Η Ψήφος στο Σύριζα έχει Κόστος!

Άρθρο του Μιχάλη Παπαδόπουλου  Υφυπουργού ΥΠΟΜΕΔΙ, Υπ. Βουλευτή Π.Ε. Κοζάνης

Στις 25 του Γενάρη, σ’ αυτές τις εκλογές,  θα κληθούμε όλοι μας στις κάλπες για αναδείξουμε τη νέα Κυβέρνηση της Χώρας.

Οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν το ΣΥΡΙΖΑ περίπου δύο μονάδες  μπροστά από τη Νέα Δημοκρατία. Το σημαντικό εδώ δεν είναι το ποιος έχει τα πρωτεία, αλλά το  πόσο ψύχραιμοι και ορθολογικοί είμαστε στις επιλογές μας, καθώς, τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ που δρουν ως πολιτικές «σειρήνες» μας κατακλύζουν καθημερινά, λένε: «Τι χειρότερο θα γίνει στη Χώρα αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ;», «Τα σπίτια του κόσμου τα πήρε ο Σαμαράς και όχι εμείς»,  «Να δοκιμάσουμε κάτι νέο» κ.λ.π.

Ας αναρωτηθούμε όλοι μας, είναι όπως τα παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή μήπως αυτό το «νέο» είναι μια παλιά γνώριμη συνταγή, η οποία μάλιστα είναι αυτή, που το 2008 οδήγησε τη Χώρα στην πιο βαθειά της κρίση. Σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και για το χρέος που συσσωρεύτηκε τα τελευταία 35 χρόνια, φταίει η Νέα Δημοκρατία, η οποία ως γνωστόν, κυβέρνησε μόλις τα 7-8 χρόνια από τα 35 - τα υπόλοιπα, αυτή η ίδια νοοτροπία, αυτή που παρουσιάζεται σήμερα ως «νέα», υπερχρέωσε την Πατρίδα μας. Η ΝΔ όμως έχει μάθει να βάλλεται πανταχόθεν, κι αυτό επειδή θέλει να βρίσκεται εντός της πραγματικής Πολιτικής, επειδή θέλει να «φυλάττει Θερμοπύλες», επειδή θέλει να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις για τη Χώρα και να μην μένει απ’ έξω ασκώντας ανέξοδη κριτική. Αυτό το  κάνει κατά κόρον ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τον οποίο μπορεί να υπάρξει ένας ωραίος κόσμος, όπου οι άνθρωποι θα ζουν συνεχώς με δανεικά και αγύριστα, ένας κόσμος άναρχος, χωρίς σύνορα, εκεί όπου ακόμη και οι ληστές των τραπεζών και οι τρομοκράτες λέγονται «κοινωνικοί αγωνιστές».

Ο κόσμος που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν είναι ασφαλής, αλλά είναι και επικίνδυνος. Ήδη, η αναξιοπιστία τους φαίνεται από τις πάμπολλες και αντιφατικές συνιστώσες τους. Την ώρα που η μία συνιστώσα προτείνει «καταγγελία του μνημονίου», η άλλη προτείνει «κατάργηση», η τρίτη «επαναδιαπραγμάτευση» και η τέταρτη «συνεννόηση με τους δανειστές», πλήρης ανακολουθία, χάος. Όμως, ακόμη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύεται να κάνει την Ελλάδα «Αργεντινή» ή «Βενεζουέλα», όλα αυτά βέβαια πριν αυτές καταρρεύσουν – όπως τα  βλέπουμε καθημερινά στους δέκτες μας. Όπου δοκιμάστηκαν οι ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχαν παταγωδώς.

Κατά τη μηδενιστική άποψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλα όσα έκανε η Κυβέρνηση Σαμαρά τα τελευταία χρόνια ήταν περιττά, αχρείαστα και ανώφελα, όλος ο πόνος και ο κόπος των Ελλήνων πήγε χαμένος. Ασχέτως αν η Χώρα σώθηκε από τη χρεοκοπία την τελευταία στιγμή, ασχέτως αν η Χώρα είχε για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια θετικό ρυθμό ανάπτυξης και αποκλιμάκωση της ανεργίας, ασχέτως αν Χώρα παρουσίασε για πρώτη φορά μετά από 20 ολόκληρα χρόνια πρωτογενές πλεόνασμα. Εμείς, ως Κυβέρνηση, προτιμήσαμε να είμαστε χρήσιμοι και όχι αρεστοί, για να γίνει η Χώρα μας μια κανονική Ευρωπαϊκή χώρα.

Κόντρα σε μια τέτοια προοπτική, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροτείνει «στάσεις πληρωμών», «μονομερείς ενέργειες» και «εκτύπωση 100δις» χωρίς να σκέφτεται τις επιπτώσεις όλων αυτών των ενεργειών. Όμως, όλα αυτά τα που λέει για το οικονομικό κομμάτι, και για τα λάθη που ορισμένα από αυτά μπορεί όντως να έγιναν, ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρησιμοποιεί ως παραπλανητικό τέχνασμα  για να καλύψει τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις και την ανυπαρξία όχι μόνο προγράμματος  - αλλά και δικής του άποψης για τα Εθνικά θέματα.

 Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μια παράταξη που στρέφεται ευθέως κατά της Πατρίδας, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ποιος μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ανοίξει τα σύνορα και να καταργήσει τα κέντρα κράτησης - όταν λέει ότι θα αφοπλίσει τους αστυνομικούς και θα καταργήσει τα ΜΑΤ; Πώς να εμπιστευτεί κανείς ένα κόμμα που συνομιλεί με τους τρομοκράτες και  προτείνει την έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ; Που πάει κόντρα το Εθνικό συμφέρον στα πιο κρίσιμα θέματα όπως οι υδρογονάνθρακες, οι διεθνείς αμυντικές συμφωνίες, οι «γκρίζες ζώνες» και το σκοπιανό.

Αντιθέτως, η ΝΔ είναι ίσως το μόνο κόμμα που ταυτίζεται ταυτόχρονα με τις διαχρονικές αξίες της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Σε λίγες μέρες, στις κάλπες, θα κλιθούμε όχι απλώς για να ψηφίσουμε, αλλά για να διαφυλάξουμε αυτές τις αξίες και τα κεκτημένα, να επιλέξουμε το μέλλον της Πατρίδας μας και το μέλλον των παιδιών μας. Από εμάς εξαρτάται αν θα επιλέξουμε το λογικό ή το παράλογο, τον ρεαλισμό ή τις ουτοπίες, την ασφάλεια ή την ανομία, την σταθερότητα ή την ακυβερνησία.

Δεν είναι καιρός για πειραματισμούς.

Χρέος όλων μας είναι να παραδώσουμε την Πατρίδας μας καλύτερη απ’ ότι την βρήκαμε!

Χρέος όλων μας είναι να μην μας γυρίσουν πίσω!