Κεντρική Ομιλία Προέδρου Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Κοζάνης Δημήτρη Ντέντη για την 39η επέτειο του Πολυτεχνείου

Τριάντα εννέα χρόνια μετά την ηρωϊκή εξέγερση εκείνης της γενιάς απέναντι στις σιδερόφρακτες ορδές των Συνταγματαρχών, σήμερα ο λαός μας βρίσκεται αντιμέτωπος με τα μεγάλα οικονομικά και τοκογλυφικά συμφέροντα που έχουν βάλει στο στόχαστρο την πατρίδα μας.

Τριάντα εννέα χρόνια μετά, σα να μην πέρασε ούτε μία μέρα από τότε, αγωνιζόμαστε και τώρα για δουλειά στον τόπο μας και όχι στους παγωμένους δρόμους των βόρειων χωρών, για παιδεία που δε θα είναι κτήμα των λίγων, για ελευθερία που θα μας δίνει δικαίωμα στην ανάσα και τον καθαρό αέρα μιας δημοκρατικής και αυτόβουλης χώρας.

Στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα ο αριθμός των ανέργων έχει αγγίξει το ασύλληπτο νούμερο του 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ όσοι εργάζονται βρίσκονται υπό την απειλή της απόλυσης, αν τολμήσουν να διεκδικήσουν αξιοπρεπή αμοιβή που θα τους επιτρέψει να μη ζουν σαν ζητιάνοι.

Το νέο επιστημονικό δυναμικό της χώρας που για την εκπαίδευσή του ξοδεύτηκε ο ιδρώτας ων Ελλήνων, φεύγει να βρει την τύχη του στα εργατοπάζαρα της οικουμένης, γιατί στην πατρίδα μας δεν υπάρχει ήλιος να το ζεστάνει. Οι δουλειές χάνονται μία – μία και κάθε προσπάθεια για επιβίωση οδηγεί σε αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμούς τραίνων.

Στο όνομα σωτηρίας της πατρίδας θυσιάζονται καθημερινά εργαζόμενοι και νέοι επιστήμονες. Το σχέδιο των βόρειων «φίλων» μας με μεθοδικότητα και μαθηματική ακρίβεια μας εξοντώνει. Ακόμη και τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως βάρος και έξοδο, γι αυτό φορολογούνται με τον πιο άγριο και βάρβαρο τρόπο, λες κι είναι πανάκριβα γερμανικά αυτοκίνητα.

Το λαϊκό και εθνικό αίτημα για μια παιδεία που θα είναι για το λαό και θα ανήκει στο λαό, εκφυλίζεται καθημερινά με κονδύλια διαρκώς μειούμενα, που επιπλέον γίνονται βορά σε κάθε είδους αρπαχτικά που έχουν εγκατασταθεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, λυμαινόμενα το υστέρημα των πολιτών.

Λαός που δεν έχει εκπαίδευση και παιδεία, είναι λαός που γίνεται υποχείριο και πηγή εκμετάλλευσης για τους εμπόρους των εθνών.

Το τρίτο συστατικό εκείνου του συνθήματος που συμπύκνωνε μέσα σε μόλις τρεις λέξεις την ουσία μιας κοινωνίας, πλέον αποτελεί παρελθόν για τους Έλληνες. Χωρίς οικονομική ανεξαρτησία και με το χέρι απλωμένο, η ελευθερία των συλλογικών επιλογών, του έθνους και της πατρίδας, αποτελεί κενό γράμμα δίχως ουσία και περιεχόμενο. Ο λαός μας βρέθηκε ζητιάνος εξαιτίας ανίκανων και ανίδεων ηγεσιών που τον οδήγησαν σε αδιέξοδο κι έκλεψαν την περηφάνια του.

Τριάντα εννέα χρόνια μετά από εκείνον τον ηρωϊκό Νοέμβρη, είναι σειρά μας να εμπνευστούμε, ν’ αντισταθούμε και ν’ αγωνιστούμε, για ν’ ανατρέψουμε τους σύγχρονους δυνάστες μας, για να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα χείλη μας, για να κερδίσει πάλι ο λαός μας την κλεμμένη του περηφάνια.

Εμπρός για τα πολυτεχνεία της γενιάς μας!

Εμπρός για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!