Ο Συμεών Μεταλλίδης είναι ο γιατρός που με την ομάδα του υποδέχτηκαν το πρώτο κρούσμα Covid-19 στη χώρα μας, που περιέθαλψε στη ΜΕΘ του ΑΧΕΠΑ πολλούς ακόμα ανθρώπους, μεταξύ των οποίων μία 17χρονη κοπέλα που ευτυχώς βγήκε νικήτρια στη μάχη, πέρασε και ο ίδιος κάποιες ημέρες ως κρούσμα, ενώ κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας, έφτασε να περιθάλπει στο ΑΧΕΠΑ 300 ασθενείς, εκ των οποίων οι 40 διασωληνωμένοι. Είναι ο υπεύθυνος της κλινικής COVID του ΑΧΕΠΑ κι όμως, ο ίδιος δηλώνει κατηγορηματικά πως δεν είναι «το πρόσωπο της χρονιάς». Διότι, για τον κύριο Μεταλλίδη, πρόσωπο της χρονιάς που φεύγει
είναι κάθε ένας γιατρός, νοσηλευτής, κάθε εργαζόμενος στα νοσοκομεία της χώρας, κάθε ένας από το υγειονομικό προσωπικό της Ελλάδας που περιέθαλψε και φρόντισε κρούσματα της πανδημίας. Ξεκαθαρίζοντας πως με αυτή τη βάση μιλά στο CNN Greece, περιγράφει όλα όσα έζησε ο ίδιος, αυτούς τους τελευταίους μήνες, μέσω του λειτουργήματός του.
Branded Content Manager: Σοφία Μαυραντζά
Director: Σεραφείμ Ντούσιας
Αρχισυνταξία: Χρυσούλα Γρίβα
Κάμερα - Ήχος: Δημήτρης Καρδόγερος
Μοντάζ: Νικόλας Κόρνφορντ
Motion graphics: Βασίλης Κακουλαντωνάκης, Κώστας Πέτρου
Το πρώτο περιστατικό με Covid-19 στην Ελλάδα
Τέλη Ιανουαρίου το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, όπου εργάζεται ο αναπληρωτής καθηγητής παθολογίας – λοιμωξιολογίας ΑΠΘ Συμεών Μεταλλίδης, ορίστηκε ως νοσοκομείο αναφοράς για τον νέο κορονοϊό. «Την επόμενη ημέρα χρειάστηκε να νοσηλεύσουμε ένα ύποπτο περιστατικό κι εκεί ήρθε η πρώτη ψυχρολουσία», λέει στο CNN Greece ο γιατρός. «Ένα μήνα, περίπου, μετά, εγώ και η κλινική μου ήμασταν οι άνθρωποι οι οποίοι νοσηλεύσαμε το πρώτο περιστατικό με Covid στην Ελλάδα. Ήταν τότε μια δύσκολη περίοδος, γιατί τα πράγματα στην αρχή είχαν φόβο, είχαν ανησυχία για όλους, για το προσωπικό, για τους ασθενείς… Ήμασταν οι πρώτοι που μπήκαμε στο περιστατικό, όχι μόνο εγώ, όλοι οι συνάδελφοι, ο αρχικός πυρήνας».
Η αλήθεια είναι, μας λέει ο κύριος Μεταλλίδης, πως ο ίδιος και οι συνάδελφοί του λοιμωξιολόγοι, είχαν κατά νου από την πρώτη στιγμή πως τα πράγματα θα μπορούσαν να επιδεινωθούν δραματικά και πρώτο τους μέλημα ήταν να οργανωθούν κατά το δυνατόν περισσότερο ώστε να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, αμέσως μόλις έρχονταν. «Πράγματι, τα χειρότερα σενάρια που κάναμε επί χάρτου τότε και τα οποία δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα αντιμετωπίζαμε, επαληθεύτηκαν και τώρα, στο δεύτερο κύμα, κληθήκαμε να τα εφαρμόσουμε τα σενάρια αυτά», τονίζει.
Οι μοναχικοί ασθενείς της πανδημίας
Ο κύριος Μεταλλίδης έχει μόνο καλά πράγματα να πει όχι μόνο για τους συναδέλφους του, όλους τους εργαζόμενους στο ΑΧΕΠΑ αλλά και σε όλες τις δομές υγείας της χώρας, αλλά και για τους ασθενείς, που αντιμετωπίζουν μία πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση: «Η ιστορία αυτής της πανδημίας είναι οι άνθρωποι και σε αυτή την εξίσωση θα βάλω πρώτα τους ασθενείς… Νοσηλεύτηκαν σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες, η επικοινωνία είναι δύσκολη, καθένας είναι μόνος του, στο κρεβάτι του και βλέπει τον διπλανό του να βελτιώνεται και να φεύγει ή να επιδεινώνεται, πάντα με τον φόβο ότι κάτι μπορεί να μην πάει καλά και για τους ίδιους… Μόνο οι γιατροί και οι νοσηλευτές έχουν επικοινωνία με τους ασθενείς και πάντως σαφώς περιορισμένη και πρέπει να πω ότι για όλους μας ήταν κύριο μέλημά μας η φροντίδα των ασθενών και σε αυτόν τον τομέα».
«Υπήρξαν πολλές προσωπικές στιγμές που μας έκαναν να συγκινηθούμε σε αυτή την πολύμηνη μάχη στο νοσοκομείο. Αυτές οι στιγμές όμως είναι ο λόγος που επιλέξαμε αυτή τη δουλειά. Πρέπει να πως ότι αυτή η πανδημία μάς έκανε πολύ πιο ανθρώπινους, μας θύμισε ποιο είναι το επάγγελμά μας, ποιο είναι το λειτούργημά μας», δηλώνει ο κύριος Μεταλλίδης και στέκεται σε μία περίπτωση που στιγμάτισε το ΑΧΕΠΑ: «Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού χρειάστηκε να νοσηλεύσω μία ασθενή 17 ετών, που στιγμάτισε την κλινική, κυρίως λόγω της ηλικίας της και της σπάνιας επιπλοκής που είχε. Χρειάστηκε να μείνει στο νοσοκομείο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ευτυχώς, τα κατάφερε, βγήκε νικήτρια και ήταν από τις πολύ μεγάλες χαρές τις οποίες ζήσαμε στην κλινική».
Οι γιατροί που μολύνονται και «ανυπομονούν» να επιστρέψουν
Ο ίδιος ο Συμεών Μεταλλίδης, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είχε ένα θετικό αποτέλεσμα σε τεστ κορονοϊού. Αυτό τον υποχρέωσε όχι μόνο να μείνει σε καραντίνα, μακριά από τους ασθενείς του για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά και να βρεθεί, κατά μεγάλο βαθμό στη θέση τους: «Κι εγώ ο ίδιος βίωσα το συναίσθημα του τι είναι να νοσήσεις. Κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι βρέθηκα θετικός στον ιό. Δεν είχα κανένα σύμπτωμα και τελικά ήταν λάθος συναγερμός και επιστρέψαμε όλοι οι συνάδελφοι και συνεχίζουμε να εργαζόμαστε με τον κίνδυνο να μολυνθούμε ξανά. Αλλά αυτό μας έκανε να καταλάβουμε τι σημαίνει να είναι κάποιος θετικός, αν θα εμφανίσεις συμπτώματα, αν θα βρεθείς στην ίδια θέση με τους ανθρώπους που νοσηλεύεις και γενικά τον φόβο για την οικογένεια, για τους δικούς σου ανθρώπους, για το αν μόλυνες κάποιον φίλο σου».
«Σ’ αυτή την πορεία, σχεδόν όλοι οι γιατροί της κλινικής έχουν μολυνθεί και βρέθηκαν κάποια στιγμή εκτός της εργασίας τους. Θα σας πω δύο πράγματα που με στιγμάτισαν αυτό το διάστημα, σχετικά με τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές τις θέσεις, σε ένα νοσοκομείο και κινδυνεύουν να μολυνθούν ανά πάσα στιγμή. Πρώτον, ότι όλοι οι ειδικευόμενοί μου όταν νόσησαν, έφευγαν κι έλεγαν “θα γυρίσουμε πίσω να δουλέψουμε” γιατί ήξεραν πόσο δύσκολες ήταν οι συνθήκες. Και δεύτερον, ένας συνάδελφος από άλλη ειδικότητα, ο οποίος ήρθε να δουλέψει στην κλινική COVID, πρώην φοιτητής μου, μού είπε ότι παρόλο που όλοι ήταν διστακτικοί με την απόφασή του αυτή, οι γονείς του του είπαν πως είναι περήφανοι που πηγαίνει να βοηθήσει σε όλη αυτή τη διαδικασία», διηγείται ο γιατρός.
Το δεύτερο κύμα της πανδημίας που «χτύπησε» τη Θεσσαλονίκη
Ο Συμεών Μεταλλίδης στέκεται στη σφοδρότητα του δεύτερου κύματος της πανδημίας που χτύπησε τη Θεσσαλονίκη: «Στην κορύφωση του δεύτερου κύματος, τον Νοέμβριο, όπου η πόλη βρέθηκε σε μία πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση και χρειάστηκε να νοσηλεύουμε έναν τεράστιο όγκο ασθενών, φτάσαμε στο σημείο να νοσηλεύουμε 300 περιστατικά με Covid, εκ των οποίων οι 40 διασωληνωμένοι ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν όλο το νοσοκομείο επιστρατεύτηκε και βοήθησε την κλινική, όλοι οι εργαζόμενοι, με αυταπάρνηση, εργάστηκαν πολλές περισσότερες ώρες, χωρίς να διαμαρτύρονται ποτέ. Έτσι καταφέραμε να αντεπεξέλθουμε, διότι ο φόρτος εργασίας ήταν πάρα πολύ μεγάλος, είχαμε τεράστια ανησυχία για τους ασθενείς. Άκουσα μία νοσηλεύτρια, να λέει πως για πρώτη φορά αισθάνεται πραγματικά νοσηλεύτρια, δίπλα στον ασθενή, κι αυτό είναι ενδεικτικό του πώς αντιμετωπίζουμε όλοι μας την κατάσταση».
«Θα ήθελα όλο αυτό που ζήσαμε να είναι μία ανάμνηση και τώρα που βελτιώνονται οι συνθήκες, είναι σημαντικό να ακολουθήσουμε τα μέτρα για να μην ξαναφτάσουμε σε αυτή την υγειονομική συνθήκη», τονίζει ο γιατρός.
Οι οικογένειες πίσω από τους γιατρούς
Όλο το υγειονομικό προσωπικό, όμως, έχει ένα σπίτι, μία οικογένεια και εκεί η ανησυχία είναι τεράστια και από τις δύο πλευρές. Οι άνθρωποι αγωνιούν για τους δικούς τους που καθημερινά δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή, ενώ κι εκείνοι με τη σειρά τους ανησυχούν μήπως μολύνουν τους δικούς τους στο σπίτι. Ο Συμεών Μεταλλίδης είναι πατέρας ενός κοριτσιού 9 ετών σήμερα, που το τελευταίο διάστημα έχει στερηθεί τον πατέρα του πολύ: «Σε αυτή την προσπάθεια υπάρχουν και οι δικοί μας άνθρωποι. Η κόρη μου έχει το παράπονο ότι δεν με βλέπει συχνά, κάθε φορά που με βλέπει μου λέει: Μπαμπά, πάλι θα μου ζητήσεις συγγνώμη γιατί δεν έχεις πολύ ώρα να με δεις;… Όμως το καταλαβαίνει και θέλω να σας πω, ότι στα μάτια ενός 9χρονου παιδιού, είναι σημαντικό να βλέπεις ότι αυτό που κάνεις είναι σημαντικό και η κόρη μου το έχει καταλάβει. Το μόνο που μπορώ να της πω είναι “ευχαριστώ” γιατί καταλαβαίνει τι δουλειά πρέπει να κάνει ο μπαμπάς της. Το ίδιο για όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν στο νοσοκομείο, οι οικογένειές τους τούς έχουν συμπαρασταθεί, γιατί πραγματικά οι περισσότεροι ζουν εδώ μέσα στο νοσοκομείο, εργάζονται πολύ περισσότερο από τα κανονικά τους ωράρια και δεν παραπονέθηκαν ποτέ γι’ αυτό», μας λέει.
Στο κλείσιμο της συνέντευξης στο CNN Greece, ο Συμεών Μεταλλίδης τονίζει πως δεν είναι εκείνος το «πρόσωπο της χρονιάς»: «Δεν είμαι εγώ, είναι όλοι οι συνάδελφοί μου, γιατροί, νοσηλευτές, τραπεζοκόμοι, βοηθοί θαλάμου, τραυματιοφορείς, κάθε άνθρωπος που έχει εμπλακεί σε αυτή την πανδημία στη νοσηλεία των ασθενών. Είναι όλοι αυτοί που έβαλαν πλάτη, που ξεπέρασαν τον εαυτό τους, που ήρθαν να δουλέψουν με αυτό που λέμε “ελληνικό φιλότιμο” – διότι κάποιες φορές έτσι επιβίωσε το σύστημα, με το ελληνικό φιλότιμο. Είναι γιατροί άλλων ειδικοτήτων που δεν σκέφτηκαν για δεύτερη φορά, ήρθαν και βοήθησαν και είπαν πάρα πολύ όμορφα πράγματα».
Όσο για το μήνυμα που θέλει να στείλει ο ίδιος, επιστρέφει και πάλι στις λίγες στιγμές που περνάει αυτό το διάστημα με το παιδί του, στο σπίτι του και επιλέγει ένα μήνυμα χαράς και αγάπης: «Διαβάζαμε μαζί προχθές για το νόημα των Χριστουγέννων, που είναι να μοιράζεσαι την αγάπη και τη χαρά με όλο τον κόσμο. Και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει όλος ο κόσμος, το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να μοιράσουμε αγάπη και χαρά σε όλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου