του Βασίλη Μπόνιου από το http://kourdistoportocali.blogspot.com/Σωστά αντανακλαστικά και άποψη. Αυτό είναι τα blogs.Παραδείγματα:
1) Η κυβέρνηση τρώει τον Κοραντή και βάζει τον Μίμη (ετσι αποκαλεί ο Πάκης, τον Παπαγγελόπουλο). Αμέσως αρχίζουν τα παπαγαλάκια το ψηστήρι, οτι "ο Παπαγγελόπουλος, θα καθαρίσει τους Τρομοκράτες, είναι ο φοβερός διώκτης του Κόκκαλη κλπ. "
Το πάρτυ κράτησε λίγο, πολύ λίγο. Ηρθαν τα blogs (ανάμεσά τους το "Κουρδιστό Πορτοκάλι") να υπενθυμίσουν στους πολίτες οτι ο Κόκκαλης είναι ελεύθερος κι ωραίος να χαιδεύει τη καράφλα του Κετσπάγια- παρότι τον καταδιώκε άγρια ο Παπαγγελόπουλος-, οτι o Kώστας Τσαλικίδης "είχε αυτοκτονήσει" μυστηριωδώς αλλά ο Παπαγγελόπουλος δεν το πρόσεξε, και πολλά ακόμη παραδείγματα που φώτιζαν τις παραλείψεις του λειτουργού της Δικαιοσύνης.
2) Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις δηλώσεις Τσάτσου. Τα blogs-πριν ακόμη και απο το ΠΑΣΟΚ-έγραψαν για τις απανωτές παραβιάσεις των διατάξεων του Συντάγματος απο τη γαλάζια διακυβέρνηση, που δεν συγκίνησαν όσο θάπρεπε τους Τσάτσους. Σήμερα ακόμη και ο Σταύρος Ψυχάρης στο "ΒΗΜΑ", γράφει πως ολα τα κόμματα θα έκαναν οτι και το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τα blogs, όταν έχουν αντανακλαστικά και άποψη, σκοτώνουν τα πάσης φύσεως καθεστωτικά παπαγαλάκια. Γαλάζια, πράσινα και όσα πρόκειται να πλακώσους εις το διηνεκές. Είναι μάλιστα πολύ πιο αποτελεσματικά και παρεμβατικά και απο τα portals των εφημερίδων-για έναν απλό λόγο: Επειδή και αυτά λειτουργούν με την γραφειοκρατία των έντυπων εκδόσεων. Αφού δώσει ο συντάκτης το ρεπορτάζ, θα πρέπει να δώσει το ok ο εκδότης να γραφτεί μια συγκεκριμένη άποψη (στα περισσότερα η διατύπωση άποψης, είναι υπόθεση μιας κλειστής "νομενκλατούρας"), οπότε το πράγμα βρώμισε-έγινε και η κηδεία του πτώματος.
Απλά αυτό που δεν χρειάζεται η blogοσφαιρα, είναι η αλητεία και οι πουλημένες γραφίδες.
Σχόλιο ai-vreS: συνηγορούμε και προσυπογράφουμε...
1) Η κυβέρνηση τρώει τον Κοραντή και βάζει τον Μίμη (ετσι αποκαλεί ο Πάκης, τον Παπαγγελόπουλο). Αμέσως αρχίζουν τα παπαγαλάκια το ψηστήρι, οτι "ο Παπαγγελόπουλος, θα καθαρίσει τους Τρομοκράτες, είναι ο φοβερός διώκτης του Κόκκαλη κλπ. "
Το πάρτυ κράτησε λίγο, πολύ λίγο. Ηρθαν τα blogs (ανάμεσά τους το "Κουρδιστό Πορτοκάλι") να υπενθυμίσουν στους πολίτες οτι ο Κόκκαλης είναι ελεύθερος κι ωραίος να χαιδεύει τη καράφλα του Κετσπάγια- παρότι τον καταδιώκε άγρια ο Παπαγγελόπουλος-, οτι o Kώστας Τσαλικίδης "είχε αυτοκτονήσει" μυστηριωδώς αλλά ο Παπαγγελόπουλος δεν το πρόσεξε, και πολλά ακόμη παραδείγματα που φώτιζαν τις παραλείψεις του λειτουργού της Δικαιοσύνης.
2) Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις δηλώσεις Τσάτσου. Τα blogs-πριν ακόμη και απο το ΠΑΣΟΚ-έγραψαν για τις απανωτές παραβιάσεις των διατάξεων του Συντάγματος απο τη γαλάζια διακυβέρνηση, που δεν συγκίνησαν όσο θάπρεπε τους Τσάτσους. Σήμερα ακόμη και ο Σταύρος Ψυχάρης στο "ΒΗΜΑ", γράφει πως ολα τα κόμματα θα έκαναν οτι και το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τα blogs, όταν έχουν αντανακλαστικά και άποψη, σκοτώνουν τα πάσης φύσεως καθεστωτικά παπαγαλάκια. Γαλάζια, πράσινα και όσα πρόκειται να πλακώσους εις το διηνεκές. Είναι μάλιστα πολύ πιο αποτελεσματικά και παρεμβατικά και απο τα portals των εφημερίδων-για έναν απλό λόγο: Επειδή και αυτά λειτουργούν με την γραφειοκρατία των έντυπων εκδόσεων. Αφού δώσει ο συντάκτης το ρεπορτάζ, θα πρέπει να δώσει το ok ο εκδότης να γραφτεί μια συγκεκριμένη άποψη (στα περισσότερα η διατύπωση άποψης, είναι υπόθεση μιας κλειστής "νομενκλατούρας"), οπότε το πράγμα βρώμισε-έγινε και η κηδεία του πτώματος.
Απλά αυτό που δεν χρειάζεται η blogοσφαιρα, είναι η αλητεία και οι πουλημένες γραφίδες.
Σχόλιο ai-vreS: συνηγορούμε και προσυπογράφουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου