Υπάρχει μια δουλειά που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά κάποιοι εκ των ανθρώπων των μέσων και ειδικά της τηλεόρασης. Αυτή του νεκροθάφτη που πριν καλά-καλά κλείσει ο άνθρωπος τα μάτια του, τρέχουν να προλάβουν να τον θάψουν. Αρχίζουν, λοιπόν, κατά ριπάς τα R.I.P. (ελληνιστί αναπαύσου εν ειρήνη) και φοράνε τα μαύρα.
Πριν προλάβει να βγει το αγγελτήριο θανάτου της μαγείρισσας Αλεξίας Αλεξιάδου, στο τηλεοπτικό χωριό είχαν ήδη αγοράσει τα γαρύφαλλα και είχαν πάρει θέσεις για τη νεκρώσιμη ακολουθία.
Τι κι αν η δαιμόνια Τατιάνα δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει το γεγονός, ήταν αποφασισμένη πρώτη να δώσει τη θλιβερή είδηση πριν προλάβει και καρπωθεί κάποιος άλλος την τηλεθέαση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι σίγουρα από τις πιο άκομψες και άσχημες στιγμές, αυτή που η αναγγελία του θανάτου προηγείται του ίδιου του θανάτου ή της ενημέρωσης της οικογένειας.
Ποιος και γιατί να βιάζεται άραγε τόσο πολύ να ενημερώσει για ένα θάνατο που από μόνος του βάζει το χρόνο σε άλλη διάσταση. Η έννοια της αποκλειστικότητας δεν χωράει στο θάνατο και παρ’ ότι το θέμα ασκεί μια ακατανίκητη έλξη, απλώνοντας τα αποσιωπητικά και τα θαυμαστικά στο facebook ως πλερέζες, είναι ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στον ανθρώπινο πόνο η σιωπή.
Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου