της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Η διαπολιτισμική ευαισθητοποίηση είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο για την
εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Προερχόμενοι και διδάσκοντας σε
ομοιογενείς κατά κύριο λόγο τάξεις, ακόμα και σήμερα που έχουν αλλάξει
κατά πολύ τα πράγματα σε σχέση με τη σύνθεση της τάξης, σπάνια
αντιμετωπίζουν την διαπολιτισμική εκπαίδευση ως αναγκαιότητα.
Για πολλούς δεν έχει σημασία η διαφορά μεταξύ Βάσκου και Καταλανού. Για μας εξάλλου είναι όλοι Ισπανοί. Μόνο οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν σε βάθος τη δική μας καταγωγή. Οι διαφορετικές εθνικοπολιτισμικές αλλά και θρησκευτικές καταγωγές περνούν στα ψιλά γράμματα σε ένα σχολείο που αναγνωρίζει μόνο το σωστό δρόμο της πλειονότητας.
Οπότε όταν «ευτυχώς δεν έχουμε ξένους» είναι όλα καλά, αλλά όταν έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουμε στην πράξη τις προκλήσεις αυτής της συνύπαρξης, το θέμα δυσκολεύει.
Γιατί πώς να μην αναπαράγεις
στερεοτυπικές αντιλήψεις, όταν δεν έχεις εκπαιδευτεί να το
καταλαβαίνεις πρώτα στον εαυτό σου; Και πως στη συνέχεια να μην κάνεις
τους μαθητές σου φορείς των ίδιων στερεοτύπων;Για πολλούς δεν έχει σημασία η διαφορά μεταξύ Βάσκου και Καταλανού. Για μας εξάλλου είναι όλοι Ισπανοί. Μόνο οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν σε βάθος τη δική μας καταγωγή. Οι διαφορετικές εθνικοπολιτισμικές αλλά και θρησκευτικές καταγωγές περνούν στα ψιλά γράμματα σε ένα σχολείο που αναγνωρίζει μόνο το σωστό δρόμο της πλειονότητας.
Οπότε όταν «ευτυχώς δεν έχουμε ξένους» είναι όλα καλά, αλλά όταν έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουμε στην πράξη τις προκλήσεις αυτής της συνύπαρξης, το θέμα δυσκολεύει.
Πολλοί γονείς σήμερα στην επιλογή των σχολείων για τα παιδιά τους έχουν ως κριτήριο την ομοιογενή σύνθεση της τάξης, αφού κανείς δεν έχει κάνει την προσπάθεια να τους εξηγήσει τον πλούτο που κρύβουν τα πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα. Και όσο δεν δίνεται σημασία στο συγκεκριμένο θέμα, φαινόμενα εκφοβισμού και γενικά μη ανοχής στη διαφορετικότητα θα πληθαίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου