάλη συναυλία για τα Πάθη με τον τίτλο EXAUDI ="Άκούστε" (σε ψαλμούς της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας συναντάται & κυρίως στην έκφραση Exaudi Laudate= Άκούστε & υμνήστε (τον Κύριον), από το Ωδείο Δημόπουλου  ένιωθε  σαν να βρισκόταν στη συνέχεια  της προηγούμενης ακολουθίας. Ηταν τόσον κι εκεί το πλήθος, κοινή η μυσταγωγία και στους δύο χώρους, παρόμοια η προσοχή και η προσήλωση, που έλεγες πως από την μεγάλη ένταση κι έμφαση των ψαλτών («Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» κ.α ) στη μεγάλη δυτική μουσική με τα μεγαλειώδη έργα του Μπαχ, Παλεστρίνα, Χαίντελ κ.α. λίγη ήταν η απόσταση αν και διαφορετικά τα μεγέθη. Στη συναυλία ψάλτης, φωνές, κιθάρα, βιολί, βιολοντσέλο, φλάουτο· η παιδική χορωδία,  το Οκτάφωνο φωνητικό σύνολο, η μικτή χορωδία του ωδείου (διεύθυνση Εμης Τσιούρα) είχαν κοινό τόπο και τρόπο την έξοχη απόδοση αλλά και τη μετάδοση στο κοινό που παρακολουθούσε, των αισθημάτων όλης της Μ. Εβδομάδας που άρχιζε τόσον αισθαντικά και βροχερά.

          Το Ωδείο Δημόπουλου μπορεί να τα κάνει αυτά κι ευτυχώς για την πόλη.