Αλλαξε το έργο

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Δεν υπάρχει πιο προσχηματική και ανούσια συζήτηση από αυτήν που γίνεται για τα «προνόμια» και τις απολαβές των βουλευτών.Ανούσια διότι εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει καμία μεζούρα που μετράει τα σωστά προνόμια και τις ενδεδειγμένες απολαβές ενός ανθρώπου, ακόμη λιγότερο ενός βουλευτή. Συνεπώς στη συζήτηση δεν υπάρχει καμία αντικειμενική βάση.

Προσχηματική διότι το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν οι βουλευτές έχουν προνόμια αλλά αν έχουν ικανότητες, όχι πόσα λεφτά παίρνουν αλλά αν αξίζουν τα λεφτά που παίρνουν.

Τότε γιατί η φασαρία; θα με ρωτήσετε. Για δυο λόγους:

Πρώτον, επειδή οι κουβέντες περί προνομίων και αμοιβών έχουν πέραση σε μια κοινωνία βουτηγμένη στον λαϊκισμό, ακόμη περισσότερο όταν αλαφιασμένη από την κρίση ψάχνει τράγους για να φορτώσει τις αμαρτίες και τις ενοχές της.

Δεύτερον, επειδή συγκεκριμένοι κύκλοι προωθούν τη συνολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος ώστε να ανοίξουν τον δρόμο στην κατάρρευση και την εκτροπή. Εκτός παιχνιδιού οι ίδιοι, θέλουν να καταργήσουν το παιχνίδι γενικώς.

Αυτό φυσικά δεν μας απαλλάσσει όχι από το δικαίωμα αλλά από την υποχρέωση της ουσιαστικής κριτικής των βουλευτών και του πολιτικού προσωπικού στο σύνολό του.

Αφενός επειδή οι ευθύνες τους για τη χρεοκοπία της χώρας είναι αναμφισβήτητα τεράστιες.

Αφετέρου επειδή έχει καταστεί απολύτως προφανές ότι η ανόρθωση της χώρας απαιτεί ένα πολιτικό προσωπικό εντελώς διαφορετικού τύπου.

Διότι τι ήταν ο βουλευτής που ξέραμε; Το πιο ευχάριστο επάγγελμα του κόσμου.

Ξόδευε υποσχέσεις, μοίραζε λεφτά, έκανε κανέναν διορισμό, τακτοποιούσε υποθέσεις και έλεγε στους ψηφοφόρους ό,τι ήθελαν να ακούσουν. Μοναδικές του έγνοιες ήταν (κατά σειρά) η επανεκλογή του και κανένα χαρτοφυλάκιο.

Αιφνιδίως, όμως, άλλαξε το έργο, άλλαξαν και οι ρόλοι.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης για προφανείς λόγους: από εκεί που εκλέχτηκαν το 2009 για να μοιράσουν τα λεφτά που υπήρχαν, τώρα τους βάζουν να μας πάρουν και το πορτοφόλι.

Κι επειδή οι κάτοχοι των πορτοφολιών άλλα είχαν μάθει να περιμένουν από τους βουλευτές τους, το πιθανότερο είναι ότι θα τους περιποιηθούν αναλόγως στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση - έτσι τους έχει εκπαιδεύσει το πολιτικό σύστημα...

Προφανώς αυτό το σκοινί δεν μπορεί να τραβήξει. Ο βουλευτής και το πολιτικό προσωπικό που ξέραμε τελείωσε. Ευτυχώς...

Και επιτέλους καλούμαστε να περάσουμε από «τον φίλο του ψηφοφόρου» στον «εκπρόσωπο του έθνους». Από τον διαμεσολαβητή των επιμέρους αιτημάτων στον κέρβερο του γενικού συμφέροντος. Από τον συλλέκτη σταυρών στον αποδοτικό διαχειριστή.

Πόσοι θα επιβιώσουν στις νέες αυτές συνθήκες, δεν το γνωρίζω. Αλλά όσοι εξαφανιστούν, δύσκολα θα μας λείψουν.