Ενα ανόητο «γράμμα» προς την Εφορία

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Ακόμη αυτό έλειπε.Να αρχίσει η εφορία να φορολογεί τους πολίτες με βάση τα κοινωνικά φρονήματα.

Δεν το είπε ακριβώς έτσι βέβαια ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα εάν γινόταν πράξη οι προθέσεις του ή καλύτερα αυτά που έχει υπαινιχθεί.

Ο βουλευτής ήταν αποκαλυπτικός. «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», έγραψε, «ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο για να μετακυλίσει όσο μπορεί τα βάρη στους ‘μενουμευρωπαίους’», όπως αποκαλεί αυτούς που ψήφισαν «ναι» στο Δημοψήφισμα.

Και με εξαίρεση έναν υφυπουργό που κι αυτός μάλλον «μενουμευρωπαίος» θεωρείται, κανείς από τους «εξωευρωπαίους» δεν έσπευσε να συνετίσει το στέλεχος που θέλει να εμπλέξει την εφορία και την οικονομική πολιτική με τα φρονήματα των πολιτών και την ψήφο τους.

Δεν είπε να σηκώσουν τα βάρη οι έχοντες, ούτε θύμισε τη συνταγματική επιταγή που ορίζει ότι οι πολίτες συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη ανάλογα με τις δυνατότητες και τις οικονομικές αντοχές τους, όπως θα αναμενόταν.

Αλλά, κατά την ίδια λογική, όπως παλαιά, στα ταραγμένα χρόνια, η επιλογή και η στάση σ’ ένα άλλο δημοψήφισμα συνόδευαν τους πολίτες και στιγμάτιζαν για χρόνια όσους απείχαν σ’ αυτές τις αναμετρήσεις, έτσι και στο πρόσφατο δημοψήφισμα θα πρέπει να πληρώσουν όχι βέβαια με εξορίες στα ξερονήσια όπως μετά το '46, αλλά με οικονομικό πρόστιμο όσοι ψήφισαν «μένουμε Ευρώπη».

Φυσικά πρόκειται για λογικές επικίνδυνες και σαφώς ξένες όχι μόνο στη Δημοκρατία αλλά και την ίδια την Αριστερά που ορισμένοι κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται.

Γιατί κάτι τέτοιες ρεβανσιστικές ιδέες «ποτίζουν» το δένδρο του διχασμού, συντηρούν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και προσφέρουν δικαιολογίες να «ισοφαρισθούν» τα τραγικά γεγονότα άλλων εποχών.

Αλλά κυρίως υποθάλπουν λογικές που υπογείως εισχωρούν και αλλοιώνουν τόσο τη λειτουργία της δημοκρατίας όσο και της οικονομίας.

Ηδη, ανεπαίσθητα αυτές οι λογικές άρχιζαν να εφαρμόζονται στην πράξη.

Και επειδή πολλοί ενδεχομένως να συμφωνούν με τις όντως σοβαρές και επικίνδυνες παρενέργειες που έχουν τέτοιες ιδέες στη Δημοκρατία, αλλά δεν «βλέπουν» ακόμη τις σκιές στην οικονομία ή θεωρούν υπερβολικούς τους φόβους, ας αναλογιστούν τα δεινά που υπέστη η μεσαία τάξη τόσο από το τρίτο μνημόνιο, όσο και από τα δύο προηγούμενα.

Οι «μενουμευρωπαίοι», όπως τους αποκαλεί ο βουλευτής, ήταν ο στόχος όλων και ήταν αυτοί που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, να αποφευχθεί το Grexit και να αποκλεισθεί η επιστροφή της δραχμής.

Αναλογικά πλήρωσαν τον πιο βαρύ φόρο ήδη, πριν ακόμη καθιερωθούν τα νέα «κοινωνικά φρονήματα» στην οικονομία.

Άλλωστε ακόμη και η κριτική του Β. Σόιμπλε ότι η αύξηση των φόρων είναι «οικονομική ανοησία», αυτό υπονοεί.

Ότι η στόχευση των «μενουμευρωπαίων» έχει τα όριά της. Ότι η φοροεξόντωση με βάση την ψήφο στην κάλπη είναι και πολιτική και οικονομική ανοησία. Και σωστά ο λαός καταδικάζει τέτοιες επικίνδυνες ανοησίες.

imerisia.gr