Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΑΣ ΑΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Του Κύριλλου Παπακυρίλλου
Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις με το Σκοπιανό αλλά και την ελαφρότητα του εσωτερικού μας μετώπου που στηρίζει την αλυτρωτική προπαγάνδα των γειτόνων μας, σας στέλνω δυο κείμενα – παρεμβάσεις μου που δημοσιοποιήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 2000 στον Αθηναϊκό τύπο (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Αφορούν στην δομή και την ονομασία του κράτους των Σκοπίων.

                                                                                             Κοζάνη, Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

 

Τα Βαλκανικά κράτη δημιουργήθηκαν με βάση τέσσερις παραμέτρους :

1.    Την γνήσια Εθνογέννηση, περιπτώσεις Ελλάδας – Σερβίας – Ρουμανίας.

2.    Την Εθνογέννηση με την βοήθεια μεγάλων κρατικών οντοτήτων, περιπτώσεις Βουλγαρίας – Αλβανίας – Κροατίας – Σλοβενίας.

3.    Την αφαίρεση Εθνικού χώρου από την Ελλάδα και την Σερβία, συγκεκριμένα από την πρώτη έμειναν εκτός των Κρατικών της ορίων γνήσια Ιστορικά της κομμάτια, η Βόρεια Ήπειρος, η νήσος Σάσων, η Βόρεια Μακεδονία, η Παιονία, το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης, τα Πριγκιποννήσια, η Μικρά Ασία, η Ίμβρος και η Τένεδος, ενώ η ΚΥΠΡΟΣ ανεξάρτητη κρατική οντότητα κατέχεται κατά το 1/3 από τους Τούρκους. Από την δεύτερη αφαιρέθηκαν το Κοσυφοπέδιο, η Κράινα, η Σλαβονία και η Μπάνια Λούκα.

4.    Δημιουργήθηκαν Πολυεθνικά Κρατικά μορφώματα για την εξυπηρέτηση των Ιμπεριαλιστικών μεγάλων δυνάμεων, περιπτώσεις Βοσνίας – Σκοπίων – Τουρκίας.

Στην τέταρτη περίπτωση στην προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κράτος με μόνο ένα Έθνος :

α)  Πλαστογραφήθηκε η Ιστορία για να παρουσιασθούν ανύπαρκτα Έθνη.

β) Στην περίπτωση της Τουρκίας έγιναν και γίνονται Γενοκτονίες μεγάλων Ιστορικών Εθνικών κοινοτήτων : Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, Αρμένιοι, Κούρδοι, Ασσύριοι κ.λ.π.

Η πλαστογράφηση της Ιστορίας στην περίπτωση του κράτους των Σκοπίων είναι καταφανής. Μακεδονία και Μακεδόνες είναι Εθνοφυλετικοί Ελληνικοί όροι και είναι απαράδεκτο να τους ιδιοποιούνται όσοι δηλώνουν ότι δεν είναι Έλληνες. Μακεδονία σημαίνει η χώρα του Ελληνικού φύλου των Μακεδόνων, η οποία ονομαζόταν και ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ. Στην Αρχαιότητα δεν είχε σταθερή γεωγραφική έκταση. Το 550 π.Χ. περιελάμβανε τους σημερινούς Νομούς : Ημαθίας, Πιερίας και Πέλλης. Επί της Βασιλείας του Αλεξάνδρου Α’ 498 π.Χ. – 454 π.Χ. όλη την Δυτική Μακεδονία, τις περιοχές Μοναστηρίου (Βόρεια Λυγκηστίς), Πελαγονίας, Δευριόπου καθώς και την Κεντρική Μακεδονία πλην της Χαλκιδικής. Τα οριστικά της όρια τα έλαβε επί Φιλίππου Β’ 359 π.Χ. 336 π.Χ.

Τότε Μακεδονία ήταν η περιοχή από τα Χάσια, τα Καμβούνια, τον Όλυμπο και το Αιγαίο στα νότια, την Πίνδο και τις λίμνες Πρέσπες και Αχρίδα Δυτικά, τον Νέστο Ανατολικά και Βόρεια την νοητή γραμμή που ενώνει τις πηγές του Αξιού με τα Βελεσσά και συνεχίζει έως τις πηγές του Νέστου.

Οι σύνθετες ονομασίες που περιέχουν τον όρο Μακεδονία και οι επιθετικοί του προσδιορισμοί όχι μόνο δεν επιλύουν το πρόβλημα αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις όπως Σλαβομακεδονία το επιδεινώνουν γιατί δημιουργούν πρόσθετα ζητήματα αναγνώρισης Σλαβομακεδονικής μειονότητας και γλώσσας στην Ελλάδα. Συνεπώς καμία αναγνώριση του Κράτους των Σκοπίων με όνομα που να περιέχει τον όρο Μακεδονία, παράγωγό του καθώς και επιθετικό προσδιορισμό αυτού. Η μόνη λύση είναι μία ονομασία που να εκφράζει την Πολυεθνικότητα και την γεωγραφική θέση αυτού του Κράτους. Σε αυτό συμβιώνουν Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί και άλλοι, ενώ καμία Εθνότητα δεν υπερβαίνει το 50% του συνολικού πληθυσμού. Κατά συνέπεια η μόνη διέξοδος επιβίωσης αυτού του Κράτους είναι η μετατροπή της Πολιτειακής του δομής σε Συνομοσπονδία Εθνικών Καντονίων :

ü  Ενός Ελληνικού στις περιοχές, Ρέσνας, Αχρίδας, Κρουσόβου, του ποταμού Εριγώνα (Πελαγονία, Δευρίοπος, Μορίχοβο), Περλεπέ, Στόβων, Βελεσσών, του ποταμού Στρώμνιτσα, (έως τα Ελληνοσκοπιανά σύνορα), Γευγελής και από εκεί έως και την περιοχή Μοναστηρίου.

ü  Ενός Αλβανικού, δυτικά του Αξιού από τα όρια του Ελληνικού έως και την περιοχή Τετόβου.

ü  Ενός Σερβικού, βόρεια της πόλης των Σκοπίων.

ü  Ενός Βουλγαρικού που θα περιλαμβάνει το υπόλοιπο κράτος.

Η ονομασία του θα πρέπει να είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ που προσδιορίζει τη γεωγραφική θέση του Κράτους και αντιπροσωπεύει όλες τις Εθνότητες που το αποτελούν γιατί όλοι Βαλκάνιοι είναι.

Η λύση αυτή θα φέρει πιο κοντά τους Βαλκανικούς Λαούς σύμφωνα με το ΟΡΑΜΑ του Ρήγα Φεραίου και θα βοηθήσει στην επίλυση όλων των εκκρεμών Εθνικών διαφορών με γνώμονα την Ιστορία και την αλήθεια αποκαθιστώντας έτσι τα Βαλκανικά ΕΘΝΗ – ΚΡΑΤΗ στους ιστορικούς τους χώρους, αφήνοντας στο περιθώριο τις Ιμπεριαλιστικές σειρήνες του διχασμού και της καταστροφής.

Κύριλλος Παπακυρίλλου

__________________________________________________________________________________

Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΚΑΙ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

 

Οι Μακεδόνες, που υφίστανται εδώ και 4.000 χρόνια, όπως προκύπτει από αδιαμφισβήτητες ιστορικές επιστημονικές πηγές, πάντοτε ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού. Το αποδεικνύουν :

1.    Τα πάμπολλα διάσπαρτα στη Μακεδονία αρχαιολογικά, βυζαντινά και νεότερα σύγχρονα ευρήματα.

2.    Η συμμετοχή των Μακεδόνων στους Ολυμπιακούς αγώνες, κατά την αρχαιότητα, που ήταν προνόμιο μόνο των Ελλήνων.

3.    Το όνομα Μακεδών προέρχεται από το Μακεδνός, που ο Όμηρος το χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει τον υψηλό άνδρα.

4.    Η διάδοση της ελληνικής παιδείας, από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του στην αχανή τους επικράτεια.

Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, ένα μέρος των Μακεδόνων, των Ηπειρωτών και των Θεσσαλών εκλατινίσθηκε γλωσσικά. Αυτό συνέβη, επειδή οι ορεσίβιοι αυτοί Έλληνες χρησιμοποιήθηκαν ως λεγεωνάριοι – φύλακες των περασμάτων της περιοχής. Αργότερα ονομάστηκαν Βλάχοι.  Πάντα όμως ταύτιζαν την τύχη τους, με τον υπόλοιπο ελληνισμό και έγιναν, πολλοί από αυτούς, μεγάλοι ευεργέτες του νεοσύστατου Ελλαδικού κράτους, τον 19^ο αιώνα.

Τον 6^ο μ.Χ. αιώνα εγκαταστάθηκαν και στη Μακεδονία μικρές σλαβικές ομάδες που ήταν υποτελείς στην κεντρική Ελληνορωμαϊκή εξουσία, πλήρωναν φόρο, το πάκτο, είχαν ιδιαίτερα εθνοφυλετικά ονόματα : Βερτζίτες, Δρογουβίτες, Σαγουδάτοι, Ρυγχίνοι και Στρυμονίτες και διέφεραν εθνικά από Σέρβους και Βούλγαρους. Κατά τους 7^ο, 8^ο, 9^ο και 10^ο αιώνες, με βάση αυτοκρατορικά διατάγματα, κάποιοι από αυτούς τους Σλάβους ανταλλάχθηκαν με Έλληνες της Μ. Ασίας. Οι εναπομείναντες Σλάβοι αναμείχθηκαν με μερικούς Έλληνες της Μακεδονίας (ντόπιους και νεοφερμένους) και αποτέλεσαν τους μετέπειτα Ελληνοσλαβόφωνους της περιοχής. Εδώ πρέπει να επισημανθεί, ότι το καθαρά Ελληνόφωνο στοιχείο, στις περιόδους Ρωμαϊκή και Βυζαντινή, παρέμεινε η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της Μακεδονίας.

Επί τουρκοκρατίας, λόγω της Ελληνικής παιδείας, που αναπτύχθηκε σταδιακά, όλα τα σλαβογενή, λατινογενή κ.α. ιδιώματα των Ελλήνων Ορθόδοξων Χριστιανών της Μακεδονίας, έφθιναν σιγά – σιγά. Το 1850 εμφανίσθηκε η Πανσλαβιστική προπαγάνδα, υποκινούμενη από τη Ρωσία και αργότερα από το νεοσύστατο κράτος της Βουλβαρίας. Προβοκατόρικο δημιούργημα του Πανσλαβισμού ήταν η I.M.R.O., που ιδρύθηκε το 1893, με στόχο, να ενώσει τους κατοίκους της Μακεδονίας υπό την καθοδήγηση της και με το απατηλό σύνθημα : «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες», να τους οδηγήσει στην αγκαλιά της Βουλγαρίας.

Ο Μακεδονικός Ελληνισμός, ανεξάρτητα από γλωσσικά ιδιώματα, αντέδρασε σύσσωμος κατά του πανσλαβισμού, όπως παλαιότερα εξεγέρθηκε κατά των Οθωμανών κατακτητών π.χ. 1821 – 22, 1854, 1878 και 1896.

Όπως πάντα αρωγοί έφθασαν οι ομοεθνείς νότιοι Έλληνες. Ανάλογα είχαν πράξει οι Μακεδόνες στη μεγάλη επανάσταση 1821 – 1830, όταν ο Καρατάσος, ο Γάτσος, ο Κασομούλης κ.α. πολέμησαν στη Ρούμελη και το Μοριά.

Το 1903 έγινε μια προβοκατόρικη εξέγερση, που την προκάλεσε η I.M.R.O. με αποτέλεσμα οι Οθωμανοί να κατακάψουν τη Β.Δ. Μακεδονία.

Το 1904 – 1908 διεξήχθη ο Μακεδονικός Αγώνας και ο Ελληνισμός της Μακεδονίας κατήγαγε περιφανή νίκη, κατά της I.M.R.O. Επικεφαλής των Ελλήνων ήταν οι : Ιων Δραγούμης, Παύλος Μελάς, Άγρας, Βάρδας, Κώτας, Φούφας, Στρεμπενιώτης κ.α. και πνευματικός ηγέτης ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης.

Κύριλλος Παπακυρίλλου