Η Ιερά Μονή Αγ. Αντωνίου Σιάπκας-Καστανιάς απέχει από τα Σέρβια 18
χλμ. Δεν είναι διακριβωμένο πότε ακριβώς ιδρύθηκε. Το μοναστήρι είναι
κτισμένο με βυζαντινό πρότυπο και ως οικοδομικό σύνολο ήταν ένα μικρό
κάστρο. Η ιδιοκτησία του μοναστηριού ανήκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο
Κωνσταντινούπολης δηλαδή ήταν ίδρυμα Σταυροπηγιακό, με την εποπτεία όμως
της επισκοπής Σερβίων. Ήταν κοινόβιο με πολλούς μάλιστα μοναχούς και όπως προκύπτει από διάφορα έγγραφα στοιχεία επί Αρχιερατείας Κωνστάντιου, από το 1750 περίπου εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς, που μετακόμισαν στους Δεμεράδες, όπου είχαν μετόχιο που σιγά-σιγά μεταβλήθηκε σε μοναστήρι.
Σε αναφορά του Κωνστάντιου της
30-10-1907 προς την επιτροπή εκκλησιαστικών κτημάτων αναφέρεται «…Από
αιώνος και πλέον εγκαταλείφθη καταστραφείσα και κακοποιηθείσα, διελύθη
παντελώς άτε των πατέρων διασκορπισθέντων τη δε κακεισε, άδηλον δε ποτέ
τίνες καταφυγόντες εν τω Μετοχίω Δεμιράδων, κτήμα η επαύλις της Μονής
ταύτης κειμένης εν τη επαρχία Ελασώνος και τετράωρον απεχούσης από την
μονής εγκαταστάθησαν εν τούτω, όθεν και το όνομα Μονή Αγίου Αντωνίου των
Δεμεράδων και εξηκολούθησαν οι ως είρηται πατέρες διαμένοντες εν τούτω
μέχρι προ οχταετίας…»
Η περιουσία του ήταν τεράστια και πέρα από
τα τμήματα της Σιάπκας τσιφλίκια του μοναστηρίου ήταν η Βουβάλα, το
Φαρμάκι και η Βούρπα. Σήμερα σώζονται ελάχιστα μόνο τμήματα της παλιά
μονής. Σε ειδικό δώμα στο καθολικό της μονής υπάρχουν ακόμη δυο
τεράστιες αλυσίδες, που έδεναν τους ασθενείς. Ο Άγιος Αντώνιος ήταν
θεραπευτής ειδικών ασθενειών. Έτσι όσοι είχαν προβλήματα, έρχονταν στο
μοναστήρι, δένονταν με τις αλυσίδες και ζητούσαν την προστασία και την
βοήθεια του Άγιου. Υπήρχαν και σπάνιες βυζαντινές εικόνες και
αγιογραφίες. Τεράστια ήταν και η συμβολή του μοναστηριού σε όλους τους
απελευθερωτικούς αγώνες.
Η πανήγυρης της μονής του Αγίου Αντωνίου έχει καθιερωθεί και γίνεται την 1η Σεπτεμβρίου.
live-avles
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου