Ο καφές στο Νεοχώρι, η κυρα-Ζαχαρούλα και ο "πολιτισμός" που έχει χρονοκαθυστέρηση

Μεσημέρι Παρασκευής 26 Αυγούστου 2011. Η ζέστη αφόρητη.

Είχαμε λίγο χρόνο στην επιστροφή από το μοναστήρι της Παναγίας Τορνικίου που μεταφέρεται ολόσωμο εκ θεμελίων σε παρακείμενο λόφο (!!) και σταθήκαμε για ένα καφέ στο καφενείο στο Νεοχώρι Βεντζίων Γρεβενών, 4-5 χλμ πιο πάνω από το χωριό Παναγιά. 6-7 θαμώνες που συζητούσαν φωναχτά μας καλωσόρισαν εγκάρδια στον παχύ ίσκιο, μας ρώτησαν τα σχετικά –πως από τα μέρη μας κι από είστε- και συνέχισαν την κουβέντα τους.
Μια ηλικιωμένη κυρία με ξεχωριστή σβελτάδα προθυμοποιήθηκε να μας τακτοποιήσει σε τραπέζι και να βρεί καρέκλες –τις δώσαμε για μια "χαρά" (γάμο) στο χωριό, είπε και κάτι μου θύμισε από το χωριό μου παλιότερες εποχές-.

Κάθισε απρόσκλητη αλλά με την άδολη σιγουριά της οικοδέσποινας στην κορυφή του τραπεζιού μας και άρχισε να λέει, να λέει, αφού πρώτα μας συστήθηκε… Ήταν η κυρά-Ζαχαρούλα, 86 ετών…

-Με στεφάνωσαν στα 17, στα 24 "έχασα" τον άντρα μου που μου άφησε δυο παιδιά και χωρίς να έχω το "ψωμί τ'ς βραδιάς"… Δούλεψα σκληρά "σα σκύλα" και δόξα τω Θεώ τα κατάφερα… Πάντρεψα τα παιδιά, απόχτησα εγγόνια, δισέγγονα… Ανεβοκατεβαίνω όλη μέρα τη σκάλα και δε με πονάει τίποτε. Ούτε κανένα φάρμακο παίρνω…

Τι να πρωτοθυμηθώ… Ήρθε ο πόλεμος, μας κάψαν οι Γερμανοί το χωριό, φτώχεια… Όμως με το τραγούδι στο στόμα… "Στουμπίζαμε (πολτοποιούσαμε) το βαλάνι (βελανίδια) με λίγο κριθάρι, ρίχναμε μέσα και κάτι σπόρια από βότανα, παπαρούνες δεν ξέρω κι εγώ τι ήταν, και κάναμε ένα κέφι… (!!)

-Τραγουδάς κυρά-Ζαχαρούλα;

Άλλο που δεν ήθελε! – Ποιο να πρωτοπώ μωρέ παιδιά; Και άρχισε το τραγούδι… Χαμηλόφωνα στην αρχή, ανέβαζε σιγά-σιγά την ένταση και τις κινήσεις της… Το ζούσε στην κυριολεξία… Καταπληκτική! Μπήκαν στη "χορωδία" η νύφη της η μικρή δισέγγονή της (!) που προσπαθούσε με τα μεγάλα αθώα ματάκια του να καταλάβει τι συμβαίνει…

-Ξέρω πολλά, τα έχω και γραμμένα, αν ερχόσασταν μια άλλη φορά…

-Θα ξαναρθούμε κυρα-Ζαχαρούλα…

Απλοί, ζεστοί, ανοιχτόκαρδοι, φιλόξενοι, αυθεντικοί άνθρωποι… Τους συναντάς σε απομακρυσμένα μικρά χωριά της πατρίδας μας όπου ο "πολιτισμός" έχει χρονοκαθυστέρηση…

Άνθρωποι…

 www.mikrovalto.gr /Γιώργος Μαστρ.