Αντώνης

 Του Δ. Δανίκα

Αρκεί να φωτογραφηθεί ως πρωθυπουργός. Εστω για ένα λεπτό. Και μετά; Εχει ο θεός. Διαλυμένη χώρα. Καταστρεμμένος λαός. Φιλαυτία επικών διαστάσεων. Μωροφιλοδοξία super king size. Και μερικές ώρες νωρίτερα ο Βενιζέλος τηλεφωνικώς τού μετέφερε, προφανώς, με το νι και με το σίγμα την επερχόμενη καταστροφή όπως την  έφαγε ως σβουριχτή καρπαζιά από τους Τροϊκανούς και τους ευρωπαίους πολιτικούς.
Θα σας κλείσουμε την στρόφιγγα. Βάλτε μυαλό. Τίποτα ο κυρ Αντώνης ο ορμητικός, παριστάνει τον κουφό. Τίποτα, μα τίποτα δεν τον συγκρατεί. Τίποτα δεν τον συγκινεί. Ο κόσμος να χαθεί. Οι τράπεζες να φαλιρίσουν.

Οι καταθέσεις του κοσμάκη να εξαερωθούν. Το πάσης φύσεως ελληνικό κεφάλαιο να δραχμοποιηθεί και να εξατμιστεί. Οι επιχειρήσεις να βουλιάξουν στα τάρταρα της ανυποληψίας και της χρεοκοπίας. Ολοι και όλα να χαθούν αρκεί αυτός για μερικές ώρες, έστω για κάποιους μήνες, αρχηγός του κράτους να δαφνοστεφανωθεί. Και τα
στελέχη του τον  ακολουθούν. Και οι βουλευτές του ως πειθήνια πρόβατα τον προσκυνούν. Και οι πρώην, της Νέας  Δυστυχίας, υπουργοί ένα πράγμα περιμένουν σαν τα μωρά που γλείφονται κοιτώντας το βάζο με την μαρμελάδα στο ράφι της μαμάς. Να επιστρέψουν ως υπουργοί. Αντε σου λέει. Λίγη   η πρώτη καταστροφή που κάναμε σαν υπουργοί. Υπάρχει μπόλικο πράγμα να σακατέψουμε σ' αυτό το κούφιο κορμί. Από κοντά και οι έλληνες ψηφοφόροι που τη μια στιγμή με το ΠαΣΟΚ  και ύστερα εντός μερικών μηνών, θα το ρίξουν στο  στρατόπεδο των δεξιών. Σαν τα μπαλάκια του πινγκ πονγκ. Από κοντά ένα μέρος της κοινωνίας και της παροιμιώδους νεοελληνικής αφασίας. «Θα μου αυξήσει», σου λέει, «την σύνταξή μου». Μα τρελάθηκες; Κι αν το κάνει, σκέφτεται ο χαζός. Δεν θα διώξει μισό υπάλληλο από το Δημόσιο της εκλογικής πελατείας. Αποκλείεται. Κι όμως, σου  λέει. Μπορεί  και να το κάνει. Βρε θεόμουρλε, τα ίδια δεν έλεγε και ο Γιώργος όταν από τα μπαλκόνια μάς βεβαίωνε ότι «λεφτά  υπάρχουν»; Παραμύθια σου λένε να σε τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί. Τίποτα αυτός. Κάπου τον καταλαβαίνω. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Μόνο που αυτή την φορά πιάνεται από του Αντώνη τα χαϊμαλιά. Και μετά εξακολουθούν μερικοί να πιστεύουν σοβαρά ότι η χώρα θα σωθεί. Αποκλείεται ο κόσμος να χαθεί. Με τέτοιους πολιτικούς όχι  προκοπή, ούτε μισή ελπίδα. Εστω φανταστική. Γιατί φιλαυτία και άσε τον τόπο να καεί!