Μια ιστορία κοινωνικών διακρίσεων, βγαλμένη από τον άγριο Νότο της ελληνικής πραγματικότητας. Στην εξαιρετική ταινία ο Σοφέρ της κυρίας Νταίζη, η εύπορη εβραία Daisy Werthan και ο αφροαμερικανός οδηγός Hoke Colburn αντιπροσώπευαν δυο διαμετρικά αντίθετους κόσμους.
Χάρη στην ισχυρή θέληση και στον
καλοσυνάτο χαρακτήρα τους, κατάφεραν να υπερβούν κοινωνικές
προκαταλήψεις αιώνων, χτίζοντας μια μοναδική σχέση αμοιβαίας εκτίμησης
και αλληλοσεβασμού.Αυτά συνέβαιναν τη δεκαετία του ’40
στις ΗΠΑ όπου ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις αποτελούσαν βαθιά
ριζωμένες κοινωνικές αντιλήψεις.
Στην Ελλάδα του σήμερα τα πράγματα δείχνουν να είναι πιο περίπλοκα. Αυτό δείχνει η ιστορία του σοφέρ της κυρίας καπνοβιομηχάνου, ο οποίος:
Α) Και τα ψώνια της έκανε
Β) Και στις τράπεζες έτρεχε
Γ) Και την αλληλογραφία διεκπεραίωνε
Δ) Και μειωτικούς χαρακτηρισμούς δεχότανε
Ε) Και τη δουλειά του έχασε!
Η ιδιόρρυθμη χήρα γνωστού μεγαλομετόχου καπνοβιομηχανίας έβριζε τον σοφέρ με τόση ευκολία όση και ο Λιονέλ Μέσι βάζει γκολ. «Ηλίθιε», «βλάκα», «χαμένε», «άχρηστε»!
Δεν ήταν πάντοτε τόσο άσχημα τα πράγματα για τον δυστυχή σοφέρ που εργαζόταν στην καπνοβιομηχανία. Κάθε άλλο μάλιστα.
Όταν το 2008 προσελήφθη από την καπνοβιομηχανία ως οδηγός του βασικού μετόχου του Ομίλου και συζύγου της ιδιόρρυθμης κυρίας καπνοβιομηχάνου, οι συνθήκες εργασίας κάλλιστα θα μπορούσαν να περιγραφούν ως ρόδινες, ειδυλλιακές.
Όλα άλλαξαν λίγους μήνες αργότερα, όταν απεβίωσε ο ιδιοκτήτης της καπνοβιομηχανίας και ο οδηγός διατέθηκε για την εξυπηρέτηση της χήρας και της κόρης του εκλιπόντος.
Τότε άρχισε ο εφιάλτης. Το υβρεολόγιο σε ημερήσια διάταξη, οι απαξιωτικές εκφράσεις ψωμοτύρι για την χήρα καπνοβιομηχάνου.
Ένα πρωί η χήρα ζήτησε από τον οδηγό να πάει σε υποκατάστημα γνωστής τράπεζας για να παραλάβει ένα φάκελο. Αυτό και έκανε ο οδηγός. Πήγε στην τράπεζα, πήρε το φάκελο και τον επέστρεψε στην χήρα.
Δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί από την έπαυλη της, όταν δέχθηκε ένα τηλεφώνημα στο κινητό του. «Ηλίθιε, βλάκα, γιατί δεν πήρες το φάκελο της κόρης μου;». Ήταν η χήρα.. Με αυτόν τον τρόπο του ζήτησε εξηγήσεις γιατί δεν φρόντισε να παραλάβει έναν ακόμη φάκελο της κόρης της. «Σε έχω απολύσει, μην πας να παραπονεθείς», του είπε και του έκλεισε στα μούτρα το τηλέφωνο. Αυθημερόν του κοινοποιήθηκε η απόλυση του.
Ο οδηγός δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Κινήθηκε δικαστικά εναντίον της αθυρόστομης μεγαλειοτάτης, διεκδικώντας αποζημίωση για τη βάναυση προσβολή της τιμής και της υπόληψης του.
Έπειτα από πολύμηνη εξέταση της υπόθεσης η Ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη ότι ο δυστυχής σοφέρ της κυρίας καπνοβιομηχάνου απολύθηκε από «εμπαθή ελατήρια» και διέταξε όχι μόνον την αποζημίωση του, αλλά και την άμεση επαναπρόσληψη του.
Επιπλέον, η Δικαιοσύνη έκρινε την απόλυση του σοφέρ παράνομη και καταχρηστική και προς τούτο δικαιούται χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη. Του επιδικάστηκαν μάλιστα και μισθοί υπερημερίας.
«Μεταξύ των περιπτώσεων κατά τις οποίες η καταγγελία της σύμβασης εργασίας εκ μέρους του εργοδότη είναι άκυρη ως καταχρηστική συγκαταλέγεται και εκείνη κατά την οποία υπαγορεύθηκε από ταπεινά ελατήρια»!
Αυτό αναφέρουν οι ακέραιοι δικαστές στη μνημειώδη απόφαση τους, την οποία ειρήσθω εν παρόδω θα ήταν σκόπιμο να την μελετήσουν οι εργοδότες που (σε περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής κρίση) ορέγονται πλούτη δια της επενδυτικής μεθόδου των απολύσεων.
Σε ό,τι αφορά το ποια θα μπορούσε να είναι τα ταπεινά ελατήρια της εργοδοσίας έναντι εργαζομένων, οι δικαστές δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνειών. Τα κατονόμασαν ένα προς ένα, όπως τις θανάσιμες αμαρτίες: «Εμπάθεια, μίσος, έχθρα ή εκδίκηση»!
Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι η Δικαιοσύνη υποχρέωσε την καπνοβιομηχανία να προβεί άμεσα στην επαναπρόσληψη του σοφέρ, διαφορετικά οι νόμιμοι εκπρόσωποι του ομίλου θα υποστούν βαρύτατες κυρώσεις, που εκκινούν από την καταβολή μηνιαίας αποζημίωσης και απολήγουν στα κελιά της φυλακής!
Στην απευκταία περίπτωση που ο σοφέρ δεν επαναπροσληφθεί, η καπνοβιομηχανία θα υποχρεωθεί να του καταβάλει μηνιαίως χρηματική ποινή 500 ευρώ, ενώ στον νόμιμο εκπρόσωπο της επιχείρησης θα επιβληθεί ποινή φυλάκισης δέκα ημερών για κάθε μήνα που θα αρνείται στον σοφέρ της κυρίας καπνοβιομηχάνου να δουλέψει και να θρέψει την οικογένεια του.
Πιθανώς διερωτάσθε σε ποια θέση θα εργαστεί ο σοφέρ της κυρίας καπνοβιομηχάνου, και με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί εργασιακή ειρήνη μεταξύ των δυο πλευρών.
Ευλόγως υποθέτετε ότι η καπνοβιομηχανία θα επαναπροσλάβει τον σοφέρ και στη συνέχεια θα τον μεταθέσει σε κάποια σκοτεινή και ανήλια αποθήκη, κάνοντας του διάφορα καψώνια.
Μην ανησυχείτε αδίκως για την τύχη του οδηγού. Οι αδέκαστοι δικαστές μερίμνησαν για παν ενδεχόμενο. Υποχρέωσαν την καπνοβιομηχανία να τοποθετήσει τον σοφέρ «στην ίδια ακριβώς θέση και υπό τις ίδιες συνθήκες»!
Πως προεξοφλούν οι Έλληνες δικαστές ότι η χήρα καπνοβιομηχάνου δεν θα αρχίσει και πάλι να βρίζει τον αγαπητό μας σοφέρ, αυτό παραμένει άγνωστο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου