του Βασίλη Μαγκλάρα
Πως λέει «σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει»… Κάπως έτσι και οι
Ευρωπαίοι εταίροι μας λειτουργώντας ως ερωτοχτυπημένες εταίρες, δυσκολεύονται
ν’ αναγνωρίσουν τα Ευρωπαϊκά μας σύνορα.
Γιατί δεν μπορεί εκτός από οργανική πάθηση, μόνο ερωτική διαστροφή μπορεί να
επιφέρει τέτοιο βαθμό τύφλωσης, που να μην αναγνωρίζουν τις α)Υπογραφές τους
στη συνθήκη του Μάαστριχ.
β)Τα συμφέροντά τους μέσα από την οικονομική
ζώνη της Ένωσης. γ)Την Ενεργειακή προοπτική
στους κόλπους της Ευρώπης. δ)Τα
επενδυτικά κεφάλαια που θα αναπτύξουν το αδύναμο υπογάστριό της, χωρίς να
χρειασθεί να βάλλουν πάλι το χέρι στη τσέπη για δανεικά. ε)Την ασφάλεια που
διακυβεύεται σε χώρες μέλη που αποτελούν το προκεχωρημένο φυλάκιο τους, ανάμεσα
στο αποθρασυνόμενο και ακραίο Τούρκικο Ισλάμ και τον πολιτισμένο κόσμο. Και
βέβαια για χίλιους ακόμα λόγους που θα αποτελούσαν τις λεπτομέρειες στα οφέλη
που θα αποκόμιζε η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν στοιχειωδώς αναγνώριζε μαζί με τις
υποχρεώσεις της και τα γεωγραφικά όρια που ορίζουν όχι δυνητικά, αλλά
ουσιαστικά τα σύνορα της Ευρώπης.
Όμως
όταν ακούς τις χλιαρές παραινέσεις των Ευρωπαίων «ηγετών» (ο όρος εντός πολλών
εισαγωγικών) που δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον ατομικισμό τους, δεν σου μένουν
πολλά περιθώρια να ελπίζεις ούτε στην Ευρώπη των Λαών, ούτε βέβαια στην Ευρώπη
των «ηγετών». Όταν μάλιστα οι ηγέτες (μόνο στα γράμματα) της Ευρώπης ξεκινούν
από τον Μπαρόζο το δεξί λιβανιστήρι του Μπους του νεότερου που τον επέβαλλε σαν
πρόεδρο της ΕΕ. Όταν η διάχυση του Μπλερισμού συνεχίζεται από την μικροπολιτική συρρίκνωση
του Κάμερον. Όταν το πολιτικό ανάστημα του Σαρκοζί που δεν ξεπερνούσε το ύψος(!)
του, συναντά την Γαλλική απόγνωση στον Ολάντ. Όταν ο Γερμανικός σεξισμός
βρίσκει στο ανέκφραστο παγερό πρόσωπο της Μέρκελ την διάκρισή του απέναντι στις
υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε… Τότε τα σύνορα της Ευρώπης
στενεύουν ανάμεσα στους μικροσκοπικούς ορίζοντες των μυαλών τους και στις
κοντόφθαλμες Εθνικιστικές επιλογές τους.
Έτσι μπορεί να προστατεύονται οι ρέγγες και
οι μπακαλιάροι για τους Ευρωπαίους ψαράδες γιατί τα χωρικά ύδατα της Ευρώπης
εκτείνονται ως τη Βόρεια θάλασσα, μπορεί να δέχονται τις Αζόρες και
άκουσον-άκουσον τη Μαδέρα δίπλα απ’ τα Κανάρια νησιά σαν δυτικά σύνορα της
Ευρώπης, μπορεί ακόμα να θέλουν να επεκταθούν και τα ανατολικά σύνορά της-έξω
από την κοινότητα- μέχρι τους Ρωσόφωνους της Ουκρανίας. Όμως με τίποτα δεν
είναι διατεθειμένοι να καταλάβουν ότι η ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι
Ευρωπαϊκό οικόπεδο. Όπως με τίποτα δεν θέλουν να εννοήσουν ότι η υφαλοκρηπίδα
των νησιών του Αιγαίου αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Ευρώπης και ότι το
Διεθνές Δίκαιο που επίσης έχουν υπογράψει, ορίζει 12 ναυτικά μίλια από τις
ακτές και όχι 6 που «έτσι… γουστάρει στη Τουρκία». Αλλά όταν ο πολιτικός μας μικρόκοσμος δεν
μπορεί να διακρίνει έξω από την κάλπη και την μικροκομματική του πάρτη ότι η
Ελλάδα δεν προσφέρεται για εγωιστικούς αριβισμούς. Όταν συμπολιτευόμενοι και
αντιπολιτευόμενοι αναλώνονται σε υστερίες λαϊκισμού χωρίς να καταλαβαίνουν ότι
αυτά δεν είναι πολιτικές θέσεις εμπιστοσύνης που να σιγουρεύουν έναν κόσμο που
έχει χάσει εκτός από τις οικονομίες του και τον πολιτικό του ίσκιο. Όταν η αξία
της χώρας μας παραδίδεται άνευ όρων στις αγορές του χρήματος και τα παιδιά μας
σε εύσπλαχνα σκλαβοπάζαρα της ξενιτειάς. Τότε, δεν ξεθωριάζει μόνο το
πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων, αλλά χάνεται αργά και βασανιστικά από το
«χάρτη» της Ευρώπης η εικόνα της Πατρίδας μας. Και
όπως είναι φυσικό, όσο εμείς καταναλώνουμε… άσκοπα ή περιορίζουμε την Εθνική
μας συνείδηση, τόσο θα χανόμαστε στην
αδιαφορία της σκοπιμότητας των εταίρων μας. Και όσο κι’ αν εμείς
ορκιζόμαστε ότι «Ανήκουμε στη Δύση…», τόσο η Δύση δείχνει να μας αγνοεί και να
αγνοεί επίσης, ότι και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν τελειώνει σ’ έναν παράδρομο
της Λευκωσίας, αλλά στη Μαρτυρική Κερύνεια όπως ενημερώνει και η σχετική
πινακίδα τους επισκέπτες.
Μέσα σ’ αυτά τα θολά νερά που εμείς ως
συνήθως αρμενίζουμε, το ερευνητικό Τουρκικό σκάφος Μπαρμπαρός βρίσκει ούριο
άνεμο ν’ αλωνίζει την Κυπριακή ΑΟΖ, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια
Διεθνές Δίκαιο, Παγκόσμιους Οργανισμούς, Ευρωπαϊκή Ένωση και Κυριαρχικά
Δικαιώματα των Λαών, συμπεριφερόμενο σαν μπεχλιβάνης τσαμπουκάς. Όμως
όλα αυτά για τους «Βυζαντινολόγους» της Ευρώπης, είναι ψιλά γράμματα στην άκρη,
στο περιθώριο της Αυτοκρατορίας και δεν βοηθά τις δεσμεύσεις τους η ασθενής τους
μνήμη. Αυτή η επιλεκτικά εξασθενημένη μνήμη τους που ξεχνά πως το ΜΟΝΑΔΙΚΟ
ΥΠΟΔΟΥΛΟ κομμάτι του Πλανήτη μας είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτω από τον
Τούρκο κατακτητή!!!
Μαγκλάρας Βασίλης
magklarasVas@Yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου