Και πού να ήξερε!

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Όταν ο Ολι Ρεν λέει ότι η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη εκπληρώσει υποχρεώσεις που είχε συμφωνήσει να εκπληρωθούν από το 2010 (!) υποψιάζομαι ότι αρχίζει να καταλαβαίνει με ποιους έμπλεξε. Για να βοηθήσω τη σκέψη του, επαυξάνω και ρωτώ:

Τι σόϊ χώρα είναι αυτή που ένας ανακριτής αφήνει ελεύθερο τον Μάκη Ψωμιάδη, για τον οποίο είχε προηγουμένως εκδώσει διεθνές ένταλμα σύλληψης;

Τι σόϊ ανακριτής είναι αυτός που δεν ανακρίνει κανέναν για την υπόθεση με τα στημένα παιχνίδια που του έχουν αναθέσει;

Και με τέτοιες αποφάσεις τέτοιων ανακριτών ποιος πολίτης σε αυτή τη χώρα θα πειστεί ότι ζει σε κράτος δικαίου κι ότι αξίζει να συνεισφέρει με τις θυσίες του για να το σώσει;

Δεν είμαι βέβαιος ότι ο Ολι Ρεν θα καταλάβει ακριβώς για τι μιλάω. Και μάλλον ευτυχώς...

Καταλαβαίνουν, όμως, οι αναγνώστες. Οι οποίοι προφανώς αντιλαμβάνονται ότι η σωτηρία μιας χώρας είναι ένα συνολικό σχέδιο που αγκαλιάζει όλους τους τομείς της κοινωνίας. Δεν θα ματώνουμε εμείς στους φόρους για να μας βγάζει τη γλώσσα ο υπόκοσμος με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης...

Πολύ φοβούμαι ότι αυτήν ακριβώς την αίσθηση μιας συνολικής και δίκαια κατανεμημένης προσπάθειας απέτυχε η κυβέρνηση να εμπεδώσει. Έως τώρα, ας πούμε, δεν έπιανε τους φοροφυγάδες. Αλλά να μην πιάνει και τους Ψωμιάδηδες; Πάει πολύ.

Ένας φίλος πολιτικός έλεγε χθες ότι κατά πάγια ιστορική συνήθεια, κάθε φορά που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, κατάφερε να πέσει μέσα.

Το 1922, όλοι έβλεπαν την καταστροφή να έρχεται. Μπλεγμένοι σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και αντιπαλότητες, κανείς δεν έκανε τίποτα για τη σταματήσει. Και η καταστροφή ήλθε...

Το 1944, όλοι ήξεραν ότι βαδίζουμε στην αιματοχυσία. Κανείς, όμως, δεν στάθηκε πάνω από τον εαυτό του για να την αποτρέψει. Και αλληλοσφαζόμασταν έως το 1949...

Το 1967, όλοι άκουγαν τον ήχο των τανκς. Αλλά παρασυρμένοι σε προσωπικές μωροφιλοδοξίες και μικροψυχίες, κανείς δεν έκανε τίποτα για να τα σταματήσει. Και τα τανκς τούς έπιασαν με τα εσώρουχα...

Σε ένα ανάλογο σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Η χρεοκοπία είναι ζήτημα χρόνου επειδή εδώ και δύο χρόνια κανείς δεν κάνει ό,τι χρειάζεται για να την αποτρέψει. Κι επειδή η δημόσια συζήτηση για τη σωτηρία της χώρας έχει εξελιχθεί σε έναν διαγωνισμό απραξίας, αφασίας και ανοησίας. Α, και κουτοπονηριάς!

Μόλις προ εβδομάδος, ο αρχισυντάκτης της γερμανικής «Die Welt» αναρωτιόταν με ένα άρθρο στους «Times»: «Γιατί οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πρέπει να σώζουν έλληνες φοροφυγάδες;».

Και πού να ήξερε και για τον Ψωμιάδη!