Tο ΚΙΝΑΛ ΠΑΣΟΚ είναι ιστορικά το «πρωτότυπο» της σοσιαλδημοκρατίας και κεντροαριστεράς στην χώρα μας
Το ΠΑΣΟΚ που πορεύτηκε βάσει των αναγκών της χώρας και της κοινωνίας και η νέα μικρομεσαία τάξη.
Αναρωτιέμαι γιατί και πάλι στροβιλίζονται γύρω από το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ και τα στελέχη του. Όταν η παράταξη έχει πλέον ξεπεράσει την περίοδο της πολιτικής του «ψυχανάλυσης» και προχωράει με ένα δικό του βηματισμό. Όταν οι εσωτερικές διεργασίες του, που έχουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα, απασχολούν από πολύ νωρίς τα πολιτικά συστήματα και τα δημοσιογραφικά κέντρα. Τζογάρουν δε σε ποσοστά με προβλέψεις συνεργασιών για να κλειδώσει η δοτή σταθερότητα του κόμματος της «προτίμησης τους»…
Δεν είναι δε κοινοβουλευτικά κατανοητό και αποδεκτό να γίνονται λογοπαίγνια για τις εκλογικές προτιμήσεις των πολιτών μεταξύ του «πρωτότυπου και του αντιγράφου». Όταν μάλιστα η κοινοβουλευτική σταθερότητα είναι πάντα το ζητούμενο. Φυσικά το ΚΙΝΑΛ ΠΑΣΟΚ είναι ιστορικά το «πρωτότυπο» της σοσιαλδημοκρατίας και κεντροαριστεράς στην χώρα μας. Ποιο είναι άραγε το πρωτότυπο του «κέντρου»; Το αντίγραφο της Δεξιάς; Εδώ οι …γραμμές μπερδεύονται!
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για την προαναγγελθείσα αυτή επικοινωνιακή επίθεση με την οποία εμμέσως πλην σαφώς επιδιώκεται να ετεροπροσδιορισθούν οι πολιτικές συνεργασίες του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και η ίδια η πολιτική του εξέλιξη.
Κάθε αναφορά της παράταξης για προοδευτική διακυβέρνηση καταλήγει μηχανιστικά ότι πρόκειται για προαναγγελθείσα συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, λες και έχει κατοχυρωθεί η προοδευτικότητα και η ορθή διακυβέρνηση από το ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε δε αναφορά για αναγκαίο παραγωγικό μετασχηματισμό υπονοείται συνεργασία της παράταξης με την ΝΔ, λες και οι μεταρρυθμίσεις ήταν ποτέ το προνόμιο της δεξιάς, μιας παράταξης που αρέσκεται να ρυθμίζει την αυτορρύθμιση των αγορών.
Σχεδιάζονται επι χάρτου σενάρια και ρόλοι «της Σάρας και της Μάρας», όπως χαρακτηρίζει το σύνολο της αντιπολίτευσης επώνυμος δημοσιογράφος, που όμως στην αστική δημοκρατία εκπροσωπεί περίπου το 62% των πολιτών της χώρας μας. Από την οποία αντιπολίτευση δυστυχώς για εκείνους, χωρίς να ομολογείται, εξαρτάται και η βιωσιμότητα της κυβερνώσας παράταξης!
Αρέσκονται σε γρήγορα συμπεράσματα, flat αναλύσεις και βαρύγδουπους τίτλους. Όπως παζάρια, ξεπούλημα πεποιθήσεων, ελλιποβαρής πολιτικοί, χαρακτηρισμοί δε που εκφράζονται με εμπάθεια και ενίοτε με σεξισμό!
Ο σχεδιασμός αυτός φθάνει δε και σε ένα πολιτικό και ηλικιακό «ρατσισμό». Εκείνον μεταξύ των παλαιών και νεών στελεχών, βουλευτών , που εξελέγησαν σε μια δύσκολη περίοδο, έγιναν μέλη κυβέρνησης με ανανεωτικό πρόσημο, σήκωσαν μεγάλο βάρος, έζησαν τον εσωτερικό αλληλοσπαραγμό των παλαιών και κραταιών στελεχών και υπουργών οι οποίοι και κατεδάφισαν ένα ιστορικό, κοινωνικό κόμμα.
Ας ξεπεράσουν ορισμένοι το πρόβλημα τους να μετριόνται με τα πεπερασμένα όρια του παρελθόντος της ιστορίας και να τολμήσουν να μετρηθούν με τον απεριόριστο ορίζοντα του μέλλοντος… Θεωρούν ότι με την δική τους, ιδιοτελή αφήγηση της ιστορίας θα κατοχυρώσουν την θέση τους στο παρόν και στο μέλλον.
Η ιστορία όμως έχει τον δικό της τρόπο για την ανάδειξη της αλήθειας. Την αποκαλύπτει με τα γεγονότα του παρόντος και με τις προοπτικές του μέλλοντος. Και για πολλούς είναι σκληρή.
Η ΝΔ πορεύτηκε και στην ιστορική αυτή περίοδο βάσει των δικών της συμφερόντων.
Το ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε βάσει των αναγκών της χώρας και της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στην ιστορία με «αποκοπή» μέρους της κοινωνίας , με «αντιγραφή» πολιτικών θέσεων και copy past .
Αυτή η ανομοιογένεια πολιτικής και εθνικής συμπεριφοράς οδήγησαν την χώρα σε διχαστικά δημοψηφίσματα και σε απόσχιση της κοινωνίας από δημοκρατικούς θεσμούς και κόμματα. Η κερκόπορτα για την απώλεια της μάχης κατά της δημοσιονομικής και πολιτικής κρίσης ήταν η «εθνική ασυνεννοησία». Η αφήγηση των υποστηρικτών της ψήφισης του Μνημονίου με «180» για να συμμετέχουν όλοι, προσκρούει στην πολιτική του «Ζαππείου»,του hair cut και συγκρούεται με τους πολιορκητές της πλατείας Συντάγματος.
Ο λόγος που είναι καλό να ξαναφέρνουμε στο προσκήνιο και πάλι την περίοδο εκείνη που συνεχίζει να φέρνει το στίγμα της στην οικονομία και κοινωνία, είναι για να μην μας συμπαρασύρουν οι «ειδικοί αφηγητές» σε νέα λάθη, πολιτικών και πρακτικών. Δήθεν επιλογές μεταξύ «πρωτύπων και αντιγράφων».
Ιστορικά ο πολιτικός μετασχηματισμός όποια διάσταση αυτός κι αν πήρε ήταν επακόλουθο του κοινωνικού και παραγωγικού. Ποτέ το αντίστροφο. Δεν δημιουργήθηκαν κοινωνικά κόμματα που αφήσαν την σφραγίδα τους στην ιστορία γιατί «ορισμένοι» μεταπήδησαν από το ένα κόμμα στο άλλο ή γιατί προσπάθησαν να αντιγράψουν πολιτικές και πρακτικές. Αυτά ανήκουν στα τερτίπια της παραπολιτικής, των παράπλευρων απωλειών και των fake news.
Η ίδια η κοινωνία, η κρίση των θεσμών και των δημοκρατικών αρχών, η εργασιακή ανασφάλεια, η κρίση του κράτους πρόνοιας, ο αποκλεισμός στρωμάτων από την παραγωγή και την ανάπτυξη, η ανισότητα στην αναδιανομή, είναι πολλαπλασιαστές μεταξύ εκείνων που τροφοδοτούν την κοινωνική αντίδραση και συσπείρωση. Μια κοινωνία που μπορεί να φθάσει σε μία ριζοσπαστική έκφραση της, όπως εκείνης της δεκαετίας του ΄80.
Στην εποχή μας η υγειονομική κρίση και οι κλιματικές αλλαγές θα προκαλέσουν και ήδη προκαλούν συνταρακτικές αλλαγές. Θα διαμορφωθούν υποχρεωτικά προσεγγίσεις που θα αλλάξουν πεπατημένες πρακτικές. Θα προκύψουν νέες συνεργασίες που η ίδια κοινωνία θα προσδιορίσει και θα επιλέξει. Μια κοινωνία που θα διεκδικήσει να φτιάξει την νέα της διαστρωμάτωση. Την νέα μικρομεσαία τάξη. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί ο δημόσιος διάλογος, οι συναινέσεις και οι ξεκάθαρες συνεργασίες. Για μια κοινωνία που θα διασφαλίζει την προσβασιμότητα της στην ανάπτυξη, σε νέες ευκαιρίες και αξίες. Με μια αναδιαμόρφωση του ρόλου του κράτους και την αναδιανομή των πόρων ανάπτυξης.
Αυτές είναι προκλήσεις «νέας γενιάς». Εκεί θα κριθούν όλοι. Εκεί θα μετρηθούμε και θα αναμετρηθούμε.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου