Αυτονόητες απαντήσεις

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Εχω μια απορία. Αν οι Σύγκλητοι, οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί αναστατώσουν ή αναβάλουν ή παρεμποδίσουν τις εξεταστικές περιόδους στα πανεπιστήμια, ποιον ακριβώς τιμωρούν; Τον Παπανδρέου; Τη Διαμαντοπούλου;
Την τρόικα; Τον καπιταλισμό; Ή μήπως τους συνεπείς φοιτητές που έχουν κοπιάσει γι' αυτές τις εξεταστικές περιόδους;

Και μια δεύτερη απορία. Αν οι Σύγκλητοι, οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί σε συνεργασία με τα διάφορα ακροαριστερά γκρουπούσκουλα και παρατάξεις κλείσουν τα πανεπιστήμια, ποιος θα ζημιωθεί; Η κυβέρνηση; Η Ευρωπαϊκή Ενωση; Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Ή μήπως τα παιδιά που σκοτώθηκαν να μπουν στα πανεπιστήμια, οι οικογένειές τους που ξοδεύουν και όσοι φοιτητές πασχίζουν να γίνουν καλοί επιστήμονες και επαγγελματίες;

Οι απορίες είναι ρητορικές διότι οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Μόνο που στη χώρα μας σπανίως ισχύει το αυτονόητο.

Απόδειξη; Ολη αυτή η αναίτια αναταραχή προκύπτει από μια βασική παρανόηση: ότι τα πανεπιστήμια υπάρχουν για τους πανεπιστημιακούς, τους πρυτάνεις, τις Συγκλήτους, τις παρατάξεις, τις εκλογές, τους διορισμούς, τα νταραβέρια συνδικαλιστών και συνδικαλιζόμενων.

Ε, λοιπόν, όχι. Τα πανεπιστήμια σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν για τους φοιτητές. Υπάρχουν για να διδάσκουν, να εκπαιδεύουν και να διαμορφώνουν τους νέους ανθρώπους. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Ολοι οι άλλοι κι όλα τα άλλα, επιτρέψτε μου να πω, ενδιαφέρουν δευτερευόντως.

Οταν, λοιπόν, μιλάμε για πανεπιστήμια το ζητούμενο είναι τι ωφελεί την εκπαιδευτική διαδικασία και τι συμβάλλει στην παραγωγή αξιόπιστων επιστημόνων και επαγγελματιών. Το ζητούμενο δεν είναι τι βολεύει τους πανεπιστημιακούς, ούτε τι γουστάρουν οι ακροαριστερές παρατάξεις ούτε τι πρεσβεύει για την κοινωνική ανατροπή η όποια νεαντερτάλιος Αριστερά.

Κι όταν μιλάμε για σύστημα διοίκησης των πανεπιστημίων, το ζητούμενο είναι ένα: πώς θα διοικούνται τα πανεπιστήμια πιο ορθολογικά, πιο αποτελεσματικά και πιο αξιοκρατικά. Για έναν πολύ απλό λόγο: για να παραγάγουν όχι οπαδούς του ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά ανθρώπους που πιστεύουν στην αξιοκρατία, στην αποτελεσματικότητα και στον ορθό λόγο.

Την αναταραχή, βεβαίως, δεν θα τη γλιτώσουμε - για την ακρίβεια: δεν θα τη γλιτώσουν οι δυστυχείς φοιτητές... Ούτως ή άλλως, τα πιο αναχρονιστικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας έχουν εδώ και χρόνια μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε προνομιακό χώρο επιρροής τους. Δεν θα παραιτηθούν αμαχητί από το βιλαέτι τους.

Εχω την αίσθηση, όμως, ότι αυτή τη φορά θα δώσουν μια μάχη οπισθοφυλακής, καταδικασμένη εκ των προτέρων. Οχι μόνο επειδή συσπειρώνουν απέναντί τους τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά κυρίως επειδή οι νησίδες υστέρησης και καθυστέρησης που συγκροτούν δεν μπορούν να αντέξουν στον καθαρό αέρα.

Δεν τους τελειώνει ένας νόμος. Τους τελειώνει η ζωή.