Καιρό τώρα συζητάμε για το σχέδιο «Αθηνά» που λέγεται ότι θα σαρώσει κυριολεκτικά τα τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θα αλλάξει το χάρτη ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μέσω της εξοικονόμησης δαπανών και συμμαζέματος των λοιπών συντελεστών λειτουργίας ενός ιδρύματος, στόχος από πλευράς αυτών που χαράσσουν την πολιτική είναι να επιτευχθεί ο εξορθολογισμός.
Δεν είναι ώρα να επανέλθουμε στο τι γέννησε αυτή την κατάσταση, όσο το να επιμείνουμε στο ποια θα πρέπει να είναι τα κριτήρια που θα βαρύνουν στις τελικές επιλογές.
Τα διάφορα πολιτικό-οικονομικά κριτήρια, τα οποία κατίσχυσαν των ακαδημαϊκών στη μέχρι σήμερα πορεία, μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε. Προκειμένου, λοιπόν, να υπάρξει ένα αποτέλεσμα που θα είναι επικερδές για όλες τις πλευρές, θα πρέπει κάθε μέρος του συστήματος να πάρει κάτι, αλλά και να παραχωρήσει κάτι άλλο.
Στο παιχνίδι αυτό βασικοί παίκτες πλην του υπουργείου και των ιδρυμάτων είναι και οι τοπικές κοινωνίες (αν και με μικρότερη δυναμική). Επομένως, εκτός από τα ακαδημαϊκά κριτήρια που θα πρέπει να υπερισχύσουν, αυτονόητο και απαραίτητο είναι να ληφθούν υπόψη οι κτιριακές υποδομές που διαθέτει –αν διαθέτει- το κάθε ίδρυμα, ο αριθμός των μελών ΔΕΠ που απασχολεί, το γνωστικό αντικείμενο και η συνάφειά του με κάποιο άλλο γειτονικό τμήμα, αλλά και η πιθανή συνένωση ΑΕΙ με ΤΕΙ.
Στο πλαίσιο αυτό η κάθε πλευρά θα πρέπει να κάνει υποχωρήσεις, προκειμένου να μην απειληθεί η βιωσιμότητα ολόκληρων ιδρυμάτων σε περιοχές που τα έχουν ανάγκη, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι δεν κάθονται να συζητήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου