Του Γ. Λακόπουλου
Μίλησε μόνο για 13 λεπτά στο τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων.
Αλλά ήταν τα πιο γεμάτα λεπτά της συζήτησης. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος
επέστρεψε μετά από καιρό στο βήμα της Βουλής και έδειξε πως είναι ο πολιτικός λόγος.
Δεν ήταν καμιά από τις ‘μεγάλες’ ομιλίες του. Ήταν ρουτίνα γι” αυτόν.
Αλλά ήταν έτη φωτός μπροστά από όλους τους βουλευτές της
αντιπολίτευσης. Μόνο στα παλιά χρόνια υπήρχαν τέτοιοι ρήτορες στο
Κοινοβούλιο. Δεν μιλάμε για τις πολιτικές θέσεις του -με ποιες συμφωνεί
κανείς και με ποιες όχι. Εκεί ενίοτε υπάρχει θέμα.
Μιλάμε για την αρτιότητα του λογου και για την αίσθηση ότι η Βουλή
είναι χώρος στον οποίο η ιστορία κρυφακούει και καταγράφει ως και τις
ανάσες. Ο Βενιζέλος έχει αυτή την αίσθηση. Καμιά φορά και καθ’
υπερβολήν. Αλλά είναι καλύτερα στην πολιτική να νομίζεις ότι γράφεις την
ιστορία από το να μην έχεις επαφή με την ιστορία.
Δεν ξέρουμε αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος θα αναλάβει ξανά πρωταγωνιστικό
ρόλο στο δημόσιο βίο ή αν θα μείνει απλός βουλευτής ενός ΠΑΣΟΚ μεταξύ
φθοράς και αφθαρσίας. Κάτι ακούγεται για το ενδεχόμενο να συμπτυχθούν οι
κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, οπότε θα χρειαστούν
τις υπηρεσίες τους ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και ό,τι ήθελε
προκύψει. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ίσως να είναι αδικημένος για τον τρόπο και
τις συνθήκες στις οποίες κλήθηκε να διαχειριστεί καταστάσεις ως
επικεφαλής. Αλλά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει προσωπική ευθύνη,
αν αδικήθηκε. Με διαφορετική διαχείριση του εαυτού του θα είχε άλλη
πρόσβαση στην κοινωνία και στο κόμμα του. Σε άλλες περιστάσεις τα
πράγματα θα του πήγαιναν καλύτερα και ο Γ. Παπανδρέου -τον οποίο
θεωρούσε ότι έχει του χεριού του- να μην είχε αποδειχθεί ο κακός του
δαίμονας.
Εν πάση περιπτώσει, όπως και αν κρίνει κανείς την διαδρομή του
Βενιζέλου ως τώρα και όποια προοπτική και αν έχει πλέον, κάθε φορά που
παίρνει το λόγο στη Βουλή η διαδικασία αποκτάει νόημα. Η ατμόσφαιρα
ιονίζεται πολιτικά.
Ο λόγος του, ακόμη και στις πιο εγωιστικές εξάρσεις του, είναι λόγος
κοινοβουλευτικού άνδρα. Και ας μην ήταν γι’ αυτόν η Βουλή χώρος
καθημερινής παρουσίας, όπως για παλαιότερους πολιτικούς όπως ο
Μητσοτάκης.
Η πληρότητα της ρητορικής του είναι από τα λίγα αντισταθμίσματα στον
λόγο χαμηλής ποιότητας και την εν γένει ευτελή παρουσία προσώπων και
ομάδων που χαρακτηρίζει τις τελευταίες συνθέσεις της Βουλής.
Ένας Βενιζέλος δεν φέρνει την άνοιξη. Αλλά δίνει κάποιο νόημα στη ζωντανή μετάδοση των συνεδριάσεων.
http://www.anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου