"Έφυγε" ο Αναστάσης Πεπονής - εμπνευστής του ΑΣΕΠ

Την τελευταία του πνοή άφησε τη Δευτέρα στο Αττικό Νοσοκομείο, σε ηλικία 87 ετών, ο Αναστάσιος Πεπονής, ένα από τα πλέον ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με μεγάλη συμμετοχή στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.Ο Αναστάσιος Πεπονής είναι ο πολιτικός που ως υπουργός Προεδρίας θέσπισε με το ν.2190/94 το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού.

Το 1951 εξελέγη γενικός γραμματέας και ύστερα πρόεδρος της Νεολαίας της ΕΠΕΚ (Ν. Πλαστήρα), αλλά διαγράφηκε από το κόμμα επειδή αντιτάχθηκε στις θανατικές εκτελέσεις των Μπελογιάννη, Μπάτση, Καλούμενου, Αργυριάδη.

Το διάστημα 1964-1965, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και μέλος του ΔΣ του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο ΕΙΡ, προώθησε την καθιέρωση της Δημοτικής γλώσσας στο ραδιόφωνο και ίδρυσε τον πρώτο πειραματικό σταθμό τηλεόρασης στην Ελλάδα.

Τη νύχτα της 15ης Ιουλίου 1965, αντιτάχθηκε στο βασιλικό πραξικόπημα και μετέδωσε το μήνυμα καταγγελίας του Γεωργίου Παπανδρέου προς τον ελληνικό λαό.

Το 1966, συμμετείχε στην συντακτική επιτροπή των «Νέων Δρόμων», θεωρητικού οργάνου της κεντροαριστεράς.

Αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, συμμετείχε σε αντιδικτατορικές πρωτοβουλίες. Ήταν ηγετικό στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντιστάσεως).

Συνελήφθη και καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο. Αποφυλακίστηκε με την πρώτη μερική αμνηστία και συνέχισε τη δράση του. Εκτοπίστηκε δύο φορές. Συνελήφθη άλλες δύο από την ΕΣΑ και μπήκε σε αυστηρή απομόνωση.

Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (ΕΜΕΠ), που διέλυσε η δικτατορία. Επίσης υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των «Νέων Κειμένων.

Το 1974 διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Τραπέζης Ελλάδος. Την περίοδο 1976-1977, ήταν μέλος του Συμβουλίου Επιμορφώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων (ΣΕΔΥ).

Το 1976, υπήρξε γενικός γραμματέας της Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ για την Εθνική Ακεραιότητα και Επιβίωση.

Το 1977, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθηνών, ενώ πρωτοεξελέγη και μέλος της ΚΕ του Κινήματος.

Το 1979, ήταν μέλος του Κέντρου Μελετών Διαφώτισης (ΚΕΜΕΔΙΑ) του ΠΑΣΟΚ.

Υπήρξε ένας από τους 24 βουλευτές, οι οποίοι διετέλεσαν ευρωβουλευτές χωρίς να έχουν εκλεγεί, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (1/1/1981) έως τη διενέργεια των πρώτων εκλογών για την ανάδειξη των Ελλήνων ευρωβουλευτών (18/10/1981).

Ανέλαβε κυβερνητικό αξίωμα για πρώτη φορά το 1981, αμέσως μετά τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ως υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας και έκτοτε συμμετείχε σταθερά στις περισσότερες κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1984, παραιτήθηκε από υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου, αρμόδιος για τα ραδιοτηλεοπτικά, επειδή διαφώνησε για θέματα της αρμοδιότητάς του.

Έχει διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ το 1989, αλλά και το 1990 στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 8ης Απριλίου.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ενώ την 1η Νοεμβρίου εξελέγη τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος με 62 ψήφους.

Στις 17 Απριλίου 1994, στο τρίτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1994, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού Προεδρίας, διαμαρτυρόμενος για την συνεχή υπονόμευση που εδέχετο - και από σημαντικό αριθμό στελεχών του ΠΑΣΟΚ - ο εκσυγχρονιστικός-αξιοκρατικός νόμος για τις προσλήψεις στο Δημόσιο που προσπαθούσε να καθιερώσει κατά τη διάρκεια της θητείας του. Παρέμεινε στη θέση του υπουργού Προεδρίας μέχρι την 28η Δεκεμβρίου, οπότε ορκίστηκε ο αντικαταστάτης του Ιωάννης Ποττάκης.

Στις 8 Φεβρουαρίου 1995 ορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης -ορκίστηκε δύο ημέρες αργότερα- αντικαθιστώντας τον Γ. Κουβελάκη ο οποίος παραιτήθηκε καταγγέλλοντας κέντρα παραεξουσίας που αναιρούν το κυβερνητικό έργο.

Στις 30 Ιουνίου 1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος.

Συγγραφικό Έργο: «Προσωπική Μαρτυρία», Κέδρος, 1970, «Το γλωσσικό μας πρόβλημα σήμερα», Κέδρος, 1972, «Μεγάλη Επικοινωνία», Ίκαρος, «Για τη Λαϊκή Κυριαρχία», Νέα Σύνορα, 1976, «Εισαγωγικό σχόλιο στα πολιτικά κείμενα του Γιώργου Θεοτοκά», Ίκαρος, 1976, «Η συνταγματική αναθεώρηση», 1986 και «1961-1981. Τα γεγονότα και τα πρόσωπα», εκδ.Λιβάνη, 2001, «Για το ζήτημα του Αιγαίου - Τα πετρέλαια, ο Μάρτης του ΄87, οι συνοριακές διαφορές, Ευρωπαϊκή Ένωση και η ενεργειακή γέφυρα», 2008, εκδ. Λιβάνη.

Έχει επίσης δημοσιεύσει δοκίμιά του στα «Νέα Κείμενα» και στα περιοδικά Συνέχεια», «ΑΝΤΙ», «Τομές» κ.ά.

Διετέλεσε:

• Υπουργός Βιομηχανίας & Ενέργειας (20/10/1981- 05/07/1982)
• Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου (Ραδιοτηλεοπτικά) (17/01/1984 - 02/07/1984)
• Υπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας & Τεχνολογίας (31/10/1986 - 18/11/1988)
• Υπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας & Τεχνολογίας (18/11/1988 - 18/06/1989)
• Υπουργός Προεδρίας (17/03/1989 - 18/06/1989)
• Υπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας & Τεχνολογίας 18/06/1989 - 02/07/1989
• Υπουργός Προεδρίας (18/06/1989 - 02/07/1989)
• Υπουργός Βιομηχανίας (23/11/1989 - 13/02/1990)
• Υπουργός Προεδρίας (13/10/1993 - 08/07/1994)
• Υπουργός Προεδρίας (08/07/1994 - 28/12/1994)
• Υπουργός Δικαιοσύνης (08/02/1995 - 15/09/1995)
• Υπουργός Βιομηχανίας (15/09/1995 - 22/01/1996)
• Υπουργός Υγείας & Πρόνοιας (22/01/1996 - 25/09/1996).

Newsroom ΔΟΛ