Βολικοί εχθροί

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Νομίζω ότι τα βάσανά μας φτάνουν στο τέλος τους. Κι επειδή μπορεί κάποιοι να μην το πήραν χαμπάρι, οφείλω να γνωστοποιήσω ότι στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίστηκε να δημιουργηθεί «ένας συνασπισμός εξουσίας κατά του νεοφιλελευθερισμού» - σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του προέδρου του Αλέξη Τσίπρα.

Ποιοι θα μετέχουν στον συνασπισμό εξουσίας υπό τον Τσίπρα δεν είναι ακόμη σαφές. Αντιθέτως, στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή μετέχουν εκπρόσωποι από τον ΣΥΝ και από άλλες δέκα (!) συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ προστιθεμένων και πεντέξι που εκπροσωπούν τους «ανένταχτους» - αλλά αφού είναι ανένταχτοι τότε τι δουλειά έχουν σε ένα κομματικό όργανο εκπροσωπώντας, μάλιστα, και τους άλλους ανένταχτους;

Θέλω να ελπίζω ότι με τόσο κόσμο στην Επιτροπή αποκλείεται να μη βρέθηκε μια θέση και για την προσφιλή μου Ομάδα «Ρόζα», η οποία είχε αποκλειστεί από κάτι προηγούμενες διαδικασίες - το «Ρόζα» υποθέτω εκ της Λούξεμπουργκ και όχι εκ του Μητροπάνου...

Ερώτημα. Αυτοί όλοι αποτελούν τον συνασπισμό εξουσίας ή θα έλθουν και άλλοι; Δεν το γνωρίζω. Με δεδομένο όμως ότι την έχουν ήδη κάνει και ο Αλαβάνος και ο Κουβέλης, τότε μάλλον θα πρέπει να φωνάξουν και κανέναν ακόμη αν είναι να στηθεί κοτζάμ συνασπισμός.

Ακόμη περισσότερο που (σύμφωνα με τη δήλωση Τσίπρα) ο συνασπισμός θα είναι μεν εξουσίας αλλά κατά του νεοφιλελευθερισμού. Δεν θέλει, δηλαδή, να κυβερνήσει («εύκολα τάζεις, δύσκολα βάζεις» που λέει και ο Τζίγγερ) αλλά να καταγγείλει. Τώρα τι σόι συνασπισμός εξουσίας είναι αυτός που αντιμετωπίζει τη διακυβέρνηση ως μέθοδο καταγγελίας, δεν το γνωρίζω.

Και τι ακριβώς θα καταγγείλουν; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Είμαι βέβαιος πως αν έβαζες διαγώνισμα στην Επιτροπή με θέμα «Τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός», αποκλείεται να έβρισκες δυο συντρόφους που να δώσουν την ίδια απάντηση. Διότι αν όντως είχαν επίγνωση τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός, αποκλείεται να ξεσηκώνονταν εναντίον του στην Ελλάδα.

Να μιλάς για νεοφιλελευθερισμό σε μια χώρα όπου το μισό ΑΕΠ ανήκει στο Δημόσιο, όπου το κράτος μετράει ένα εκατομμύριο υπαλλήλους, όπου οι δημόσιες επιχειρήσεις χρηματοδοτούν τα συνδικάτα, όπου δραστηριοποιούνται περισσότερες από δεκαπέντε χιλιάδες δημόσιοι οργανισμοί ή φορείς κι όπου η επιχειρηματικότητα θεωρείται περίπου ποινικό αδίκημα μοιάζει σαν να στήνεις κίνημα εναντίον των νεροποντών στη Σαχάρα - δεν υπάρχουν!

Με άλλα λόγια, ο υποτιθέμενος νεοφιλελευθερισμός δεν είναι παρά ένας βολικός εχθρός για να μαζευτούν τόσες συνιστώσες στη Συντονιστική Επιτροπή. Μαζί με μερικούς ακόμη βολικούς εχθρούς στην κατασκευή των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ (και η Αριστερά, γενικότερα) διαπρέπει.

Αρκεί αυτό για να κυβερνήσουν τη χώρα; Δεν νομίζω. Και μάλλον ευτυχώς...