Ο Τσίπρας, ο Πάπας και ο Δαλάι Λάμα….

του Π. Πλιάτσιου από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ

Η είδηση που απασχόλησε χθες περισσότερο τα social media δεν ήταν ούτε η συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ούτε και το κρίσιμο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας.

Μάλλον ήταν η επίσκεψη-έκπληξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στο Βατικανό, αλλά και η 20λεπτη, περίπου, συνάντηση που είχε με τον Πάπα Φραγκίσκο. Στον οποίο, μάλιστα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μετέφερε και τους χαιρετισμούς του… Πατριάρχη Βαρθολομαίου! Aφού πρώτα, φυσικά, ο κ. Τσίπρας είχε μεταβεί στο Άγιο Όρος, ζητώντας, μάλιστα, να μείνει για λίγα λεπτά μόνος του με την εικόνα της Παναγίας…
Μέχρι, λοιπόν, πού μπορεί να φτάσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να…πείσει και τους δύσπιστους βαθιά θρησκευόμενους Έλληνες ότι και ο ίδιος , αν και άθεος, βρίσκεται «κοντά» στην εκκλησία και στις θρησκείες, γενικώς; Μέχρι «και με τον Δαλάι Λάμα», απαντά με χθεσινό του κείμενο στο www.protagon.gr ο Γιάννης Παντελάκης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διακρίνεται για τη συχνή, υπέρ πολλών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αρθρογραφία του.
Και, μεταξύ άλλων, αναφέρει: Το πρόβλημα, κατά την άποψή μου, δεν είναι ότι ο Τσίπρας συναντά τον Πάπα, ο Τσίπρας ζητά να μείνει μόνος του με μια αγιογραφία στο Άγιο Όρος, ο Τσίπρας προσεγγίζει τους παντοδύναμους ιερείς, ο Τσίπρας έχει ξεχάσει να μιλά για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους. Το πρόβλημα είναι πως ενώ κάνει όλα αυτά προκειμένου να προσεταιριστεί ψήφους, παράλληλα δηλώνει με έμφαση προοδευτικός. Πρόκειται για μια αντίφαση. Η εκκλησία -την οποία προσπαθεί να προσεγγίσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- έχει βαθιά συντηρητικά χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, αλλά όχι μόνο. Δεν περιορίζεται στον θρησκευτικό της ρόλο. Διαπλέκεται με το κράτος, επηρεάζει αποφάσεις, χαράσσει πολιτικές, προωθεί πρόσωπα, ενισχύει εθνικιστικές επιλογές, δεν ανέχεται το διαφορετικό κ.ο.κ. Γνωστά όλα αυτά. Γι' αυτό ιστορικά στη χώρα μας είχε ταυτιστεί με τη συντηρητική παράταξη. Ο κ. Τσίπρας, δηλώνει πως βρίσκεται στην απέναντι όχθη. Και εδώ είναι το ζήτημα. Προφανώς είναι δικαίωμά του να κάνει όσες θεαματικές κινήσεις θεωρεί ότι θα τον φέρουν πιο κοντά στην εξουσία. Εκείνο, ωστόσο, στο οποίο πρέπει να είναι πιο φειδωλός, είναι όταν παράλληλα δηλώνει πως έχει αριστερό πρόσημο. Όπως φειδωλοί πρέπει να είναι και όσοι από την παρέα του προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, με καθε είδους μπαρούφες. Διάβαζα χθες σε προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ μέσο ενημέρωσης, έναν πραγματικό ύμνο για τον Πάπα. Απόρησα. Είναι δυνατόν ένα τέτοιο μέσο να αναφέρεται στον ηγέτη μιας παντοδύναμης και γεμάτης δολοπλοκίες και σκάνδαλα κάθε είδους εκκλησίας και να τον παρουσιάζει περίπου ως κομμουνιστή; Έλεος...»
Όντως. Γιατί κάπου τα έχουμε μπερδέψει…