Ο Τσίπρας και το ταξίδι του Χότζα στον ...άλλο κόσμο

Του Νίκου Φελέκη (Φελνίκος)

Δεν ξέρω αν κάποιοι πιστεύουν πως η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει και την επιστροφή στο status quo ante mnimonium, αν όμως το πιστεύουν είναι καλύτερα να το ξεχάσουν. Αν θεωρούν ότι η πρωθυπουργία Τσίπρα σημαίνει επιστροφή στην αμεριμνησία, την αφασία, την ανυποταξία και την πλάκα, τότε είναι μακριά νυχτωμένοι.

Αν νομίζουν ότι οι δανειακές συμβάσεις, οι εφαρμοστικοί νόμοι και τα συμπεφωνημένα με τους εταίρους-δανειστές μας θα καταργηθούν εν μιά νυκτί με κάποια νομοθετική πρωτοβουλία ή διοικητική πράξη, είναι προτιμότερο να αλλάξουν πλευρό και να συνεχίζουν να ονειρεύονται. Το "αίμα, δάκρυα και πόνος", και να θέλουμε, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε.

Κάποιος πρέπει να πει στους αιθεροβάμονες ή τους κουφιοκεφαλάκηδες -και νομίζω ο πλέον αρμόδιος να το πει, και να το πει τώρα, είναι ο ίδιος ο Τσίπρας- πως τα πειράματα, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, δεν επιτρέπονται. Κι αν δεν θέλει να το πει ευθέως και με ωμό τρόπο, ας το πει εμμέσως, με κάποια παραβολή, κάποια ιστορία. Κι αν δυσκολεύεται να την βρει, σκέφτηκα εγώ μία, η οποία μάλλον ταιριάζει...

Μια μέρα ο δρόμος του Χότζα τον έφερε μπροστά σ’ ένα κοιμητήρι. Σαν είδε έναν ανοιχτό τάφο, μια σκέψη πέρασε απ’ το μυαλό του. Τι θα γινόταν αν ερχόταν και ξάπλωνε γυμνός μέσα σε τούτο τον τάφο κι έκαμνε τον πεθαμένο ανάμεσα στους πεθαμένους;

Ίσως να έρχονταν οι αγγέλοι, να τον έπαιρναν και να τον παρουσίαζαν μπροστά στον ύψιστο κριτή για να καθοριστεί ο τόπος της αιώνιας διαμονής του: η κόλαση ή ο παράδεισος. Αν τα κατάφερνε μάλιστα να τους ξεγελάσει, θα ’βλεπε αυτά τα δύο μέρη, κι ύστερα, ώσπου να πέθαινε πραγματικά, θα έπραττε κατάλληλα έτσι ώστε να τον βάλουν μετά θάνατον σ’ εκείνο που θα έβρισκε της αρεσκείας του!

Χωρίς να χάνει καιρό, λοιπόν, έβγαλε όλα τα ρούχα του και ξάπλωσε ολόγυμνος μέσα στον τάφο, μακαρίζοντας την εξυπνάδα του. Δεν πέρασε πολλή ώρα κι από πάνω ακούστηκαν τροκάνια, κουδούνια, κυπριά, λιλιά.

Μέγας φόβος κυρίεψε τον Χότζα. Λες να ’χαν έρθει οι κολασμένοι να του παίξουν κανένα άσχημο παιχνίδι; Άρχισε να μουρμουρίζει προσευχές, παρακαλώντας το Θεό να τον συγχωρέσει για το θράσος του. Τι ήθελε αυτός να παραπλανήσει τα απαραπλάνητα; Μήπως είχε σημάνει η δεύτερη παρουσία κι έπρεπε να παρουσιαστεί κι αυτός μπροστά στον κριτή του; Αλαφιασμένος απ’ αυτές τις σκέψεις, σκέφτηκε ξαφνικά να βγει έξω απ’ το μνήμα μπας και ξαναγυρίσει στον κόσμο των ζωντανών. Σαν πετάχτηκε όμως έξω έτσι τσίτσιδος, είδε πως βρισκόταν ανάμεσα σ’ ένα μεγάλο καραβάνι.

Τα ζώα, που ήταν φορτωμένα γυαλικά, πρόγκιξαν γεμάτα φόβο σαν τον αντίκρισαν και τράβηξαν άλλα εδώ, άλλα εκεί τσινώντας και γκαρίζοντας. Τα πάντα έγιναν κουλουβάχατα. Τα φορτία έπεσαν καταγής και τα γυαλικά έγιναν όλα θρύψαλα. Τότε πρόβαλαν οι έμποροι και, μόλις είδαν πως αίτιος της καταστροφής ήταν ένας ολόγυμνος άνθρωπος, όρμηξαν επάνω του και τον έκαναν τ’ αλατιού.

Ύστερα τον ρώτησαν τι γύρευε εκεί, αγριεμένοι και βλοσυροί.
«Είμαι απ’ τον άλλο κόσμο», είπε φοβισμένα ο Χότζας, «και βγήκα μια στιγμή έξω να κάνω το νερό μου».
«Το νερό σου, κερατά, ή την καταστροφή;» τον ρώτησαν εκείνοι και τον ξαναπερίλαβαν. Τον άφησαν μονάχα όταν του ’καναν τα πλευρά μαλακά σαν την κοιλιά του. Ύστερα τον παράτησαν κι έφυγαν.

Σε λίγο σηκώθηκε ο Χότζας και τράβηξε κούτσα κούτσα βογκώντας για το σπίτι του. Μόλις τον είδε η γυναίκα του σε τέτοια χάλια, τον ρώτησε:
«Πού ήσαν τόση ώρα, Χότζα μου; Τι χάλια είναι αυτά;».
«Έσμιξα με τους πεθαμένους και βρέθηκα στον άλλο κόσμο», της αποκρίθηκε.
«Και τι έπαθες έτσι;», τον ξαναρώτησε εκείνη. «Πώς είναι στον άλλο κόσμο;».
«Όλα είναι μέλι-γάλα», απάντησε ο Χότζας, «αρκεί να μην τρομάξεις τα ζώα με τα γυαλικά!».

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η χώρα δεν χρειάζεται επισκέψεις στον ...Άλλο Κόσμο. Έχει ανάγκη από αλλαγή πολιτικής, υπεύθυνη ηγεσία, πολιτική συνεννόηση, κοινωνική συστράτευση, νέες εθνικές προτεραιότητες, παραγωγική ανασυγκρότηση, δημιουργικές διεθνείς συμμαχίες και αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της. Τα ταξίδια γνωριμίας με τον ...Άγιο Πέτρο τα έκαναν οι προηγούμενοι. Τα πληρώσαμε, και τα πληρώνουμε, ακριβά. Θα ήταν λάθος να τα επαναλάβουν και οι επόμενοι. Tο καραβάνι (της ευρωζώνης) είναι μεγάλο, τα ζώα με τα γυαλικά (οι αγορές) τρομάζουν εύκολα και οι έμποροι (δανειστές μας) δέρνουν αλύπητα...

http://www.matrix24.gr