Ο Ελύτης χώραγε σε 60 τετραγωνικ​ά σπίτι… Εμείς όχι ε;

του Χρήστου Παναγιωτόπουλου από το  aixmi.gr

«Ο Οδυσσέας Ελύτης χωράει σε 60 τετραγωνικά διαμέρισμα, η δική μας μεγαλειότης πόσα χρειάζεται άραγε για να νοιώσει ικανοποίηση;»

Ήταν μιά από τις αγαπημένες ατάκες του αγαπημένου μου φίλου Γιώργου Γεννηματά, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Περιέγραφε με ακρίβεια και μελαγχολία το «όνειρο» της ευζωίας, της χλιδής, του δήθεν… Την ξιπασιά που μας οδήγησε, τελικά, στη χρεοκοπία.

Αν ο μέγιστος των ποιητών ζει σε 60 τετραγωνικά, πόσα χρειάζεται ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας Τα τριπλάσια; Τα τετραπλάσια; Τα πενταπλάσια, μήπως; Συν ένα θερινό εξοχικό στη Μύκονο; Συν ένα χειμερινό στην Αράχωβα; Συν ένα σκάφος – φουσκωτό έστω;

Συζητούσαμε με τον Γεννηματά πολύ συχνά για ποίηση, εκείνα τα ταραγμένα χρόνια.

Εγώ φανατικός του Ελύτη, συνήθιζα να λέω «είναι ο μεγαλύτερος ποιητής μετά τον Όμηρο».
Καβαφικός ο ίδιος χαμογελούσε (με το χαμόγελο που αγκάλιαζε όλη την ύπαρξή σου) και σχολίαζε «σπουδαίος, αλλά όχι σαν τον Αλεξανδρινό»…
Κάποτε «συμφώνησε», με το καταπληκτικό «εντάξει ο Ελύτης είναι ο σημαντικότερος ποιητής, ο Καβάφης όμως είναι ο ποιητής των ποιητών»!
Υποκλίθηκα…
Πού καταλήγαμε πάντα; Ότι στις εποχές που όλα καταρρέουν, μόνο οι ποιητές έχουν δικαίωμα να μιλάνε.
Έτσι είναι.
Και σήμερα που λείπει ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Γκάτσος, αλλά και ο Χατζιδάκις (ποιητής δεν ήταν;) ποιος θα μιλήσει;
* Σαν σήμερα πριν από 101 χρόνια γεννήθηκε ο ποιητής που μόνο με τον Γκαίτε μπορώ να συγκρίνω.