Πάρις Κουκουλόπουλος: "Δυστυχώς η ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και οι ανέμελες φωτογραφίες χωρις μάσκα του πρωθυπουργού υπονομεύουν το μηνυμα που πρόκειται να μας απευθύνει καθως με τις πράξεις του δίνει απλόχερα άλλοθι στους ποικίλους αρνητές, που ο ιδιος χαρακτήρισε ψεκασμένους στο τελευταίο του διάγγελμα"

Τα πιο δύσκολα στην πολιτική είναι αυτα που συνήθως χαρακτηρίζονται ως αυτονόητα. Ένα από αυτά είναι το παράδειγμα μέσω του οποίου ο πολιτικός με τις πράξεις του ή/και την εν γένει στάση του ενισχύει το μήνυμα του. Η δύναμη του παραδείγματος ισχύει για ολους και σε υπερθετικό βαθμό για τους ασκούντες εξουσία γι αυτο και ειναι αυτονόητη απαίτηση του πολίτη απο τον πολιτικο.

Κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες ο πρωθυπουργός θα απευθύνει διάγγελμα και θα μας παρουσιάσει τον οδικό χάρτη που οδηγεί σταδιακά στην άρση του λοκ νταουν. Ειναι δεδομένο οτι πέρα απο τις αναφορές στη σειρά ανοίγματος των δραστηριοτήτων που έχουν ανασταλεί απο τις 7/ Νοεμβρίου σε όλη τη χωρα, ολα θα κριθούν απο τη συνέπεια μας στη χρήση της μάσκας και την πιστη τήρηση των μέτρων που θα ανακοινωθούν. Εχει τεράστια σημασία να βάλουμε όλοι μαζί αυτο το στοίχημα και να το κερδίσουμε, περιορίζοντας στο ελαχιστο τις συνέπειες ενος πιθανού τρίτου κύματος της πανδημιας.

Δυστυχώς η ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και οι ανέμελες φωτογραφίες χωρις μάσκα του πρωθυπουργού υπονομεύουν το μηνυμα που πρόκειται να μας απευθύνει καθως με τις πράξεις του δίνει απλόχερα άλλοθι στους ποικίλους αρνητές, που ο ιδιος χαρακτήρισε ψεκασμένους στο τελευταίο του διάγγελμα.

Σε μια κρίση που ο πρωθυπουργός πήρε αρχικά τα εύσημα όλων για τη σωστή διαχείριση κατάφερε στη συνεχεια και πέφτει απο λαθος σε μεγαλύτερο λαθος αποδεικνύοντας οτι στην πολιτική οπως και στη ζωη δεν υπάρχουν αυτονόητα.

Όσο για τα στελέχη της ΝΔ που για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της ποδηλατάδας στην Πάρνηθα το έριξαν σε ασκήσεις μνήμης με κότερα και άλλα φαιδρά των προηγούμενων ταιριάζει το γνωστό ψυχροπολεμικό ανέκδοτο.

Τότε, λέει, ένας Σοβιετικός στριμώχνεται απο έναν Αμερικανό για όσα συμβαίνουν στη χωρα του και αντιδρά με το γνωστό “ναι, αλλα και εσείς βασανίζατε τους μαύρους”. Ειναι ενα τρολαρισμα, θα λέγαμε σημερα,της μωρίας του συμψηφισμού ευθυνων.

Όταν ενα σύστημα εξουσίας προσφεύγει σε τέτοιας ποιότητας επιχειρήματα, πολύ απλα εχει ξεκινήσει ο κατήφορος...