Και του τα ‘λεγα εγώ πρωί-πρωί Παρασκευής του φίλου μου του Στρατούλη από τηλεοράσεως: «Υπουργέ μου, είσαι σίγουρος ότι οι νόμοι που εξαγγέλλεις πως θα περάσεις τώρα από τη Βουλή, δεν θα θεωρηθούν μονομερείς ενέργειες;» Σίγουρος ήταν ο Δημήτρης, σιγουρότατος. Είχε σθένος και ατσάλινη αποφασιστικότητα. «Έτσι δενότανε τ’ ατσάλι» σκέφτηκα συγκινημένος και πάσχιζα να θυμηθώ τη φάτσα του Νικολάι Οστρόφσκι, για να δω αν έμοιαζε με τον υπουργό αναπληρωτή μας. Κι εγώ που από την πρώτη στιγμή, δίχως να τους έχω ψηφίσει, βγήκα και διατυμπάνισα την πίστη μου στην εθνική διαπραγμάτευση των στρατηγών μου, ένιωσα κάτι παραπάνω από περήφανος. Περήφανος το πρωί, περηφανότατος το βράδυ.
Καθότι κύριοι, άλλο να σε ελέγχουν οι θεσμοί κι άλλο η τρόικα. Βέβαια, αυτό το «ήρθαν οι θεσμοί, φεύγουν οι θεσμοί, βρε καλώς τους θεσμούς», μου φαίνεται λιγάκι βαρβαρίζουσα ελληνικούρα, πλην οι ελληνικούρες μας είναι που καταδεικνύουν την ηγεμονία της αριστεράς του ανάδελφου έθνους μας σε σχέση με τους δεξιούς Ευρωπαίους τοκογλύφους Μερκελιστές. Και ο αείμνηστος Κωλέτης, άλλωστε, όταν στα μέσα του προ-περασμένου αιώνος ήταν πρέσβης της περήφανης χώρας μας εις τα Ευρώπας, μόλις οι Μεγάλες Δυνάμεις προσπάθησαν να του επιβάλλουν την ευρωπαϊκή ενδυμασία, κυκλοφορούσε με φράκο από πάνω και φουστανέλα με τσαρούχια από κάτω. Όχι παίζουμε.
Καθότι κύριοι, άλλο να είσαι σε μνημόνιο κι άλλο σε Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (Master Financial Assistance Facility Agreement, MFFA). Διότι ως προχθές, οι τρισκατάρατοι έγραφαν τους όρους των μνημονίων και μετά μας έβαζαν να τους υπογράψουμε με το πιστόλι τους στον κρόταφό μας. Ενώ τώρα θα γράφουμε εμείς τους όρους του Master Financial Facility Agreement και αφού πάρουμε την άδεια τους, θα βάζουμε μόνοι μας το πιστόλι μας στον κρόταφό μας και θα τους υπογράφουμε δίχως έξωθεν απειλές. Ε, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει διαφορά.
Βέβαια, προς στιγμήν μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι θέλαμε να βγούμε από τη θανατηφόρο σπείρα «να παίρνουμε δάνεια για να ξεπληρώνουμε παλιότερα δάνεια», αλλά προφανώς έκανα λάθος. Άνθρωπος είμαι κι εγώ. Διότι βλέπω ότι τώρα τα θέλουμε τα λεφτά. Τι να τα κάνουμε, απορώ. Αφού έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις απ’ τα δικά μας, πάλι στα παλιά γυρίσαμε; Ξαναγίναμε τοξικομανείς που κυνηγάμε τη δόση μας; Και μάλιστα θα την πάρουμε με αξιολόγηση. Ήτοι θα μπαινοβγαίνουν οι θεσμοί στα υπουργεία και θα βάζουν κάτω τα νούμερα και τους κωδικούς των υπουργών. Τι; Δεν θα έρθουν οι θεσμοί στην Ελλάδα; Ωραία λοιπόν. Θα συναντώνται δηλαδή στο Παρίσι, όπως τότε οι τροϊκάνοι με τον Χαρδούβελη, τον Βρούτση και τον Πρωτόπαπα; Όχι, διότι εκείνο ήταν και ταπεινωτικό και γελοίο; Ε τότε πώς; Μήπως θα γίνεται αξιολόγηση από μακριά; Δηλαδή, θα κυβερνάται η χώρα με mails; Ε δεν το πιστεύω.
Φυσικά, πήραμε ως χώρα μικρότερο (χωρίς να προσδιορίζεται) πρωτογενές πλεόνασμα, για να ρίξουμε τα λεφτά στην πραγματική οικονομία. Μπράβο, εδώ μας παραδέχομαι. Αυτό είναι πραγματικό κέρδος. Πλην διαβάζω στο κείμενο της συμφωνίας ότι «οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους». Βρε μυστήρια πράγματα. Σύντροφοι, βάλατε υπογραφή σε επίσημο χαρτί που λέει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Τα ύστερα του κόσμου. Και πως θα πάτε τώρα να διαπραγματευτείτε κούρεμα, όταν αποδέχεστε ότι το χρέος είναι βιώσιμο, όπως κατηγορούσατε τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο; Τι πράγμα; Δεν υπάρχει πια κούρεμα αλλά μόνο «έξυπνη διευθέτηση του χρέους, με swaps και άλλα χρηματοοικονομικά εργαλεία», όπως εξήγησε ο Βαρουφάκης; Α, εντάξει τότε. Απλώς θυμάμαι ότι πριν έναν μήνα οι Σαμαροβενιζέλοι ήταν οι Νενέκοι που ήθελαν επιμήκυνση για να φορτώσουν το μη βιώσιμο χρέος στα παιδιά μας και οι Τσιπρολαφαζάνηδες ήταν οι μάγκες που το κούρευαν, άλλος 50%, άλλος 60% κι άλλος 70%, ανάλογα με το πώς είχαν ξυπνήσει το πρωί. Ας είναι.
Όσο για τη νέα δημοκρατική αρχιτεκτονική της Ευρώπης που θεμελίωσε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ομολογώ ότι πολύ τη χάρηκα την Παρασκευή το βράδυ. Τέρμα πια οι θεσμικές παρατυπίες που κατέλυαν τη δημοκρατία στην Ένωση. Δεν αναγνωρίζουμε αφεντικά, μόνο θεσμικά όργανα. Μόνο μ’ αυτά συνομιλούμε, δεν είμαστε υποτελείς κανενός, είμαστε ισότιμοι εταίροι. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, υποθέτω, διαπραγματευόταν ο Βαρουφάκης με τον «απομονωμένο» σκατόψυχο επί τέσσερις ώρες δια μεσολαβητών, αφήνοντας τους υπουργούς του Eurogroup μπουζουριασμένους σε μια αίθουσα να πίνουν καφέδες και να τρώνε τυρόπιτες. Πολύ γουστάρω αυτή τη νέα δημοκρατική Ευρώπη. Το αφεντικό να συζητά με τον υπάλληλο και τα μέλη της γενικής συνέλευσης να περιμένουν κλειδωμένα για να επικυρώσουν δια βοής τη συμφωνία τους. Άντε μπράβο, γιατί πολύ είχε τραβήξει αυτή η θεσμική ξεφτίλα.
Βεβαίως, μόνος μου έγραψα (η νέα εκκλησία) ότι η καινούρια ονοματολογία αντικαθιστά ταχύτατα την παλιά και ότι η νέα αυτή πολιτική θα κριθεί από μόνη της κι όχι σε σύγκριση με τις παλιότερες. Συνεχίζω να το λέω, ειδικά για το πώς πρέπει να καθορίσουν την αντιπολιτευτική τους τακτική τα υπόλοιπα κόμματα. Αλλά αυτό δεν μου αφαιρεί προσωπικά τη δυνατότητα να κάνω και λίγη πλάκα. Διότι φαγώθηκαν να κυβερνήσουν και τώρα βρίσκουν μπροστά τους όλη την δήθεν αριστερή κορώνα με την οποία μας φλόμωσαν. Ας τα λουστούν τώρα. Εγώ το μόνο που έχω να ανακράξω είναι «καλώς ήλθατε στον καπιταλισμό». Είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα είσαστε πολύ καλύτεροι διαχειριστές απ’ τους προηγούμενους και γι' αυτό σας στηρίζω αναφανδόν. Και ως πρώτο μέτρο ενεργούς στήριξης, ξεθάβω τα λεφτά απ’ τη γλάστρα με την ορτανσία και τα ρίχνω στο χρηματιστήριο. Να κονομήσουμε επιτέλους κανένα φράγκο, να τα ρίξουμε στην πραγματική οικονομία που στενάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου