Η έξοδος του μεσονυχτίου

Του Βασίλη Μαγκλάρα

Τώρα δεν μου μένει καμιά αμφιβολία περί καθαρής εξόδου από τα μνημόνια μετά την συμφωνία της 21^ης Ιουνίου του Σωτηρίου-μη σου πω και της σωτηρίας των ψυχών ημών- έτους 2018 με τους δανειστές

.                                                                                                                                      

Πιστεύω ακόμα ότι και οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων δεν θα έχουν αντίρρηση και θα συνιστούν την καθαρή έξοδο, για ρούχα όχι απλά αστραφτερά, αλλά και διάφανα, χωρίς λεκέδες και χωρίς ανώφελες τσέπες, ραμμένα απόλυτα στα στιλιστικά μέτρα της μνημονιακής ραφής!                                                                                                                         

Δικαίως νομίζω πανηγυρίζουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για το επίτευγμά τους στο eurogroup της ένδοξης ημερομηνίας που προανέφερα και δικαίως ως εθνόσημο η γραβάτα ανέδειξε την κορυφαία στιγμή της ΕΞΟΔΟΥ από τα μνημόνια σαν τη σημαντικότερη στη νεότερη ιστορία του Τόπου μας.                                                                                                                                                

Το μόνο που με προβληματίζει κάπως, είναι πως μαζί με μας πανηγυρίζουν και οι δανειστές μας. Όχι βέβαια ότι με ανησυχεί. Σιγά που θα μας φέρναν βόλτα οι κουτόφραγκοι…                                             

Αργά κατάλαβαν με ποιους είχαν να κάνουν και ως που να το καταλάβουν τους είχαμε αρπάξει κάνα δυό μνημόνια, ένα για τα καθημερινά-τσιγάρα καφές μάρκετ-και ένα διαρκείας για να μας βρίσκεται…  Άνθρωποι είμαστε ποτέ δεν ξέρεις τι σου τυχαίνει.         

Βέβαια όλη αυτή η επιτυχία ήταν αποτέλεσμα-όπως λένε- σκληρής και επώδυνης διαπραγμάτευσης. Η μάχη ανάμεσα στους δανειστές και τους οφειλέτες ανηλεής.  Οι κλαγγές, επαναλαμβάνω οι κλαγγές- μην παρεξηγηθώ-  των όπλων έκοβαν την ανάσα του ΔΝΤ της Κομισιόν και των λοιπών παρευρισκομένων. «Ψυχομαχεί ο Διγενής κι η γη τόνε τρομάζει».  Ποιος είδε τον Ευκλείδη και δεν φοβήθηκε… Οι κόκκινες γραμμές το έβαλλαν στα πόδια. Οι παραγωγικές γραμμές ξέμειναν από εμπόδια . Ώσπου οι άγονες γραμμές κατέλαβαν τη Χώρα και πλέον πορευόμαστε εν ειρήνη-Ταπί και ψύχραιμοι που λέει και ο σοφός, τι λέω, πάνσοφος λαός.                                                                                                                                                  

Τι νομίζετε έτσι εύκολα προέκυψε αυτή η συμφωνία; Αμ δε, κύλησε πολύ νερό στο μύλο των δανειστών για να καταλάβουν ότι άλλα λέγαμε και άλλα εννοούσαμε. Πιθανόν να χαθήκαμε για λίγο στη μετάφραση και εκείνο το απεχθές και βάρβαρο «θα σκίσω τα μνημόνια με ένα νόμο κι’ ένα άρθρο» σήμαινε θα προστατεύσουμε τα μνημόνια με πολλούς νόμους και πολλά άρθρα. Η το άλλο, το λαϊκίστικο και ενοχλητικό στους Θεσμούς, ότι θα επαναφέρουμε την 13^η σύνταξη και τον κατώτατο μισθό στα 750 ευρώ για να αποκαταστήσουμε την αδικία. Μα είναι δυνατόν; Πρώτον δεν ασχολούμαστε με γρουσούζικα νούμερα που μπορούν να βλάψουν το τυχερό μας άστρο και δεύτερον σήμερα τα 750 ευρώ δεν είναι κατώτατος μισθός, αλλά πολύ ανώτερος και καλά θα κάνετε να μάθετε τι σημαίνει κατώτατος πριν χαθεί τελείως η έννοια μισθός.                                                                                                                      

 Όσο για το δημοψήφισμα και τα διαδραματιζόμενα εκείνη τη περίοδο, ο Πρωθυπουργός είχε το θάρρος να το παραδεχθεί στο Guardian «Έκανα λάθη, μεγάλα λάθη»!!!  Άρα, τι το ψάχνεις;                                                                                                                                                                      

Τι δεν καταλαβαίνεις δηλαδή αγαπητέ μου νεοέλληνα; Πότε τα λάθη είναι λάθη που ομολογούνται ή πότε τα λάθη είναι λάθη που πληρώνονται; Το λέω γιατί τα πανηγύρια για τη  συμφωνία των πρωτογενών πλεονασμάτων που θα μας δεσμεύουν για μερικές δεκαετίες, ήταν αποτέλεσμα ενός συνθήματος που πίστεψες ότι  ΗΤΑΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΡΑΞΗ!!! Έτσι δεν είναι;; Γιατί για δύο φορές πεισματικά πριμοδότησες στην κάλπη τα ίδια ΛΑΘΗ.                                                                                                                                           

 Γιατί και την τελευταία στιγμή προσδοκούσες σε μια συμφωνία που θα προχωρούσε σε μια σημαντική περικοπή του χρέους και αντί αυτού σου πέταξαν κάτι περιόδους χάριτος και κάτι επιμηκύνσεις του χρέους, ενώ σε έβαζαν σε μια μακροχρόνια επιτήρηση με τρίμηνους ελέγχους. Αυτό κι’ αν επιβεβαιώνει «Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει» απλά τώρα κατάλαβες τι ΗΤΑΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ στο πετσί σου.                                                                                                                                                                

 Όσο για τις φρούδες ελπίδες που μας καλλιέργησαν με υπονοούμενα μέχρι και την τελευταία ώρα, για τη μη περικοπή των συντάξεων από 1^ης του 19, τη μη εφαρμογή του αφορολόγητου από το 20, την ελάφρυνση του ΕΝΦΙΑ, του…, του… Μας ταξιδεύουν με τα παιδικά τραινάκια κι’ εμείς τσιμπάμε!                                                                                                                                            

 Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτή η συμφωνία που υπογράφτηκε τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 21^ης Ιουνίου του σωτηρίου έτους επαναλαμβάνω 2018, πράγματι «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη», αλλά για τους δανειστές μας.                                                                     

 Για μας, για τη Χώρα μας και προ πάντων για το 35% του κόσμου που με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ κινδυνεύουν από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, όχι καθαρή δεν είναι αυτή η έξοδος από τα μνημόνια, αλλά μια σκοτεινή θαλάμη που επιλέγεις να έχεις «Ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος», που έλεγε και ο μακαρίτης ο Μαρξ.                                         

Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                                      

magklarasvas@yahoo. gr