του Π. Πλιάτσιου από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ
Στο φύλλο της Τρίτης, 9 Σεπτεμβρίου,
μετά τη «συγγνώμη» που ζήτησε από τους υπόλοιπους συνδημότες ο
Βελβεντινός πρόεδρος του νέου Δημοτικού Συμβουλίου Σερβίων-Βελβεντού
Ζήνων Παπαδημητρίου και πριν από τη βιαστική κίνηση των αιρετών του
Βελβεντού να αφαιρέσουν τα δυο πανό που υπήρχαν επί χρόνια στο πρώην
δημαρχείο και στην κεντρική πλατεία,σημειώναμε
στη «Γνώμη»: «Ναι, λοιπόν, ίσως η λογική τους είναι μεν σωστή, αλλά οι
όποιες κινήσεις τους ίσως θα πρέπει να είναι λιγότερο βεβιασμένες. Έχουν
πολλά χρόνια μπροστά τους για να κλείσουν το «χάσμα» που, όντως,
δημιουργήθηκε ανάμεσα στο Βελβεντό και στις άλλες Δημοτικές Ενότητες του
Δήμου. Όμως ίσως πρώτα θα πρέπει να δουν και να φροντίσουν πώς θα
κλείσουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μέσα στο ίδιο το Βελβεντό. Ας
αρχίσουν από εκεί…»
Δυστυχώς, πριν αλέκτωρ λαλήσει ήρθε και η
δικαίωση: Με το… θέατρο του παραλόγου να διαδραματίζεται στο διχασμένο,
πλέον, Βελβεντό, το οποίο τις τελευταίες ημέρες ζει τον «πόλεμο του
πανό». Από τη μια η ΜΚΟ και η Συντονιστική που το ανεβάζουν και από την
άλλη οι βελβεντινοί αιρετοί και η δημοτική αρχή, που το…κατεβάζουν! Και
οι δυο πλευρές εμμένουν στις θέσεις τους, την ώρα και τη στιγμή που ο
δήμαρχος Αθανάσιος Κοσματόπουλος μάλλον ρίχνει λάδι στη φωτιά,
προχωρώντας σε απίστευτες καταγγελίες για μέλη της ΜΚΟ!
Πριν, λοιπόν,
στο Βελβεντό φτάσουν σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις, για
τις οποίες
φοβούνται ουκ ολίγοι, ίσως και οι δυο πλευρές θα πρέπει να ρίξουν νερό
στο κρασί τους. Και η συμβιβαστική πρόταση της δημοτικής αρχής, που
πρότεινε την κατασκευή δύο νέων πανό από κοινού στα οποία θα αναγράφεται
η επιθυμία των δημοτών του Βελβεντού για αυτοδιοικητική ανεξαρτησία,
χωρίς την αναφορά κανενός φορέα, ή εναλλακτικά δύο φορέων (Δ.Ε.
Βελβεντού – Συντονιστική Επιτροπή), αποτελεί, νομίζουμε, τη βάση για μια
ειλικρινή και ουσιαστική συζήτηση μεταξύ των δυο πλευρών.
Που, πλέον,
καλούνται να «τα βρουν», για να το γράψουμε και απλά, ώστε να προχωρήσει
απρόσκοπτα και το έργο της νέας δημοτικής αρχής στο Βελβεντό, αλλά και η
συνέχιση του αγώνα για την αυτονομία της περιοχής. Τα οποία, επιτέλους,
μπορούν να γίνουν παράλληλα, χωρίς το ένα να αναιρεί το άλλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου