Να πληρώσω ή να μην πληρώσω; Ιδού το καθόλου φιλοσοφικό μα απόλυτα
πραγματικό δίλημμα που τριβελίζει το κεφάλι μας. Κι αν πληρώσω, μήπως
μετά μου ζητήσουν κι άλλα; Κι αν δεν πληρώσω στη συνέχεια θα με κυνηγούν
εκτός απο τις ορδές των εισπρακτικών εταιρειών των τραπεζών και οι
φοροεισπράκτορες του ελληνικού δημοσίου; Αλλά μέχρι πότε θα έχω χρήματα
για να πληρώνω και να ανταποκρίνομαι τάχιστα στα καλέσματα συμμόρφωσης
εντός δεκαπενθημέρου;
Απορίες ενός φορολογουμένου, του οποίου το
πνεύμα μεν είναι πρόθυμο να πληρώνει στον αιώνα των αιώνων όλα τα
“σπασμένα”, το δε πορτοφόλι αδυνατεί, καθώς η κατάσταση έφτασε στο …μη
περαιτέρω και ακόμα και οι τελευταίες οικονομίες δόθηκαν στο βωμό της
υπέρτατης θυσίας για την πατρίδα.
Σε κάθε σοβαρό φορολογικό σύστημα
είναι θεμελιώδης αρχή ότι ο φορολογούμενος πρέπει να αισθάνεται ότι
συμβάλλει στην κοινωνία και έχει κάποια ανταποδοτικά οφέλη. Στη χώρα μας
αυτό έχει ξεχαστεί προ πολλού, καθώς έχουμε περάσει στη φάση “δώστε και
σώστε”.Και το πρόβλημα είναι, όπως μας ενημερώνουν οι σοβαροί οικονομολόγοι, ότι ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να κλείσουμε τη μαύρη τρύπα του ελλείματος. Δεν έχουμε περάσει στη φάση του να αρχίσουμε να ξεπληρώνουμε το χρέος μας. Ε, ρε γλέντια που θα ‘ρθουν, όπως λέει κι ο Καραγκιόζης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου